Langzaam krabbel ik weer overeind, er blijven nog wat grieprestjes over, maar daar trek ik me weinig van aan. Dit weer is veel te mooi om binnen te zitten en daarom fiets ik zaterdag, zij het iets langzamer dan normaal, naar de Oude Haven waar ik met L. heb afgesproken. We belanden op het terras van Villa Kakelbont en ik geniet van het prachtige uitzicht na een week in bed. ‘Rotterdam, wat ben je mooi’, denk ik weer en ook nog iets anders erachteraan.
Zondag belt E. of ik zin heb om mee te gaan naar het Dunya-festival. Helaas moet ik nee zeggen, ik voel me lang niet goed genoeg om tussen drommen mensen een hele middag in de brandende zon te staan, ook al hou ik van wereldmuziek en kleurige contrasten. In plaats daarvan besluit ik naar kinderboerderij De Kraal te gaan, vrijblijvend geitjes en ezeltjes aaien, ze zo donzig mogelijk op de foto zetten, daar staat m’n hoofd meer naar. Gisteren heb ik het batterijprobleem opgelost en ik kan weer alles fotograferen wat los en vast zit. Nu nog een paar technische adviezen* van een lieve fotograaf (M/V) en dan spatten de foto’s hopelijk van het scherm af.
Het puppenspul op de kinderboerderij komt me al tegemoet, de baby-, peuter- en kleutergeitjes springen om aandacht. Als ik op een bankje ga zitten stuitert er meteen eentje op m’n schoot, hij begint aan een knoop te knabbelen en wil m’n rugzak induiken.
‘Niet doen’, zeg ik vertederd, maar het geitje trekt zich daar niets van aan. ‘Bé-é-éhhh’, doet het en ik glimlach.
Vandaag zag ik aan de overkant van de Boezemweg een fietser aandachtig op z’n stopwatch kijken. Hij had iets bekends met dat lange wilde haar en die bijzondere mimiek. Ik was afgeleid en wist nog net een lesauto te ontwijken toen ik langs hem fietste op weg naar de Kralingse plas. Ik dacht dat ik Hans zag.
Marjelle
Muziek: Roxy Music
(1 juni 2009)
*Deze foto is in werkelijkheid veel scherper dan hij er nu uitziet nadat hij verkleind is in Picasa, hoe kan ik dat voorkomen?
P.S. Vandaag ligt m’n internetverbinding (Chello) er al de hele dag om de haverklap uit, hopelijk is dat morgen weer hersteld en kan ik dan weer op een normale manier bloggen en reageren bij anderen. Inmiddels heb ik vierkante ogen gekregen van elke keer 10, 20 pogingen om een reactie te verzenden of m’n eigen blog weer op het scherm te krijgen.
Ahh, alles werkt weer? heel mooi.
Met het verkleinen gaat heel veel informatie verloren, en dat zie je onder andere aan de scherpte.
Zo groot mogelijk houden, scheelt.
Misschien (ik ken Picasa niet) kan je na het verkleinen, de foto verscherpen, met mate, anders wordt het lelijk.
Hai Ate, gelukkig wel! 🙂
Het probleem is dat zo groot mogelijk op het VK-blog betekent dat het max. iets van 85 kb mag zijn, maar mss is dat veranderd in het nieuwe systeem. Ik zal weer eens in de handleiding duiken.
Daarnaast wil ik ook geen reuzeformaat foto in m’n blog, zo’n beetje dit konijnenformaat, maar dan met de oorspronkelijke scherpte. 😉 In Picasa bewerk ik de foto’s al enigszins, o.a. bijsnijden, scherper maken, etc.
Als ik het goed begrepen heb, mag de foto tegenwoordig tot 1 megabyte groot zijn, en 600 pixels breed.
Bedankt, Ate, heb net de handleiding gedownload, nu nog lezen. 😉
Ik neem even het vb. van de konijnenfoto, het originele bestand is 1,4 mb en 2138 x 1269, maar als ik hem in Picasa zodanig verklein dat hij 600 pixels breed is, dan vind ik hem nog aan de grote kant voor in m’n blog. Dus ik wil gewoon ‘iets’ waardoor de oorspronkelijke scherpte (als die er is ;)) zoveel mogelijk bewaard blijft ook in kleinere formaten zonder dat je daarvoor allerlei ingewikkelde dingen hoeft uit te halen. Maar goed, mss zet ik dat 600pixelkonijn er toch in, en mss is de oorspronkelijke foto ook niet scherp genoeg. Maar hoe krijg je je foto’s haarscherp, vraag ik me dan hardop af. 😉
Voor het eerst in uren weer on-line, aangezien ik er elk moment kan uitflikkeren alvast sweet dreams voor iedereen die dit nog leest. 😉
Gelukkig maar.
Inderdaad, Paco. 🙂 Zeker nadat ik daarstraks de melding op een zwart scherm zag (de pc was niet automatisch uitgegaan nadat ik hem uitgezet had, zo bleek) dat er een onherstelbare systeemfout was gemaakt (000021A). Toen schrok ik wel even. Thank god, deed hij het toch nog (ik heb ook geen backups, want dat backupprogrammaatje werkt hier niet), wat een leed allemaal. 😉
Goede tips van Ate, het klopt dat we nu van die miezerige 80 KB naar (maximaal) 1 MB zijn gegaan, qua limiet.
Ik vind het met die scherpte erg meevallen hoor, je ziet de haartjes en grassprietjes toch mooi afzonderlijk scherp afgestoken.
Natuurlijk is het wel zo, dat de impact en detailweergave sowieso achteruitgaat als je van ‘je hele scherm grootte’ de stap terugmaakt naar 600 pixels breed. Dan ‘lijkt’ de foto per definitie al minder scherp, is mijn ervaring.
En troost je, Marjelle, als er bv. wat minder licht is, of het onderwerp (dieren!) beweegt wat, dan valt het voor iedereen niet mee om scherpe foto’s te blijven maken.
Ik reken zelf altijd maar op mijn vaste hand van fotograferen (ahum), en op het geluk dat je moet hebben dat je ‘onderwerp’ net even stil blijft zitten, dan.
En ik maak gewoon altijd veel, heel veel opnames, zodat die ene goeie er dan misschien net bij zit…. :))
Maar dit 600-pixel-konijn vind ik al heel mooi hoor! :))
O, ja……die Roxy Music-clip…….FANTASTISCH!!!! (ik ga van schrik in hoofletters schreeuwen)….. ;~)))
Zeker een goede tip van Ate, Bart, en daardoor ben ik ook weer de handleiding gaan lezen, kan nooit kwaad. 😉
Ja, dat is waar, de donshaartjes zie je wel goed. 🙂 Maar ik ben toch wel een perfectionist, mss vewacht ik teveel te snel van dit toestel, maar sowieso kan hij meer dan er nu uitkomt alleen moet z’n baasje nog wat experimenteren… and she does. 😉 Hoe sommige anderen dat dan doen met haarscherpe foto’s zonder dat het formaat olifant wordt (is weer eens wat anders dan konijn) weet ik niet, maar die hebben ook veel betere camera’s, dus het zal wel. Ik ga dan maar voor de 600 pixels.
Bedankt van het konijn en mij (doet me aan een liedje denken). :))
Ha ha, leuk hé, om Roxy weer eens te horen!
Even iets heel anders, het valt me op met mijn blog dat het verschil tussen ‘meest gelezen’ en ‘meest aanbevolen’ erg groot is in dit nieuwe systeem vergeleken met hoe het daarvoor was (deze keer sta ik er niet eens bij *snik* ;)), en ik vraag me af of mensen nu echt ook aan het afbevelen zijn? (Kan me nauwelijks voorstellen waarom ze dat (bij mij) zouden doen, maar mss ben ik naïef daarin.) En ik was juist blij dat het hele aanbevelingensysteem zou verdwijnen in het nieuwe systeem, helaas niet dus. Maar van dat afbevelen zou ik wel willen weten wiens ‘lumineuze’ idee dat was en met welke argumenten, want dat vind ik (ik heb het al eerder gezegd) bizar.
Met nog verder experimenteren – en gewoon ‘veel doen’ zul je merken dat je foto’s, ook qua vlakvulling en compositie bijvoorbeeld, steeds beter, en alsmaar meer naar je zin zullen worden…ongetwijfeld! 🙂
Wat dat aan- en afbevelen betreft, en het meest gelezen/meest aanbevolen lijstje, weet ik het ook niet.
Ik merk ook aan mijn eigen bijdragen dat het veel langer duurt (uren) voordat ik er een keertje in zichtbaar word…….dat was met het vroegere systeem toch wel anders……je moet er toch niet aan denken dat er ettertjes zijn die je misschien lekker vet cool expres systematisch gaan zitten afbevelen, laten we er maar niet van uitgaan…..
En, om het nog maar eens gezegd te hebben, ikzelf heb (natuurlijk) ook nog nooit iemand afbevolen en ben ook niet van plan die belachelijke functie te gaan gebruiken. Wie heeft dit bedacht……Amen. ;~))
Veel doen is niet alleen leuk maar ook effectief idd, Bart. Ik wilde dat ik in een dierenreservaat woonde (bij wijze van dan) tussen allemaal fotogenieke dierenexemplaren… de een nog verleidelijker dan de ander, een prachtleeuw met een lieve, lome oogopslag. 🙂
Ik ga gewoon door (en mss ook eens naar Arnhem of Apeldoorn, de jungle is me nog iets te ver met mijn vlieg- en fladderangst ;)).
Ha ha, lekker vet cool yes indeed, als ze nou nog niet-anoniem waren en een reden gaven, dan waren ze i.i.g. minder laf. Oeps, ik moet oppassen wat ik zeg want… 😉
Met het laatste ook weer helemaal eens. Salut!
Als je met macrolenzen werkt kom je hier in Nederland zelfs in een jungle terecht: de insecten blijken griezelige oerwoudbeesten. Als je van jungle houdt kan ik het je aanraden.
Roxy: niet het beste nummer maar ik vond het toch leuk om te zien. Zelf vroeger "love is the drug" gezongen (inclusief saxofoon) en heeeeeeel vaak "end of the line " gedraaid.
Het kan knap vermoeiend zijn Marjelle om te bloggen
met haperende technische ongemakken
toch heb je weer wat kleine fijne notities aan ons
doorgegeven…..het konijn vind ik mooi zo alleen
jij weet van de oorspronkelijke scherpte…..
het konijn wordt er zo donziger van…..
Ja fijn die Roxy Music!
*Dat klopt, René, nou was ik ook absoluut niet van plan om insecten te gaan fotograferen, al vind ik een hommel dan nog wel het donzigst, maar die hoef ik ook niet vele malen uitvergroot te zien. 😉
Niet het beste nummer idd, maar het ging hier ook om de titel en ’t blijft toch wel goeie muziek, vind ik. Leuk dat jij dat toen zelf gespeeld heb.
*Bijzonder vermoeiend en frustrerend idd, Annet, en dank. Het konijn was ook lief, althans zo kijken konijnen nu eenmaal. 😉
Dit nummer was wel toepasselijk bij de pluisjesregen.