Wachten duurt soms lang in een onbekende omgeving. Op de klok voor me die boven de gordijningang hangt is het al twee uur. Ik speur om me heen of ik E. aan zie komen en voel me een beetje verloren in de grote ruimte waar mijn gedachten nauwelijks boven het heftige geroezemoes uitkomen. Niet echt een geschikte omgeving om een rustig gesprek te voeren, zeker niet nu we nog iets uit te praten hebben. Het is een vooruitzicht waar ik niet blij van word, maar alles is beter dan dingen door te laten smeulen onder het oppervlak.
Daarnet heb ik afscheid van haar genomen. Het is inmiddels half vijf, Dudok is leeggestroomd en ik staar naar m’n nog halfvolle beker thee. Het gesprek ging anders dan anders, het verliep wat krampachtig en over dat ene hebben we het helemaal niet meer gehad. Ze moest plotseling weg, waarop ik verbouwereerd reageerde met ‘o, dan komt dat volgende keer dus na jullie week Venetië’. Ik heb er geen fijn gevoel bij, ook na het eerdere telefoongesprek al niet waarin me dingen verweten werden die ik niet had gedaan en ik zo overvallen was dat het pas later echt goed tot me doordrong. Ik probeer weer te analyseren waar het misging, waar komt dat af en toe verbetene in haar vandaan, ik besef dat ik deze keer elk spoortje warmte miste. ‘Godsamme, met zulke vrienden heb je geen-‘
De rest van de dag ligt loom en leeg voor me, zal ik op zoek gaan naar een lekker wollige trui nu ik toch in de stad ben? ‘Al hou ik niet van winkelen, de kaboutertjes komen geen leuke kleren showen en ze vallen ook niet uit de lucht’, gaat het door me heen. De zon straalt, het ziet er bijna zomerwarm uit vanachter het raam, maar schijn bedriegt zoals zo vaak. Ik kijk rond of ik die lieve serveerjongen van daarnet voorbij zie komen, type student in de nog jong-en-onbedorven-fase, en worstel alvast m’n pinpas uit m’n veel te kleine tas. ‘H&M, here I come’, denk ik met frisse tegenzin en duw alle beklemmende gedachten aan E. even weg.
Marjelle
Take me home Tom Waits
Soms is de enige verzuchting die je in zo’n geval nog op kan brengen: "als mijn haar maar goed zit". En zelfs dat is in sommige gevallen nog niet eens het geval. Maar de zon schijnt,dat dan ook weer wel.
Je maakt topfoto’s!
Inderdaad je foto’s stralen een mooie herfst uit.
Zo mooi en vriendnelijk als hij kan zijn.
@Marjelle: Fijn blog met mooie foto’s.
En ja, Dudok: een prachtige ontmoetingsplek in R’dam. Schitterende gelegenheid.type student in de nog jong-en-onbedorven-fase
(*grinnik*)
Groet,
KokopelliPS. Goed je weer te lezen…
*Idd Aad, en zelfs dat zit hier niet mee, m’n haar & ik zijn soms allebei zo moe van al het gedoe dat ‘leven’ heet. Bedankt, dat doet me goed om te horen. 🙂
*Fijn dat het overkomt, Martin, want als ik toch zo -unlike me herfstig- bezig ben, dan ook maar meteen de mooie kant ervan. 🙂
*Thanks, Kokopelli. Leuke plek wel, maar het gonst er wel heel hard. 😉
Heel goed, jij wel zonder smileys. Ik lekker niet. ;))))P.S. I like yours.
@Marjelle: ;-)))
Ik vergeet die dingetjes tegenwoordig steeds vaker; dat dieet heeft echt geholpen…
Prima toch, soms doen diëten wonderen en soms krijg je er alleen maar maar honger van. 😉
Zo is dat; het is het een of het ander en natuurlijk het liefst allebei.
Er ligt overigens nog een vraag op je te wachten onder Het Triumviraat…
Het liefst heb ik toch wonderen waar ik blij van word.
Ben daarstraks weer bloedig gaan zoeken naar het Triumviraat en heb aldaar je vraag beantwoord. *late midnight smile*
En welterusten alvast als je dit nog leest.
Zeker mooie foto’s Marjelle. En E.? Gewoon laten waaien en dat moet, gezien het seizoen, geen probleem zijn 😉
Mooie fotos. Je komt er vast wel weer uit met E.
Een wrevelig gevoel over E., ik kan me dat goed voorstellen, en soms komt dat dan juist achteraf…ineens vallen dan kleine ergernisjes, nauwelijks te benoemen, zo samen op hun plaats.
Goed om het uit te praten, of…het in ieder geval voor jezelf een plaats te geven, zodat je daar weer verder mee kan.
Heel mooie foto’s, ze hebben dat heldere licht van deze dagen…
Mooie herfstfoto’s en de rest? Laat maar waaien.
Topfoto’s topmuziek en een tobvriendin…
De serveerboy nog bedorven? Of is dat voor een volgend blog…
Zo wil ik elke dag wel wakker worden
Tom Waits, als ik ergens blij van word? Beklemmend blog Marjelle!
Wat zit jij toch ongemerkt steeds schitterende foto’s te plaatsen!
Is ie nog onbedorven? Ik bedoel: hem krijgen is hem kwijt raken, althans zijn onbedorvenheid.
Ik vind de plee van Dudok erg mooi.
Godsamme met zulke vrienden heb je geen….
Is het antwoord bij mij weggevallen of…..
Wat ik altijd voel bij jou schrijven kan ik niet
omschrijven maar ik voel veel….wat ik niet
verklaren kan….
boeiend Marjelle…….
*Dank, Cor. And the wind cries…
Inmiddels is E. op weg naar Venetië, dus dat uitwaaien doe ik wel alleen als ik mezelf de herfst in kan krijgen. 😉
*M.O. bedankt. Eerlijk gezegd, heb ik daar een erg hard hoofd in nu. Ik heb er veel over nagedacht in en uit bed, en er liggen (zoals zo vaak) meer dingen die problematisch zijn en die nu de laatste paar keer (aan de telefoon en eergisteren) duidelijker aan het licht komen. Dat heb je wel vaker (althans ik wel ;)) dat je al snel bep. dingen intuitief weet of aanvoelt en ze soms een beetje terzijde schuift in het kader van ‘niet te kritisch zijn’ (heb ik net iets te vaak gehoord) en dat diezelfde dingen uiteindelijk, maar dan sterker toch weer opduiken op een ander moment. De aanleiding hiervan is te gek voor woorden vind ik zelf, er is eigenlijk geen echte aanleiding maar het wordt gebruikt als (bewust of onbewust, ik denk en hoop het laatste), het gaat volgens mij vooral om andere dingen die niet gezegd worden. Schrik niet van het uitgebreide antwoord, ik vind het nu eenmaal belangrijk om dingen zo goed mogelijk uit te leggen. 😉
*Het was idd een heel heldere dag, Bart. 🙂 De behoefte om het uit te praten is nog groter geworden, want ik merk dat ik ook een beetje boos / geirriteerd begin te worden. Als mensen met hun eigen invulling, projecties komen, dat is iets waar ik echt allergisch voor ben. Sowieso zet ik mijn vraagtekens erbij als iemand in een tijdsbestek van een paar uur het niet kan laten om een keer of vijf te benadrukken hoe makkelijk hij/zij wel niet is. 😉
*Dank, Antoinette. Ja, soms heb ik zin om de boel de boel te laten incl. mensen, oordelen, haat en nijd, enzovoort, enzovoort, en alles maar te laten waaien…
*Ik vond het ook leuk om weer wat van The Doors en Tom Waits te luisteren, Ate. 🙂 Het is tobben af en toe idd. Alle leuke mensen wonen ergens anders denk ik weleens. 😉
Met dat soort dingen ben ik al lang geleden gestopt. 😉
*Leuk om te horen, Paco. Ik zal aan je denken bij de volgende herfstshoot, mss neem ik dan wel zo’n rood-met-witte-stippengeval voor je mee. 😉
*Melancholisch idd, Trek, ik hou meer van deze Tom Waits dan van die heel erg rauwe, schorre. Mooi nummer van the Doors ook, vind ik (klik op het bovenste plaatje, of niet; doet me denken aan de alt-tag bij de onderste ;)).
Dan is mijn gevoel goed overgekomen en dat is positief (al wilde ik dat dat ook voor het gevoel gold). To smiley or not to smiley?, denk ik nu. Vooruit. 🙂
*Dat vind ik ongemerkt een mooi compliment, ZichvanVerre.
Gelukkig nog wel. 😉
Dat herinner ik me niet echt, wel die van hotel New York, die vond ik wel wat hebben, alleen zijn m’n foto’s ervan toen mislukt.
*Het antwoord was idd niet weggevallen, Annet, had ik expres ingeslikt.
Nu ben ik natuurlijk wel een beetje benieuwd wat je er allemaal bij voelt wat je niet verklaren kunt… 😉
Raak en met prachtige foto’s.
Hallo Marjelle, het verhaal dat voorafging ken ik niet maar ik proef enige moeheid, als een vraag "heeft het allemaal nog wel zin met E.?"
Let goed op je energie, gebruik haar voor de goede dingen.
En heb je die trui nog gekocht? Of is het toch een wat grotere tas geworden?
Mooie song.
*Bedankt, Blew. 🙂
*Het afgelopen jaar heeft nogal z’n sporen achtergelaten, Ingrid, dus vermenigvuldig die moeheid maar met factor 100. 😉 Ik loop zo’n beetje op reserve-energie inmiddels. Je vraag kan ik niet even snel in het kort beantwoorden, want daarvoor zou je ook meer van de context moeten weten. Geen onwil, hoor, maar ik geloof niet in halve antwoorden die alleen maar een verkeerd beeld geven. 🙂
Het is, terwijl ik dat helemaal niet van plan was, heb me door allerlei truien heen geworsteld in benauwde pashokjes, toch een grotere tas geworden en hij’s leuk.
Welk nummer bedoel je, van Tom Waits of van the Doors? 😉
Sterkte, Marjelle, misschien moet ik je weer meer gan volgen.
Het was tom Waits.
Groetje, Ingrid.
Bedankt, Ingrid. Alleen als je daar zin in hebt, bij twijfel niet doen, hoor. ;))
Een mooie Waits idd.
En een groet terug.