Nadat ik zaterdag een recordaantal Blijdorpkilometers had gemaakt en ’s avonds laat rozig in slaap viel werd ik de volgende ochtend onrustig wakker, leegte overspoelde me.
Dingen onder ogen zien is één, ze overleven is een tweede. Ik moest eruit, weg uit dat huis waar het plafond steeds dichterbij kwam en aan de olifanten boven zo vaak niet te ontkomen is.
Die middag ben ik via allerlei omzwervingen bij de centrale bibliotheek terechtgekomen, heb ik een glimp opgevangen van donzige Kralingseplaseendjes en de heerlijke geur van versgemaaid gras (Parfum d’Herbe lijkt me wel wat). Daarna ben ik neergestreken op het terras waar ik laatst Ahmed Aboutaleb tegenkwam. We keken elkaar aan en ik dacht ‘laat ik maar niets zeggen, hij wordt toch al door Jan en alleman aangesproken’.
Uiteindelijk kwam ik bezweet thuis. Moe, maar niet voldaan.
Toen ik de volgende ochtend m’n ogen opendeed, had ik een brandend gevoel in m’n keel en een bonzend hoofd. Het dierentuinuitje van zaterdag had een niet zo Blij staartje gekregen, neefje nummer twee had me aangestoken, zijn virus bleek toch besmettelijk.
Maandag lagen het VK-blog en ik allebéi plat. Voor mij de derde griep in drieëneenhalve maand, een dieptepunt. M’n lichaam is het spuugzat en dat is zijn manier om me dat te vertellen. Het wil naar sprookjesland waar elfjes eindeloos hapjes en drankjes brengen en rust en tederheid regeren.
Marjelle
(29 mei 2009)
@ Is mijn vorige reactie nu weg? Vooruit…dan nog een keer…
Prachtig. Kom.
Hoort ook een muziekje bij, vind je niet?
Patrick Watson: Big Bird in a Small Cage
liefs, sjaal.
Jammer dat je eerdere reactie weg is, Sjaal, hopelijk was het geen superlange. 😉
Bedankt, goed idee idd muziek erbij, ik ben er nu naar aan het luisteren via Youtube. 🙂 Meestal zet ik er ook een muzieklink bij, maar ik heb deze blogs in de blogloze week in Word getypt met een ziek hoofd en dan gaan dingen anders kennelijk. 😉
@ ha Marjelle, nee, gelukkig niet. Hij is weg, maar er is een mooie voor terug gekomen.
Liefde is met je.
Zo, na het verleden van een blog of 10 ben ik hier terug in het verleden…
Wat een blog en blogster al niet vermogen. Maar, vanaf nu gaat het beter, je foto’s zijn mooi, je muziekkeuze ( 2x Queen .O.a.) is prettig en al die dieren…Lief. Maar die oliphanten boven, ja, daar zit je mooi mee.
Groets, Chiel.
*Dat is waar, Sjaal. 🙂
*Dan heb je heel wat blogverleden zitten bij lezen, Oliphant, en, ach, de toekomst ligt áchter ons toch. 😉
Mooi, prettig en lief, het kan slechter, alleen is die tweede mooi idd een heel stuk minder en ook de reden dat er in m’n huis na die eerste weken niets meer veranderd / gebeurd is. Toch eerst maar eens wat (losse) nieuwe dingen kopen, ik woon er voorlopig nog wel.
Bij mij in huis is al jaren niets veranderd en ik heb niemand boven me wonen…:-)
Wilde net wat anders gaan doen, toch nog even reageren. 😉 Ja, maar jij bent niet pas verhuisd en zit niet op een bank die aan het eind van z’n Latijn is (en zo zijn er nog meer dingen hier die der dagen zat zijn). 😉
Ik lees je mooie beknopte stukje, daar hou ik van.
En dan valt mijn oog op een woord in de tags.
Leegte.
Hup hè. Laat de moed niet zakken.
Hopelijk is de griep nu weer teruggedrongen, het is wel veel achter elkaar, of je niet helemaal uitgeziekt bent van de vorige…..
*Leuk om te lezen, Vroems. 🙂
Bedankt, ik probeer zoveel mogelijk dingen te beschrijven zoals ze voor mij zijn, zoals ik het voel en leegte is er zeker een van. De moed niet opgeven kan in bepaalde periodes ontzettend veel energie kosten en soms denk ik dat het mss wel beter is om eens een keer minder je best te doen en eraan toe te geven… maar dit terzijde. 😉
*Hij (de griep) is idd bijna onder de duim, Bart, dit was even een terugblik, maar het duurt idd erg lang voordat het echt helemaal over is en 3x achter elkaar vond m’n lichaam ook veel te veel van het goeie. Ik ben weer begonnen met extra vitamine C en B, iets wat ik jarenlang deed. Nu ook nog even een boost B12 halen. 😉
Wat een foto…, man en vrouw…,tas er-tussen
De geur van versgemaaid gras
en ook van hooi,
heerlijk ja!!
Heb ik de afgelopen tijd op de fiets ook weer volop gerolen.
En zulke groepjes als hier aan het strandje,
kom ik ook vaak tegen in het Amsterdamse bos.
Boslims noem ik ze dan maar!
Mag toch wel?
gr eva
Blij dat het weer beter gaat.Mischien dat mijn opbeurende gedachten naar jou, iet kunnen bijdragen
Heb je een abonnement op de griep soms? Balen hoor! Hopelijk knap je snel op.
*Ze zaten daar zo mooi in het gras, R. Kruzdlo, ik kon de verleiding niet weerstaan. Sinds ik die camera heb, valt me nog meer op hoe ‘fotogeniek’ de wereld is. 😉
*Heerlijk idd, Eva!
Je vraagje aan het eind snap ik niet helemaal, bedoel je of je ze zo mag noemen?
Moest laatst nog aan je denken toen ik het nummer ‘Eva’ van Boudewijn de Groot in m’n blog zette, even zoeken welk blog dat ook alweer was, deze is het, ‘Als de rook om m’n hoofd…’. 😉
*Opbeurende gedachten helpen altijd, Paco, zeker ook die van jou. 🙂
*Nou, dan wel een van die abonnementen waar ik niet om gevraagd heb, Edu. Ik ga de goden en godinnen vandaag heel lief verzoeken of ze me even immuun willen maken voor alle virussen die m’n arme lijf proberen te belagen en dan zal ik voortaan weer zoet m’n vitamientjes slikken. ;))