Het grijze herfstweer staart me mistroostig aan, ik probeer niet aan de naderende winter te denken en ook niet aan andere dingen. In het verleden vroeg ik me weleens af of ik niet per ongeluk in het verkeerde huis geboren was, maar voor een adoptiekind leek ik weer net iets teveel op m’n ouders. De laatste jaren komt daar ook een steeds sterker wordend gevoel bij van in het verkeerde land geboren zijn. Van woeste zandvlaktes met wild galopperende appaloosa’s gaat mijn hart sneller kloppen, net als van exotische bloemenpracht en duizelingwekkende zonnegeuren.
Je familie kies je niet, al zien sommige mensen dat anders, een land ligt wat dat betreft soms iets meer binnen handbereik. Al zou ik Nederland het liefst een stukje opschuiven op de kaart en ergens tussen Spanje en Griekenland neerplanten, die zuidelijke mentaliteit volgt dan vanzelf wel. ‘Met wat temperament en passie wordt het leven een stuk leuker’, overpeins ik en moet meteen denken aan wat m’n fysiotherapeut laatst zei over mannen en mij. Ik neem nog een slok thee en een hapje brood terwijl ik naar retsina en Griekse boontjes verlang. Jammer dat m’n buitenlandse vriendin zo ver weg woont, anders was m’n eerste ik-overwin-nu-mijn-vliegangst-vlucht daarnaartoe gegaan.
Marjelle
“Ik denk dat ik nieuwsgierigheid zo belangrijk vind omdat ik niet dood wil zijn van binnen. Ik wil de wereld zien door de ogen van een kind“
Wende Snijders in Psychologie Magazine, okt. 2009
Fairytale Sara Bareilles
Marjelle, probeer nog een beetje na te genieten van die prachtige zomer die je net achter de rug hebt. Gaat best lukken.
Je verlangen naar warmte en zonnestralen kan ik me helemaal voorstellen. Dat is ook een van de redenen dat ik naar Thailand verkast ben. Het beste besluit dat ik ooit in mijn leven genomen heb.
warmegroet,
cor
Voor velen, waaronder ikzelf, wordt het weer touwtrekken, de komende herfst- en winterperiode.
Tussen je mee laten gaan met het donkere, kille, en je er met hand en tand tegen verzetten…die gulden middenweg laat zich soms moeilijk bewandelen…
En nog wat nagenieten van de zomer lijkt me een goed advies van Cor…kijken of het mij ook lukt….
Leuke, zonnige paardrijfoto!
Al zou ik Nederland het liefst een stukje opschuiven op de kaart en ergens tussen Spanje en Griekenland neerplanten.
Kan dat niet in een wet geregeld worden?
en als je daar dan uiteindelijk wòònt, blijken de mensen ongeveer net zoals in Nederland te zijn: sommige leuker, andere vervelender, sommige met meer temperament, en weer andere met minder…
Heerlijk ook die herfst(!), al die natuurelementen nodigen me extra uit om weer flink te gaan wandelen, vanaf Zuid de Rotte langs en dan weer terug, krijg er dubbel energie van, maar de winters mogen wel weer steviger worden hier in Nederland, te kwakkelig de laatste jaren. Uitwijken naar Scandinavië is voorlopig nog niet aan de orde.
AUTUMN (VIVALDI FOUR SEASONS)http://www.youtube.com/watch?v=_tHgtzAJePo&feature=fvw
"Herademing":http://www.vkblog.nl/bericht/53404/Herademing
Herkenbaar, zeker nu voor mij het contrast zo groot is. Daar nog volop zomer, hier is de net herfst losgebarsten. In een volgend leven toch graag ergens anders geboren worden dus. Nu maak ik er maar het beste van 🙂
P.S. moest echt even aanklikken wat appaloosa’s waren. Maar nu weet ik het!
@ Maria-Dolores
Ja ja. Nuchtere vaststelling. Maar qua volksaard zijn er toch wel verschillen?
Marjelle, jouw stukje bracht me op het idee m’n bureaublad aan te passen.
En Wende heeft het mooi goed!
*Hai Cor, ik geniet liever nu en hier, zoals in ‘Augustus in september’. 😉
Mooi dat jouw besluit zo goed heeft uitgepakt!
Muiziggrijs groetje terug
*Het wordt idd touwtrekken, Bart, en het heeft zeker in de decembermaand niet alleen met het weer te maken voor mij, of mss toch voor het eerst in jaren wegvliegen naar de zon, die optie begint steeds meer in m’n hoofd te zitten… we’ll see.
Ik vind ‘m ook leuk, dat was in Spanje op een paard wat er niet zo’n zin in had. 😉
@John Wervenbos,
ja, tuurlijk zijn er verschillen. maar mijn persoonlijke ervaring is dat ik overal in het buitenland toch uiteindelijk weer uitkom bij de mensen die ongeveer net zo zijn als de mensen waar ik in andere landen ook mee omging. dat ik bijvoorbeeld in Duitsland vooral mensen kende die iets temperamentvoller en flexibeler waren dan de gemiddelde Duitser, maar in Italie vooral omga met mensen die toevallig juist iets mìnder temperamentvol zijn dan de doorsnee…
*Kijk, wij begrijpen elkaar, Paco. 😉
*Natuurlijk heb je overal allerlei soorten mensen, waaronder vervelende, Maria-Dolores, maar daar ging het mij niet om, wél om het verschil in temperatuur en leefwijze. 😉
@ Maria-Dolores
Heb wat met temperamentvolle mensen, waarschijnlijk ook (h)erkenning. Maar het gevoel voor understatement en ook de distantie die je met name in de Engelse cultuur aantreft spreekt me aan
*Ieder z’n voorkeur, John, mij overtuig je toch niet. ;)) En bedankt voor je links.
Maar goed, ik ben toch wel benieuwd wat voor een (andere) foto’s de komende maanden gaat opleveren…
*Ik kan me voorstellen dat de overgang dan groot is, Aad, en ik sluit me aan bij je twee laatste zinnen. 🙂
Mooi zijn ze, hé!
*Dan word ik natuurlijk benieuwd naar je bureaublad, Henk. 😉
Dit stukje sprak me aan en het verbaast me niet zie je vorig blog dat het jou ook aanspreekt idd.
@ Marjelle
Een open deur, maar toch: wat zou de wereld vreselijk saai zijn als mensen het onverkort over alles en nog wat met elkaar eens waren of elkaar direct zouden kunnen overtuigen; onleefbaar als men het constant met elkaar eens zou moeten zijn of de één de ander over en weer constant zou moeten overtuigen. Kortom in die gevallen: (1) ‘de dood in de pot’ en (2) ‘onophoudelijk klinkende en steeds harder paukende oorlogstrommen’.
De term temperamentvol brengt me nog even tot een kleine bespiegeling. Het zou natuurlijk een misvatting zijn die term alleen te reserveren voor een vurig, cholerisch temperament, je hebt ook nog drie andere: het sanguinische, flegmatische en melancholische. In relatie tot muziek schreef ik daar eens een kort artikel over: ""Een akoestische duik in de wereld van de vier temperamenten":http://www.vkblog.nl/bericht/256123/%5C%22Een_akoestische_duik_in_de_wereld_van_de_vier_temperamenten%5C%22
Wat mij betreft is de webpagina "Onno Krijn, De Vier Temperamenten, Musicworks – VPRO" dus een muzikale aanrader:http://www.vpro.nl/programma/dezaterdagvanzes/afleveringen/29799073/
(Maar inmiddels vraag ik me af of die muzikale stukjes daar nog wel afspeelbaar zijn; bij een ander lukt het misschien wel.)
John, ik heb nog even overwogen om achter mijn dubbele smiley ‘grapje’ te zetten, omdat ik het idee heb dat je m’n humor af en toe niet begrijpt en dat gevoel wordt enigszins versterkt door je reactie. 😉
Uiteraard moet ik er ook niet aan denken dat iedereen het met elkaar eens is, enig verbaal tegenwicht vind ik juist leuk. Virtueel is lastiger omdat het al snel tot (onnodige) misverstanden kan leiden wat me veel te veel typen en energie kost om elke letter en puntkomma uit te gaan leggen, vandaar dat ik ook vrijwel nooit meedoe aan discussies, maar dit terzijde.
Je hebt allerlei soorten temperament idd en de een bedoelt er meer dit mee en de ander meer dat. 😉
Ik kijk straks nog even naar je links.
@ Marjelle
Die smiley code is me bekend. Dus ik begreep wel dat je een grapje maakte. Maar ik maakte als aanvulling daarop dus ook een grapje/ kwinkslag en dat in de vorm van een algemene opmerking/ reminder/ bespiegeling. Zelf maak ik al jarenlang geen gebruik van smileys en zal dat ook niet gaan doen. Dat een ander, vele anderen dat wel doen vind ik prima, maar mij ligt het niet.
Schriftelijke discussies voer ik, naar mijn maatstaven, met mate. Niet zozeer vanwege mogelijke taalkundige misverstanden, wellicht mede veroorzaakt vanwege het ontbreken van mogelijkheid tot waarneming van non-verbale uitingen, alswel omdat op een zeker moment bij bepaalde discussies (en dat zijn er zeer veel tegenwoordig; zeker als het om politiek, wetenschapsopvattingen enzovoort gaat) blijkt dat bij één of meer partijen wel allerlei meningen over een onderwerp leven, maar echte kennis daarover niet aanwezig is. Als men op basis van allerlei hartstochten, vooroordelen, vage ‘van horen en zeggen argumenten’ elkaar ‘te lijf gaat’ doe ik als het even kan zeker niet mee.
Mijn idee, passie en temperament, vind maar eens een partner die dat ook heeft, en vasthoud!
Mijn blik op de foto is gefixeerd op de "blauwe vlek" naast de linkerwang van het meisje. Intrigerend, net of het daar niet hoort.
@Marjelle: Ahum, wat zei jouw fysiotherapeut dan precies over jou en mannen? Ik wist overigen niet dat fysiotherapeuten ook al in de relationele business zaten…
Ach Marjelle, temperament en karakter: als je zoekt zul je het vast ooit vinden. Behalve het weer: dan moet je toch echt gaan verkassen. Als Vrouwe Ivy en ik binnenkort ons vermeende slot laten bouwen op de rand van de uitgedoofde vulkaan in het zuidwestelijke stukje van Kythira moet je maar eens op proef langskomen.
Wel een kleine teleurstelling op voorhand: volgens mij hebben ze op Kythira maar een of twee paarden. En die zijn van een heel nurkse en ontiegelijk luie boer…
Groet,
Kokopelli
PS. Yep, ik sta nog steeds op een zeer streng dieet. Maar de welgemeende glimlach is er echter niet minder om…
*Oké, dan hoefde ik ‘grapje’ er toch niet bij te zetten, John. 😉 Zelf vind ik het wat onduidelijker als mensen nooit smileys gebruiken, en dat jij die opmerking dus humoristisch bedoelde kwam op mij dan ook niet over. Maar goed, iedereen op z’n eigen manier idd.
Met dat laatste ben ik het eens, op zo’n manier verzanden discussies algauw in louter geroep en gescheld en dan is er niets interessants meer aan.
*Dan zijn we over passie en temperament i.i.g. eens, Trek.
En vasthouden doe je samen, o.a. door niet in te slapen, nieuwe dingen te doen, door interesse en aandacht voor elkaar te blijven houden, en veel liefde, dat natuurlijk ook. 🙂 Maar goed, dat weet je natuurlijk allemaal zelf ook wel. 😉
Ik heb dat m.n. bij m’n eerste liefde Martin ervaren, nou leken we in een aantal opzichten ook wel veel op elkaar (en allebei Vis), dat was heel bijzonder wel.
Als ik goed begrijp welke plek je bedoelt dan is dat de blauwe lucht die je tussen het staartje en nek ziet oplichten (dat meisje ben ik). 😉
Ha ha, Kokopelli, dat zit hij ook niet, maar we praten overal over, van liefde tot de dood aan toe.
En op een gegeven moment zei hij iets (was niet echt een aanleiding voor) in de trant van dat bepaalde mannen juist liever een vrouw met een beetje temperament hadden. ‘O’. 😉
Tot nu toe nog niet echt naar gezocht, ik was teveel bezig met een aantal basisdingen (eufemisme ;)) en ik denk ook dat zoeken averechts kan werken (al begrijp ik wel wat je hier bedoelt), aan de andere kant, bij de bloemkool en de broccoli kom ik ze ook niet tegen. 😉
Kun je in een vermeend slot ook slapen dan? 🙂 Twee paarden is meer dan genoeg, hoor. Lijkt me lekker om ooit weer eens voet op Griekse bodem te zetten… maar voorlopig kan dat helaas nog niet. Dus moet ik ‘haalbare doelen stellen’, een van de gevleugelde uitdukkingen van H.
En een 🙂 terug
de deur staat altijd voor je open..en je kopje thee voor je klaar..liefs syllie
Thanks, Sylvia, wie weet ooit, of we nemen een glas wijn in de schaduw van een palmboom. 😉