Steeds vaker droom ik van een ander huis, een plek waar het rustig is, waar je je terug kunt trekken zonder bonkende bovenburen en heel af en toe breidt die droom zich uit naar een andere stad, Haarlem bijvoorbeeld of een adresje vlak bij zee. Waar ik beslist niet zou willen wonen is Norilsk, een stad in Siberië waar ijzige temperaturen van soms wel -50 graden voorkomen of op het onherbergzame Antarctica, al is de lucht er erg puur, niet te vergelijken met de fijnstofwolk die boven Rotterdam hangt en m’n longen irriteert. Geboeid kijk ik naar de betoverende beelden uit de documentaire Frozen Planet, naar de mensen die op de toendra leven zoals de Dolganen, naar de witbestoven koppen van rendieren die met hun hoeven onder de sneeuw schrapen naarstig op zoek naar plantjes, naar de zeehonden en robben zonder wie de families niet zouden kunnen overleven. Opeens zie ik een aantal pezige mannen in een boot door het magische landschap varen, ze krijgen een walrus in het vizier.
Zo’n dier van bijna twee ton levert alleen al genoeg vlees om een gezin wekenlang van voedsel te voorzien. Over de houdbaarheid ervan hoeven ze zich geen zorgen te maken, het is buiten één grote diepvrieskist. De huid wordt onder andere gebruikt om jassen van te maken, bij de kinderexemplaren worden de mouwsgaten dichtgestikt anders vriezen hun handjes eraf. Een andere manier om aan voedsel te komen is het roven van de eitjes van zeekoeten, een hachelijke onderneming, met alleen een oud nylon touw om z’n middel gaat de lichtste man over de klif naar beneden, zijn lot ligt letterlijk in de handen van zijn maten. Eén foutje kan fataal zijn. Na een aantal verrassend zomerse opnamen komt ook de Arctische winter in Groenland aan de beurt, prachtig die samenwerking tussen patrouilleteam en husky’s, maar het zijn toch vooral de spectaculaire beelden van het noorderlicht, de grootste lichtshow op aarde, die blijven hangen.
Marjelle
Titel: quote Tony van Autenboer in ‘Zuidpoolexpedities’
My world Husky Rescue
Ik heb het ook gezien, adembenemend, betoverend en hard, maar mooi.
Groet Luuk
En dat was het zeker. 🙂
Frozen planet schijnt toch niet helemaal puur natuur te zijn 🙂 Zo zijn er opnames van een bevallende ijsbeer gemaakt in dierentuin Amersfoort ipv op de pool.
Weet ik, dat had ik ook gelezen en vind het jammer dat ze daar niet eerlijk voor uitkwamen, maar dat maakt voor mij deze opnamen niet minder mooi! 😉
Nee, deze serie heb ik niet gezien. Er zijn erg veel natuurseries op het ogenblik, gisteren zag ik nog een mooie op de BBC, Earthflight. Met trekvogels, o.a. ooievaars.
Van die ijzig koude beelden die je beschrijft krijg ik het zelf ook wel altijd meteen koud… 😉
Mooi dit soort natuurseries.
Ja, ijzigkoud en onvoorstelbaar dat je bij -30 bv. nog rond kunt lopen zonder dat je neus of een ander ‘onderdeel’ bevriest…
Marjelle,
In Sakhalin heb ik bij -30 C rondgelopen. Na 10 minuten doet alles pijn wat niet bedekt is. In mijn geval de wangen. Veel langer moet je dan echt niet buiten blijven.
Sakhalin,winterwonderland.
Wat leuk dat je uit ervaring spreekt, Stefania. 🙂 En ik ga eens googlen op Sakhalin. Het is een eiland lees ik net, was je op vakantie of heb je er een tijd gewoond?
4 jaar gewoond op wat ooit de hel van Tsjechov was.
http://stefaniavanlieshout.wordpress.com/2011/01/12/de-hel-van-tsjechov/
Prachtige serie was het weer. Gelukkig voor een koukleum als ik vanuit de luie stoel te bekijken.
Precies, hier hetzelfde. 🙂
Haarlem lijkt me best een mooie stad om in te wonen. Haarlemse hofjes zien er heel knus uit, wel een beetje klein en als ik goed ben geïnformeerd, mogen daar alleen vrouwen wonen.
Mij ook, die hofjes zijn prachtig… ‘alleen maar vrouwen’ is dan wel weer een beetje jammer. 😉
Dan liever Haarlem. Dat in hofjes alleen maar vrouwen mogen wonen is al lang niet meer zo. Leiden gaat ook nog. Ken je Alkmaar? -Kwartiertje met de bus naar Egmond aan Zee.
Dacht ik ook al, Blew, maar als ik het niet zeker weet zeg ik niets. 😉 Haarlem kom ik niet in denk ik. In Leiden heb ik gestudeerd, vind het te klein, te studentikoos, Alkmaar ken ik niet.
Het liefst blijf ik in Rotterdam, maar dan zonder bovenburen en graag minder luchtvervuiling, dus tja, in dromen kan dat allemaal… 🙂
Vroeger nochtans. Tijden zijn veranderd. Ben even met tekstkleuren aan spelen. Er is niets mis met jouw scherm :-).
Ja, ooit wel. Met mijn scherm niet idd. 😉
Ha, gewoon zwarte tekst terwijl ik in grijze tekst typ. Typisch!
Ik zie niks raars.
–> Kijktip i.v.m. dit blog(onderwerp): om 20.50 uur op Ned. 3 ‘Arctic with Bruce Parry’ VPRO (1/5). Hij ontmoet Siberische rendierhouders.
Dat klinkt heftig, Stefania. Ik kom later even je blog lezen, moet nu eerst eten.
Als het weer wat beter is, kom je hier gewoon wat in de hangmat liggen (hopen dat de buurman niet net nu zijn gras moet afrijden).
O ja, heerlijk in een hangmat, het zou eigenlijk een ‘werk’woord moeten zijn ‘ik hangmat, jij hangmat’, etc… 😉
De geur van versgemaaid gras wint het van gazonlawaai.