Tagarchief: wereldmuseum

Er gaat een wereld voor je open!

M’n vriendin mailt met de vraag of haar opmerking wellicht verkeerd overgekomen is en ik besluit haar meteen te bellen zodat dingen geen eigen leven gaan leiden. Ik was juist blij met haar aanvulling. De directe aanpak, daar hou ik ook andersom van. Als het maar niet ontaardt in ongeduldige botheid, want daar ben ik allergisch voor. ‘Ga je nog naar het Wereldmuseum?’ informeert ze. Ik vertel haar dat m’n hoofd nergens naar staat vandaag en ik in arren moede een hangdag wilde inlasten. Terwijl ik mezelf hoor praten, zie ik door het raam een blauwe lucht bespikkeld met schapenwolkjes en besluit hangen te vervangen door fietsen.



Vlak bij het Wereldmuseum zie ik Zenne liggen, een fantastische locatie met uitzicht op de Veerhaven, boten, bootjes en watertaxi’s schieten voorbij. Broodjes hebben ze er niet, wel fetasalades en mezzes, ik ben per ongeluk bij een Turks restaurant terechtgekomen en bestel alleen thee. Uit m’n ooghoek zie ik opeens een felgeel boot-noch-bus-geval door het water gaan. Grappig, op de fiets kwam ik het ook al tegen, maar toen had-ie nog wielen. Ik maak snel een paar foto’s en duim dat er in ieder geval één goede bijzit. Als ik even later wil afrekenen neemt de Turkse eigenaar me bij de arm en gearmd stevenen we af op de kassa terwijl z’n vriendin glimlachend roept ‘het is mijn vriend, hoor’ en ik me nogal opgelaten voel. Hoogste tijd om naar het Wereldmuseum te gaan.



Een prachtig gebouw, de rode loper ligt al uit om me te verwelkomen. De toegang voor de Collectie is gratis, enigszins hijgend kom ik via de trappen op de derde etage aan en beland midden in een videouitzending waarin de mooiste beelden elkaar opvolgen. Ik begin gretig foto’s te maken al zijn de omstandigheden bepaald niet optimaal. Dwalend door de ruimtes kom ik schitterende voorwerpen tegen, waaronder een angstaanjagend zwartveren beeld dat me indringend aankijkt. Ik vind het een erg mooie verzameling, alleen jammer dat ik al snel een suppoost tegen het lijf loop die me vertelt dat ik er niet mag fotograferen. Vroeger mocht dat wel, maar nu niet meer omdat er ook particuliere stukken tussen zitten.



Inmiddels heb ik nu echt honger gekregen. Ik rijd naar Loos waar ondanks een stevige wind mensen nog volop buiten zitten. Als uiteindelijk na een half uur de sla van m’n bord vliegt en ook m’n haar alle kanten oppiekt behalve de goede, besluit ik naar binnen te gaan en even bij de leestafel te kijken. Doordat A. een voorliefde had voor Lady Gaga neem ik het blad mee waar zij op de cover staat. Later blijken er veel meer lezenswaardige artikelen in te staan, het is lang geleden dat ik door de OOR bladerde. Als ik hun recensie van CocoRosie lees, word ik erg nieuwsgierig naar de twee eigenzinnige zusjes. Eenmaal thuis draai ik op Youtube het ene na het andere nummer, m’n nieuwste ontdekking na Mari Boine afgelopen week.



Doordat er geen broodje te krijgen was in Zenne belandde ik in Loos, omdat het hard waaide ging ik naar binnen, aangezien A. een fan was van Gaga las ik voor het eerst in jaren de OOR weer, daardoor kwam ik uiteindelijk CocoRosie tegen
… en zo is de cirkel weer rond.

Marjelle


 Wéreldmuziek van Mari Boine