Gratis e-books
-
Recente reacties
- Marielle op Tilburg spoort wel!
- Ron op Tilburg spoort wel!
-
Recente berichten
Categorieën
MEER LEZEN?
Berichten RSS
Links
Gedachtenwolk
beer blijdorp blog blogger buren burenoverlast crooswijk dieren Diergaarde Blijdorp festival fietsen film foto fotograferen fotografie gedicht gedichten gezondheid ingrid michaelson kralingse plas kunst kunsthal lente liefde Loesje mensen Moerenburg muziek natuur natuurfotografie persoonlijk politiek rotterdam scheveningen strand stress tilburg verhuizen verhuizing vriendschap winter witold riedel zee zomer zoo
Oef, ik ben blij dat ik daar niet hang. Alhoewel… Lijkt mij ook wel leuk om een keer te doen vanaf zo’n gebouw.
Als je die mensen zo over en aan de leuning ziet hangen daar boven op de Euromast en later de foto’s bekijkt, Edu, dan voelt het een beetje alsof ik er zelf hang… maar goed, ik heb hoogtevrees dus mij zul je dit soort dingen niet zien doen. 😉
Vraag me af wie het zijn en waarom
ze dit doen? Is er toestemming?
Is het illegaal?
@Marjelle
Dan is het zeker geen goed idee! Ben je zelf wel eens op de Euromast geweest of is dat ook niet echt een goed idee?
*Martin, er waren veel meer abseilers, iedereen nam ruim de tijd, het ging later ook nog een hele poos door, het was gewoon legaal denk ik, geen politie gezien in al die tijd.
*Ooit ben ik er wel een keer op geweest, we hebben daar toen nog gegeten, dacht ik, op zich zou ik daar wrs geen moeite mee hebben. 🙂
Ik ben 1 keer daarboven geweest, de buitentrap op naar de lift "to the top". De lift was weg en ik keek omlaag. Toen wist ik dat ik aan hoogtevrees lijd. Ik heb er voetje voor voetje een kwartier over gedaan, vastgekoekt aan de leuning, om weer "veilig" binnen te komen. Wat een verschrikking. Ik kan nu ook geen filmscenes op hoge bouwstellingen meer zien. Heb je wel eens gezien hoe de bouwvakkers rondliepen op de Twin Towers?
Die lui zijn gek, knettergek.
Ik begrijp wat je bedoelt, Kat, het is ook net alsof je naar de grond / diepte gezogen wordt. Ik herinner me films waarin van die enge touwbruggetjes boven een ravijn voorkwamen, dat voel ik dan tot in m’n tenen…
Op de Twin Towers niet maar wel op andere hoge gebouwen, ik moet er niet aan denken, alleen al ernaar kijken gaat moeizaam. 😉
Ach, knettergek, dat vind ik dan weer niet, als ze er verder anderen geen schade mee berokkenen (en het zo veilig mogelijk doen), dan gun ik ze hun adrenalinekick! 😉
Hoogtevrees is ook eigenlijk dieptevrees.
Mooie foto’s!
Volgens mij zijn het toch twee verschillende dingen, K, m’n ex had bv. dieptevrees en ik dus hoogtevrees. Even wiki erop naslaan. 😉Dieptevrees of bathofobie is een abnormale vrees voor diepten. Mensen die aan deze fobie lijden, ervaren bezorgdheid of angst in de aanwezigheid van diepten, alhoewel zij weten dat er geen reëel gevaar is. Net als bij hoogtevrees (acrofobie) heeft dieptevrees vaak te maken met de angst om te vallen, maar kan bijvoorbeeld ook optreden in diep water (zie ook hydrofobie) en in lange gangen.
Het woord bathofobie is afgeleid van het Griekse bathos, dat diepte betekent, en fobos, dat fobie of angst betekent.
Bedankt, en leuk, je bent de eerste die iets over de foto’s zegt, ik was er zelf ook blij mee gisteren. 🙂
Fraaie foto’s. Overigens ben ik er vrij zeker van dat hoogte en dieptevrees niet hetzelfde zijn. Ik heb namelijk wel last van hoogtevrees, maar niet van dieptevrees. Dat laatste weet ik vrij zeker na ruim honderd keer scubaduiken.
Maar omdat ik ook ontzettend eigenwijs ben, heb ik ook een tijdje aan klimmen gedaan. Het gekke is, zodra ik weet dat ik goed gezekerd ben met een paar touwen, ben ik ook niet meer bang voor de hoogte…
Op de Euromast ben ik minder angstig dan thuis bovenop mijn wankele keukentrap. Hoogtevrees zal dus inderdaad wel eerder angst om te vallen zijn. Dat abseilen (heet dat zo) van de Euromast doen ze geloof ik elk jaar, maar al bezweren ze me nog zo hard dat het veilig is, dat zou me toch net een stap te ver zijn… dat moment dat je over de rand moet stappen…
Ik sla een beurt over. Ik neem wel foto’s 🙂
Ik krijg nu al hoogttevrees
Zo mooi in beeld gebracht dat ik zit te trillen op mijn stoel, in het echt zou ik niet eens durven kijken.
*Bedankt, M.O., en dan zijn we het daarover i.i.g. eens. 😉
Ik heb er weleens aan gedacht om een keertje op een klimmuur te beginnen, maar er stonden toen een aantal andere praktische bezwaren in de weg en nog, maar wie weet…
Door jou zit die groefsnavelani nu in m’n hoofd. 😉
*Een wankele keukentrap is dan ook best eng, Easywriter. ;)) Precies, dat moment van ‘net over de rand’, daar krijg ik al bijna buikpijn van als ik eraan denk en toen ik sommige foto’s levensgroot op m’n monitor zag. Abseilen heet het idd, en het woord geeft de beweging wel aardig weer, vind ik.
*Dat had ik dus ook, Cor, vandaar dit blog. 😉
*Heel goed, Paco, dat bedoel ik uiteraard niet vervelend, maar dat betekent voor mij wel dat overkomt wat ik gezien heb toen ik daar stond. 🙂
*Dank voor je compliment, Trek. 🙂 Dan heb je nog meer hoogtevrees dan ik wrs.
Mooie foto’s, en zo realistisch…dat je inderdaad wel hoogtevrees krijgt bij het bekijken, als je dat al niet had… 😉
Ik blijf toch maar liever veilig beneden, dit is mij net een ‘thrill’ te ver…:)
Mooi, Bart. 🙂
Ik ook, dit soort dingen net als bungeejumpen (dat zag ik gisteren nog op het strand) is een aantal bruggen te ver (=te hoog) voor mij. Maar ach, grondmensen zijn ook nodig soms om weer foto’s te maken van abseilers bv. 😉
Zo is het precies, Marjelle, wij grondmensen zijn gewoon onmisbaar… ;-))
Bungeejumpen, en andere aktiviteiten ihkv ‘thrill seekers’ is aan mij niet besteed. Ik zie de lol er niet van in, ook nog eens, het is niet eens een kwestie van wel of niet durven……en een geslaagde fotoreportage kunnen maken doet mijn hart ook wel even wat sneller kloppen, haha… :))
Indeed, Bart. 🙂
Voor mij is het vooral dat ik die twee dingen gewoon niet durf i.v.m. hoogtevrees, anders zou ik dat soort dingen wrs toch wel eerder doen. Maar goed, in combinatie met enigszins onhandig maakt me dat ook niet echt de geschikte persoon voor thrillseeking events. ;))
En met dat laatste ben ik het eens natuurlijk. 🙂
Mooie foto’s weer Marjelle.
Heb toch wel respect voor deze mensen aan het touw. Ze zitten er ook zo relaxt bij. Heb in principe geen last van hoogtevrees. Maar moet er toch eerst altijd weer aan wennen. Eerst altijd weer iets overwinnen. De ruimte als het ware vullen met de eigen blik, met mezelf als het ware. Zeker niet wegkijken. Kan ook wel lachen om dat bungee jumpen. Vind ik wel van lef getuigen. Maar zelf nooit gedaan hoor.
Zie bijvoorbeeld:
1. "Bungee Extreme":http://www.youtube.com/watch?v=gUgyY16UWAM
Maar helaas gaat dat niet altijd helemaal goed…:
2. "Bungee Jumping Accident":http://www.youtube.com/watch?v=OWxmyslyMA8
De derde jump lijkt me een grapje, Crockodile Dundee; overbeterlijk die Australiërs:
3. "Last Bungee Jump!":http://www.youtube.com/watch?v=2uJdy43oyRw&feature=relatedMuziek
Jump – Van Halenhttp://www.youtube.com/watch?v=g9R9ouKeLPg
Correctie: overbeterlijk moet natuurlijk zijn: onverbeterlijk.
En laten we Wuthering Height van Kate Bush inderdaad niet vergeten. Pracht nummer. (Pracht vrouw ook trouwens.)http://www.youtube.com/watch?v=Hv0azq9GF_g
De complete film draait overigens ook op internet, YouTube: Wuthering Heights:
1. Film (1992):http://www.youtube.com/watch?v=U5GBxmVvbE0&feature=PlayList&p=8231715647EAAF0A&index=1
2. Woeste hoogten – Roman van Emily Brontë – WikiPedia:http://nl.wikipedia.org/wiki/Woeste_Hoogten
Zeer geslaagde foto’s Marjelle.
Mooie fotoreportage: huiveringwekkende beelden;
moet aan mijn parachutesprong denken: eens maar nooit weer!!
*Bedankt voor je links, John. 🙂 Ik heb er ook wel respect voor als mensen dit soort dingen durven (als ze het tenminste veilig doen). 😉
Dat viel me later ook op toen ik de foto’s groot op m’n scherm zag, hoe relaxed ze erbij zitten alsof ze niet in het niets aan een touw bungelen maar gezellig een kop koffie aan het drinken zijn. 😉
Boek en film heb ik idd gelezen en gezien, het sprak me toen aan, het nummer van Kate Bush had ik eerst gelinkt, maar ik vond later dit nummer van Tori Amos erg mooi.
*Mooi, Joost, ik was er zelf ook tevreden mee. 🙂 De volgende keer mss een bungeejumper van dichtbij, maar dan moet het wel strandweer worden. 😉
*Dank, Kornelis, wel knap dat je dat ooit gedaan hebt! Dat is dus ook een van de dingen waar je me met geen mogelijkheid toe kunt krijgen. 😉
Het vrije zicht op de Euromast is me trouwens een paar jaar geleden ontnomen. Vanaf Rotterdam-Zuid aan de Rijnhaven, ook vanuit mijn woonkamer, kon ik hem in de verte altijd omhoog zien torenen. Woon mijn hele leven al aan de Rijnhaven. Maar het opgetrokken Montevideo gebouw naast Hotel New York maakt dat niet meer mogelijk. Niet leuk eigenlijk, Maar ja, …dat is ook Rotterdam.
Zie: http://www.nieuwbouw-woningen.nl/userimg/Montevideo1.jpg
en http://nl.wikipedia.org/wiki/Montevideo_%28gebouw%29
@ Marjelle
De muziek aan het begin van de film vind ik trouwens ook mooi. Weet jij misschien de titel ervan en/ of de naam van de muzikanten?
Oh juist, de aftiteling leert dat het om de Japanner Ryuichi Sakamoto gaat, eerder lid van de Japanese synthesizer-rockgroep Yellow Magic:http://nl.wikipedia.org/wiki/Ryuichi_Sakamoto
Hier het muziekstuk in kwestie: "Ryuichi Sakamoto – The Wuthering Heights" (Orkestrale uitvoering):http://www.youtube.com/watch?v=WqFAs7c60Skhttp://www.youtube.com/watch?v=WqFAs7c60Sk
Volgend jaar zal er waarschijnlijk weer een verfilming van het boek in de bioscoop verschijnen.
Jammer idd van je uitzicht, John. Rotterdam blijft in beweging en dat heeft ook z’n nadelen.
Ik zag ook dat het muziek van Sakamoto was. 🙂
Tja, en nou kom ik met m’n verhaal. Vroeger in Den-Haag, ik zat op de Mulo. Samen met een vriend op het dak van een flatgebouw, in de dakgoot staand en naar beneden piesen. M’n broer fietste op een afstand langs, zag ons staan en schrok zich de pleuris. Of ik het nu nog zou doen? Ik denk het niet.
Maar ja oké, de puberteit ligt ook ver achter me, alhoewel?
Wat moet je een geweldige inzoemer hebben!
*Gelukkig doe je dat niet meer, Gus, euh, dat laatste vraag ik me ook weleens af. 😉
*Je bedoelt dat je het mooie foto’s vindt, Van Verre, waarom zeg je dat dan niet gewoon, doe je bij anderen toch ook. 🙂 Mijn camera is een simpele Kodak van 99 euro, een stuk goedkoper en minder geavanceerd dan de meeste camera’s hier. De camera is slechts een middel, de rest moet je toch echt zelf doen.
Wat een glasheldere foto’s!
Toen ik in Schiebroek woonde zag
ik in de verte de Euromast groeien, elke dag
kwam er een stukje bij……..
Ben er nooit op geweest, dat gaat
vaak zo in eigen stad, geloof ik…..
Ik woonde er niet graag eerlijk gezegd (in Rotterdam)
kwam rechtstreeks uit de bossen van
Hilversum, had de magische leeftijd….heb er altijd maar het beste
van gemaakt, net als nu…….
Ik zag net beelden van Kenia, vreselijk
is het……..
Je voelt je zo machteloos……
Soms vraag ik me af waarom maken we ergens
foto’s van: om iets vast te leggen natuurlijk, maar waarom?
om de schoonheid te benadrukken of omdat we schoonheid
willen afdwingen……
Nou ja….de beelden hierboven zie ik als schoonheid……
Staat als een paal (Euromast) boven water…….
Lieve groet van Annet
Dank, Annet. 🙂 Als je rechtstreeks uit de bossen komt is de overgang ook wel groot, denk ik. Al valt het me afgelopen jaar op hoe groen Rotterdam toch ook is, maar ik ben daar veel meer mee bezig en ontvankelijk voor dan vroeger, dat scheelt ook. 😉
Er zijn veel verschillende redenen om te fotograferen idd, je wilt de schoonheid benadrukken, het kan gaan om nieuwswaarde, om misstanden aan de kaak te stellen, of je wilt laten zien wat jouw ogen registreren, wat jou raakt in mensen, in de natuur, etc., en dat geldt ook voor schrijven. 🙂
Je moet het maar treffen. Wat een heerlijk stukje fotografie, zomaar in de schoot geworpen.
Was ik er maar bij geweest, dan had ik dubbel genoten.
Groet, O.
Dank, Oliphant, het was ook (zoals vaak) een kwestie van opletten, want ik zat al op m’n fiets en zag toen vanuit m’n ooghoek een klein bewegend stipje… ben meteen afgestapt en voluit foto’s gaan maken. 😉
Ja, dat was zeker ook wat voor jou geweest.