Klik op de foto voor een groter formaat
‘Afdankertjes’ welkom in Blijdorp
Met dank aan Stichting AAP
Klik op de foto voor een groter formaat
‘Afdankertjes’ welkom in Blijdorp
Met dank aan Stichting AAP
Geplaatst in Dieren, Fotografie, Rotterdam
Tags: afdankertjes, blijdorp, dieren, donzig, foto, fotografie, rotterdam, Stichting AAP, wasbeer, zoo
Bij m’n tosti zonder ham, ‘Nee, bedankt, ik wil er geen brie of geitenkaas op’, zag ik ‘m liggen. Klein, fijn en verleidelijk. Nu vind ik veel verleidelijk de laatste tijd, dat zal ook wel iets over mij zeggen.
Hij staat er niet op z’n mooist op en de ondergrond is ronduit lelijk. Het idee dat iedereen die me bezig zag me aanstaarde, was niet prettig, ik liet overige decorveranderingen dit keer achterwege.
‘Knijp mij!’ zei het ketchupcupje, in het Engels dan. Ik moest onmiddellijk aan badeendjes denken, van die piepende gele met felrode snaveltjes, niet de opgepimpte soort. Ik heb iets met dingen die te groot of te klein zijn of donzig onschuldig, ook dat zal iets over mij zeggen.
Opeens dacht ik aan het schaap dat allang geen schaapje meer was, een cadeau van m’n twee exen toen alles nog goed was en het leven relatief simpel. Ze wilden me verrassen voor m’n verjaardag, een bijzonder moment. Liefde bestaat echt, helaas heeft alleen het schaap het uiteindelijk overleefd.
Marjelle
Geplaatst in Persoonlijk
Tags: badeendje, donzig, foto, klein, liefde, muziek, onschuldig, persoonlijk, tosti, verleiding
Langzaam krabbel ik weer overeind, er blijven nog wat grieprestjes over, maar daar trek ik me weinig van aan. Dit weer is veel te mooi om binnen te zitten en daarom fiets ik zaterdag, zij het iets langzamer dan normaal, naar de Oude Haven waar ik met L. heb afgesproken. We belanden op het terras van Villa Kakelbont en ik geniet van het prachtige uitzicht na een week in bed. ‘Rotterdam, wat ben je mooi’, denk ik weer en ook nog iets anders erachteraan.
Zondag belt E. of ik zin heb om mee te gaan naar het Dunya-festival. Helaas moet ik nee zeggen, ik voel me lang niet goed genoeg om tussen drommen mensen een hele middag in de brandende zon te staan, ook al hou ik van wereldmuziek en kleurige contrasten. In plaats daarvan besluit ik naar kinderboerderij De Kraal te gaan, vrijblijvend geitjes en ezeltjes aaien, ze zo donzig mogelijk op de foto zetten, daar staat m’n hoofd meer naar. Gisteren heb ik het batterijprobleem opgelost en ik kan weer alles fotograferen wat los en vast zit. Nu nog een paar technische adviezen* van een lieve fotograaf (M/V) en dan spatten de foto’s hopelijk van het scherm af.
Het puppenspul op de kinderboerderij komt me al tegemoet, de baby-, peuter- en kleutergeitjes springen om aandacht. Als ik op een bankje ga zitten stuitert er meteen eentje op m’n schoot, hij begint aan een knoop te knabbelen en wil m’n rugzak induiken.
‘Niet doen’, zeg ik vertederd, maar het geitje trekt zich daar niets van aan. ‘Bé-é-éhhh’, doet het en ik glimlach.
Vandaag zag ik aan de overkant van de Boezemweg een fietser aandachtig op z’n stopwatch kijken. Hij had iets bekends met dat lange wilde haar en die bijzondere mimiek. Ik was afgeleid en wist nog net een lesauto te ontwijken toen ik langs hem fietste op weg naar de Kralingse plas. Ik dacht dat ik Hans zag.
Marjelle
Muziek: Roxy Music
(1 juni 2009)
*Deze foto is in werkelijkheid veel scherper dan hij er nu uitziet nadat hij verkleind is in Picasa, hoe kan ik dat voorkomen?
P.S. Vandaag ligt m’n internetverbinding (Chello) er al de hele dag om de haverklap uit, hopelijk is dat morgen weer hersteld en kan ik dan weer op een normale manier bloggen en reageren bij anderen. Inmiddels heb ik vierkante ogen gekregen van elke keer 10, 20 pogingen om een reactie te verzenden of m’n eigen blog weer op het scherm te krijgen.
Geplaatst in Persoonlijk
Tags: donzig, dunya-festival, fotograferen, griep, kinderboerderij, oudehaven, pluisjes, rotterdam, villakakelbont