Tagarchief: zonvakantie

Horrorlente!


Klik op de foto voor een groter formaat

Er staat een snijdende wind, uit voorzorg heb ik verschillende laagjes over elkaar aangetrokken, ik lijk wel een Michelinmannetje, maar ik heb het nog steeds koud. 23 maart, de astronomische lente is al begonnen en de weergoden trekken zich daar helemaal niks van aan. Winterweer staat op het menu, ook draadjesvlees en stamppotten kunnen weer tevoorschijn gehaald worden, de tijd van lammetjes in de wei, krokussen en zonnige terrasjes lijkt verder weg dan ooit. Toen ik afgelopen week een tussenstop op Schiphol maakte en al die mensen bepakt en bezakt voorbij zag komen; de een op weg naar het verre Novosibirsk, de ander naar het veel warmere Durban, kreeg ik zin om ook een vlucht te boeken. Lekker weg, zonder burenoverlast en sneeuwbuien, even niet op huizenjacht moeten in Rotterdam, maar wel schrijven en fotograferen in een idyllische omgeving. ’s Ochtends wakker gekust worden door de zon, me laten verrassen door wat de natuur die dag weer te bieden heeft, een hangmat die loom in de verte op me wacht, tinkelende ijsblokjes in een glas wijn… Ja dát, daar ben ik nu wel aan toe.
Marjelle

‘Hello Goodbye’ op Schiphol

‘As nowhere as anywhere’

Terwijl ik in de trein zit op weg naar de zoveelste behandeling in Scheveningen-haven zie ik tussen alle cd-titels die op m’n display voorbijkomen opeens de naam Betonfraktion staan. Aparte muziek, bovendien heb ik een speciale band met een van de muzikanten. Een tijd geleden hebben we nog in een gezellig eetcafé uren zitten praten. ‘Misschien leuk om ook een keer een link in m’n blog te zetten’, bedenk ik. De zon schijnt als ik een kwartier later op Den Haag HS uitstap en naar de halte van lijn 11 loop. Ik neem me voor om na de intensieve behandeling samen met camera lekker uit te waaien op het strand vlak bij de praktijk.


M’n therapeut, mooie man van begin veertig
, verwelkomt me enthousiast. We praten behalve over rug- en andere problemen ook over dromen en vakanties. ‘Ik ben nog nooit zo dicht bij het punt geweest dat ik echt overweeg om m’n vliegangst te overwinnen en op het vliegtuig naar een Canarisch eiland te springen, ver weg van horrorwinters, dito buren en eindeloos lange feestdagen’, zeg ik tegen hem. Hij  vertelt dat z’n ouders momenteel heerlijk op La Palma zitten te genieten van de zon en van elkaar. Ik glimlach, zo wil ik ook wel oud worden. ‘Maar alleen als ik nog dingen kan doen en helder van geest ben, anders hoeft het voor mij niet meer’, denk ik er onmiddellijk achteraan.
Marjelle

Schweineherde Betonfraktion

Titel afkomstig van de cd ‘As Nowhere As Anywhere’ Blast6tet