M’n vriendin mailt met de vraag of haar opmerking wellicht verkeerd overgekomen is en ik besluit haar meteen te bellen zodat dingen geen eigen leven gaan leiden. Ik was juist blij met haar aanvulling. De directe aanpak, daar hou ik ook andersom van. Als het maar niet ontaardt in ongeduldige botheid, want daar ben ik allergisch voor. ‘Ga je nog naar het Wereldmuseum?’ informeert ze. Ik vertel haar dat m’n hoofd nergens naar staat vandaag en ik in arren moede een hangdag wilde inlasten. Terwijl ik mezelf hoor praten, zie ik door het raam een blauwe lucht bespikkeld met schapenwolkjes en besluit hangen te vervangen door fietsen.
Vlak bij het Wereldmuseum zie ik Zenne liggen, een fantastische locatie met uitzicht op de Veerhaven, boten, bootjes en watertaxi’s schieten voorbij. Broodjes hebben ze er niet, wel fetasalades en mezzes, ik ben per ongeluk bij een Turks restaurant terechtgekomen en bestel alleen thee. Uit m’n ooghoek zie ik opeens een felgeel boot-noch-bus-geval door het water gaan. Grappig, op de fiets kwam ik het ook al tegen, maar toen had-ie nog wielen. Ik maak snel een paar foto’s en duim dat er in ieder geval één goede bijzit. Als ik even later wil afrekenen neemt de Turkse eigenaar me bij de arm en gearmd stevenen we af op de kassa terwijl z’n vriendin glimlachend roept ‘het is mijn vriend, hoor’ en ik me nogal opgelaten voel. Hoogste tijd om naar het Wereldmuseum te gaan.
Een prachtig gebouw, de rode loper ligt al uit om me te verwelkomen. De toegang voor de Collectie is gratis, enigszins hijgend kom ik via de trappen op de derde etage aan en beland midden in een videouitzending waarin de mooiste beelden elkaar opvolgen. Ik begin gretig foto’s te maken al zijn de omstandigheden bepaald niet optimaal. Dwalend door de ruimtes kom ik schitterende voorwerpen tegen, waaronder een angstaanjagend zwartveren beeld dat me indringend aankijkt. Ik vind het een erg mooie verzameling, alleen jammer dat ik al snel een suppoost tegen het lijf loop die me vertelt dat ik er niet mag fotograferen. Vroeger mocht dat wel, maar nu niet meer omdat er ook particuliere stukken tussen zitten.
Inmiddels heb ik nu echt honger gekregen. Ik rijd naar Loos waar ondanks een stevige wind mensen nog volop buiten zitten. Als uiteindelijk na een half uur de sla van m’n bord vliegt en ook m’n haar alle kanten oppiekt behalve de goede, besluit ik naar binnen te gaan en even bij de leestafel te kijken. Doordat A. een voorliefde had voor Lady Gaga neem ik het blad mee waar zij op de cover staat. Later blijken er veel meer lezenswaardige artikelen in te staan, het is lang geleden dat ik door de OOR bladerde. Als ik hun recensie van CocoRosie lees, word ik erg nieuwsgierig naar de twee eigenzinnige zusjes. Eenmaal thuis draai ik op Youtube het ene na het andere nummer, m’n nieuwste ontdekking na Mari Boine afgelopen week.
Doordat er geen broodje te krijgen was in Zenne belandde ik in Loos, omdat het hard waaide ging ik naar binnen, aangezien A. een fan was van Gaga las ik voor het eerst in jaren de OOR weer, daardoor kwam ik uiteindelijk CocoRosie tegen… en zo is de cirkel weer rond.
Marjelle
| Wéreldmuziek van Mari Boine |
Wereldmuseum dus! Goed, dat komt dan op on -to see-lijstje voor de toekomst 🙂
Dat gele busbootding is inderdaad grappig.
Heel goed, K! 😉 Ik ben benieuwd naar je ervaringen tegen die tijd.
Ik wil er nog een keer in, hoewel ik even twijfelde toen ik een tijdje geleden las dat-ie z’n vuurdoop niet geheel zonder kleerscheuren had doorstaan (ben nogal claustrofobisch en dan wil ik op zo’n moment liever niet in een afgesloten busbootding zitten…).
Of hoe een hangdag toch nog welbesteed kan worden ingevuld! Dat busbootding ziet er erg grappig uit. Begreep ik nu goed uit je verhaal dat je er ook mee kunt rijden?
Zo is het soms, Wattman, en soms ook weer helemaal niet, dan wordt het hangen in het kwadraat.
Klopt, dat had je helemaal goed, het ziet eruit als een bus en rijdt stoer door de straten van R’dam, maar het kan ook zwemmen, dan trekt-ie z’n wieltjes in (of niet) en ‘splash!’ springt in het Maaswater! Het is ook warm. ;))
Leuk die gele amfibiebus, ik was als kind al gefascineerd door zulke voer/vaartuigen… 🙂
Mari Boine is een mooie ontdekking, Marjelle, ikzelf ken haar al lang, ik vind het prachtige, atmosferische muziek. Met sfeer en ruimtelijkheid, bedoel ik eigenlijk…zoiets…. 🙂
Prachtig verhaal Marjelle, en ik zou best eens met die busboot een tochtje willen maken.
De foto’s zijn leuk.
Heb mijn eerste reactie verwijderd
want bevindt mij niet in friendly sferen.
Mijn woorden worden continu verkeerd uitgelegd.
Ik heb je stuk nog niet gelezen.
Zal het straks doen.
Wereldmuseum is mooi. Heb er nog een catalogus van. De OOR heb ik in geen jaren nog gelezen. Gelukkig hebben we hier in Vlaanderen de Humo. Daar wordt ook veel over muziek in geschreven. Coco Rosie toevallig ook, een twee weken geleden. Mooie foto’s.
Helemaal geweldig die foto met dat busje.
Als je goed kijkt is het net of die koeien op een wereld apart staan.
Heb je dat gefotoshopt?
*Leuk dat je Mari Boine al kende, Bart! Prachtige stem idd, ben helemaal into Sami-muziek nu. 😉
*Bedankt, Antoinette, lijkt me ook leuk, een stukje op wielen en een stukje over water…
*Niet door mij, F. Frenkel.
*De Humo herinner ik me nog goed, ZJ, die las ik vroeger ook, leuk dat ze ook aandacht aan CocoRosie besteedden.
*Grappig idd! Nee, niet gefotoshopt, Godenkind, die koeien hingen op een spandoek (of iets dergelijks) erachter en dat geeft wel een bijzonder effect.
Uiteindelijk komen al die bladen toch bij dezelfde bands uit die net een nieuwe CD op de markt hebben.
Ah, nu zie ik het (pas), de koeien…een prachtig effect, zo een beetje vervreemdend… 🙂
*Dat is ook waar, ZJ. 😉
*Zo zie je maar, zelfs in Rotterdam ‘zijn’ er koeien, Bart. 🙂
En dan ga ik straks m’n derde blogserieman ontmoeten.
Veel plezier, Marjelle, en…het weer werkt geweldig mee! 🙂
Nog even op de valreep, bedankt, Bart! 🙂 Alleen hebben we ergens afgesproken waar geen terras is… :-o)
Erna snel de zon in dan maar!
En er weer uit, hothothot. 😉
Ja,heb het nu gelezen,
is mooi geschreven.
En het klopt van dat museum.
Hoe vond je de lift,Mar?
Jij met je broodjes, heerlijk!
Ik krijg een zweem van heimwee als ik je blogs lees.
*Ik heb de trap genomen, F. Frenkel, heb slechts in het voorbijgaan een glimp van de lift opgevangen.
*Lekker, Blew! 😉
*Een zweem maar, M.O.? 😉 Mss als je in juli in Nederland bent…
Hoe vond je `m?
En was je in het restaurant?
@ Marjelle: Ik ben net een natte pleister: ik hecht slecht. 😉
(aan plaatsen dan, met mensen ligt dat heel anders)
*In het restaurant ben ik niet meer geweest, F. Frenkel.
*Vandaar die zweem, M.O. 😉