Soms spreek je iemand en is het meteen aversie op het eerste gezicht, de manier van presenteren en reageren staat diametraal tegenover je eigen benadering. Normaliter ga je dan snel een blokje om, maar soms kan dat niet, dan ben je veroordeeld tot elkaar omdat je die persoon nodig hebt om een probleem op te lossen. Recent had ik een gesprek met zo iemand, haar formeel ingesproken VoiceMail-bericht en de enigszins verbeten toon deden al een alarmbelletje of twee rinkelen, maar ik had me voorgenomen om me niet van de wijs te laten brengen en vriendelijk te blijven tot het bittere einde. Nu ben ik op zich een vredelievend persoon, aardig, vriendelijk, noem maar op, maar aan meepraten en vleien heb ik een hekel. Bovendien ben ik kritisch, ik ga niet deemoedig jaknikken als ik nee bedoel of vind dat iemand appels met peren vergelijkt.
De communicatie liep dan ook moeizaam toen ze meteen met een verontwaardigd ‘ja, maar dat is veel te vaag!’ begon in plaats van te informeren wat precies het probleem was, ook sleepte ze er steeds protocol ‘zus en zo’ met de haren bij terwijl het daar niet om ging. Daarbij bleek ze m’n mail maar met een half oog gelezen te hebben en vroeg naar een aantal dingen waarop ik al een antwoord had getypt. Toen ze me vervolgens iets in de mond probeerde te leggen wat kant noch wal raakte, slikte ik een adremme opmerking in. Het is een beproefde techniek van mensen om als ze er zelf niet uitkomen de boel om te draaien en het bij de ander neer te leggen. Even diep ademhalen, dacht ik, een glimlach in m’n stem leggen en kalm blijven, ‘wat een vreselijk mens!’ knarsetandde het ondertussen in m’n hoofd. Soms moet je jezelf geweld aandoen omdat je anders zeker aan het kortste eind trekt als je last hebt van je bovenburen.
Marjelle
White of the world Tangerine
Oeioei! Hopelijk komt er toch nog iets positiefs uit!
Ik ga er i.i.g. m’n best voor doen, Kitty, al weet ik dat het lastig gaat worden. Ik ken dit type ambtenaar, heel star, weinig humor, etc.
Weet je wat ik bedacht heb?
Waarschijnlijk is het zo dat, als ik een instant aversie tegen iemand op voel komen, die persoon dat precies zo tegen mij heeft.
Ik bedoel: het is niet zo dat die ander een onaangenaam mens is in het algemeen, maar juist zo irritant omdat hij/zij mij (ook) een rottige verschijning vindt.
Zeker weten dat vriendelijk en beleefd zijn/blijven heel wat oplost.
Ik heb namelijk al vaak meegemaakt dat de eerste indruk ajakkes was, maar omdat ik daar niet aan toegaf, en door de stugheid of bozigheid heen beleefd in gesprek bleef, de situatie uiteindelijk helemaal omdraaide, dat ik het een aardig en boeiend mens ging vinden, en vice versa.
Dat soort dingen zijn vaak wederzijds, ik hou niet van starre onvriendelijke types waarvoor protocol en regeltjes heilig zijn, andersom houden zij niet van mensen met een eigen mening die enig weerwoord durven te geven, dat zijn ze ook helemaal niet gewend. So be it, als we er maar uitkomen vind ik het goed en vriendelijk en beleefd blijven is altijd het beste.
Een zus van me heeft 3 jaar naast lawaaiige buren gewoont in een oud rijtjeshuis met een enkelsteens tussenmuurtjes voordat ze een ander huis kreeg aangeboden. Een regelrechte hel als iedere nacht de stereo weer eens keihard aanstaat.
Met vriendelijkheid kwam ze niet ver bij de woningverhuurder 🙁
Uiteindelijk wel met de botte bijl
Dat is vreselijk idd, Henk. Ik heb zelf al een jaar veel last van m’n buren, de hoop dat het vanzelf minder zou worden heb ik inmiddels wel opgegeven. Het lastige hier is ook dat de bovenburen hun voordeur aan een andere galerij / andere portiek hebben, dus ik ken ze niet. Over wie en waar doen verschillende verhalen de ronde, komt o.a. doordat de akoestiek hier zo idioot is, degenen die ‘boven mij wonen’ zijn wrs niet de mensen waar ik zoveel last van heb.
Als vriendelijkheid en begrip niet helpen dan kan ik me voorstellen dat je op een gegeven moment wanhopig wordt. Ik denk zelf dan aan het hogerop zoeken in een organisatie of sociale media bv.
Maar goed, krijg weer te veel last van m’n schouder (rsi). Weer even pauze nemen.
Wel op je strepen blijven staan! Anders geraakt het nooit opgelost.
Ik moet hier balanceren tussen enerzijds m’n mening geven en anderzijds haar niet voor het hoofd stoten – beetje tegenstrijdige opdracht. Als er geen oplossing komt dan ga ik verder.
Goeie avatar heb je ij dit antwoord 😉
Goed opgemerkt idd! Ik ben een soort van evenwichtskunstenaar… 😉
Ik heb het met een caissière bij AH, een vervelend wijf, dat ik zal mijden als het enigszins mogelijk is.
Maar kom ik dan toch een keer bij haar aan de kassa, dan zet ik me er maar overheen, en blijf vriendelijk (en ben zo snel mogelijk weg) ondanks mijn ergernis.
Begrijp wel wat je bedoelt, Bart, doet me denken aan een medewerkster van het zwembad vroeger waar ik een paar keer per week met H. kwam, die was zo bot dat we probeerden zo min mogelijk met haar te maken te hebben, afgesnauwd worden is nou niet echt iets waar we op zaten te wachten. Nog steeds niet trouwens. 😉
Dat soort lui kunnen mij de boom in, ik ga er doorheen of omheen. Je Doel helder houden meer niet… en als het dan wat langer duurt a la. Ik doe mijzelf geen geweld aan. dit na uitgezocht te hebben wat de ander ‘bezielt’, dat altijd wel….
Dat is wel erg kort door de bocht, Grutte, ik denk niet dat jij weet hoe het is om dag in dag uit geluidsoverlast te hebben. Met je doel al dan niet helder houden heeft het dan ook niets te maken, wel met wijsheid en realiteitszin, nl. weten dat al heb je alle gelijk van de wereld je dat lang niet altijd ook krijgt en dat doordrammen je zaak vaak meer kwaad dan goed doet.
Lastig zulke types. Heb je een hulpvraag, lijken ze te zijn opgeleid om je vooral niet te helpen en buiten de deur te houden. Ook een soort van overlast dus.
Na herhaaldelijk blijven aandringen gaan ze soms wel door de bocht. Om van je af te zijn..
Deze reactie stond dus bij spam, vandaar m’n late reply.
Wat me opvalt bij dit soort types is een fixatie op protocol & regels gecombineerd met een gebrek aan empathie waardoor er vaak ook zeer slecht geluisterd wordt naar wat iemand te vertellen heeft.
In dit geval kreeg ik geen reactie op m’n mail, ik ben toen gaan bellen, maar werd steeds niet teruggebeld. Pas na de vierde belnotitie kreeg ik eindelijk iemand aan de lijn, terwijl de telefoniste me had verteld dat het de norm was om binnen een werkdag terug te bellen. Je hebt te maken met een bepaalde machtsverhouding, en ik heb er een hekel aan om van willekeurige vreemden en hoe hun pet staat af te hangen.
???? is mijn reactie verdwenen ??
Ik ben even bij spam-reacties gaan kijken en daar stond hij bij, geen idee waarom, dus ik heb ‘m inmiddels ‘bevrijd’. 😉
hmmm. nu wel. Nog maar een keer dan 😉
Lastig types zijn dat. Lijkt wel of ze zijn opgeleid je buiten te deur te houden, in plaats van te helpen (waar ze voor zouden moeten zitten). Ook een soort van overlast.
Herhaaldelijk blijven aandringen wil nog wel eens helpen bij dergelijke mensen. Dan komen ze in actie om van je af te zijn..
Lief dat je het nog een keer probeert. Zie m’n eerste reactie op je berichtje dat inmiddels boven water is.
Vanuit je blog kan ik de situatie niet helemaal inschatten. Dat is ook goed, want ik heb daar als lezer niks mee te maken. Als je met een klacht naar een overheid gaat, helpt het om deze zo helder mogelijk te formuleren (wie, wat, waar, waarom). En ja, de ene ambtenaar doet het beter dan de andere!
Sterkte, Marjelle!
Ik heb het bewust vaag gehouden, omdat ik in deze fase niemand voor het hoofd wil stoten. Mocht het niet goed gaan dan wil ik uiteraard nog steeds niemand voor het hoofd stoten 😉 maar dan ga ik wel een aantal dingen aan de kaak stellen zoals ik bv. ook met Fletcher Hotels heb gedaan na die vreselijke nacht toen in hun hotel Du Commerce in Middelburg. Zie blog: http://marjelleblogt.wordpress.com/2011/11/03/herrie-in-het-hotel/
Sommige ambtenaren (geldt uiteraard ook voor andere beroepsgroepen) doen het gewoon slecht, en dat is jammer voor hun goedwillende collega’s.
Bedankt!
Weet niet of het me lukt om hier en daar nog te reageren, het is met name het muizen, (dubbel)klikken en navigeren waar ik last van heb qua rsi, minder het typen, en veel dingen kan ik nog niet muisloos.
Mijn ervaring is dat de wereld vol loopt van zulke kortzichtige mensen.
Succes!
Het zijn er wel ‘een paar’ teveel idd! 😉