Ondanks de door Weeronline voorspelde regen en onweersbuien sprint ik op de fiets naar de Schiedamsedijk terwijl de eerste druppels vallen. Leuk om daar weer te zijn, het is jaren geleden dat ik er woonde met ex-liefste vriend. Die vijf trappen op en neer om je post te halen vergeet ik nooit meer, net zomin als de mooie dingen die we samen hebben meegemaakt. In die periode begon ook mijn freelance bestaan, eerst als corrector, later als redacteur, vertaler en puzzelmaker… maar ik dwaal af, het is al bijna half vier en ik moet nog snel een kaartje kopen bij het Havenmuseum.
Helaas blijk je er niet te kunnen pinnen en ik heb geen cash bij me. ‘Jammer, dan heb ik me voor niets gehaast’, zeg ik tegen de vriendelijke man achter de balie. Hij werpt een blik op m’n verhitte gezicht en zegt ‘ik geef je wel een vrijkaartje.’ Wat lief, denk ik, en neem me meteen voor die vijf euro nog deze week langs te brengen. Het is gelukkig niet druk bij de aanmeerplaats, ik hou er niet van om opeengepakt als sardientjes op een boot te zitten. Ik wil ruimte, iets waar ik ook in een relatie behoefte aan heb. Ondertussen begint het op te klaren, hier en daar schemert blauw door de wolken heen.
Plotseling klinkt het dreunende geluid van een stoomfluit, mensen grijpen verschrikt naar hun oren, de ‘Volharding I’ kondigt luid en duidelijk z’n komst aan. Mooi, authentiek kolengestookt stoomschip uit 1929 wat niet alleen in Nederland vaart, ook Duitsland en België staan af en toe op het programma. Heerlijk is het om met de camera alles om me heen vast te leggen, ik hou van water, van varen, van vrijheid, van… Even later word ik uitgenodigd om een kijkje in de stookruimte te nemen, ik klauter het steile trapje af en sta oog in oog met roodgloeiende kolen.
Het is er bloedheet, maar de aardige jongen die het schip op gang houdt maalt er niet om. Het valt me sowieso op met hoeveel plezier en enthousiasme de bemanning zijn werk doet, dat alleen al maakt het bijna de moeite waard. Na een ontspannende tocht van zo’n vijf kwartier meren we weer aan, op het moment dat ik voet aan wal zet begint het te motregenen. Bijna even snel als ik gekomen ben fiets ik terug naar huis, als ik mijn straat inrij hoor ik de donder al in de verte. Net voordat het onweer losbarst trek ik de deur achter me dicht.
Marjelle
No whiskey Big Talk
Je hebt kennelijk een grote charme dat je zoveel privileges weet te verzilveren :-).
Het zal m’n onweerstaanbare glimlach wel zijn. 😉 En mss dat ik af en toe een heel klein beetje als Puss-in-Boots kijk…
http://www.atomicpopcorn.net/wp-content/uploads/2009/11/Puss_in_boots1.jpg
daar bij de haven
is het druk van de tegels
vol handafdrukken
vrijende schepen
niet piepende hijskranen
de tijd verzegeld
van nieuwe sterren
oude machines en ooit
een touwslagerij
een 3d bios
wordt onttakeld, jammer dan
niet opgerakeld
Bedankt, Marius, mooi gedicht.
Stoom afblazen zonder whisky, daar moet ik toch even over nadenken;-)
Ja, dat is mss wel een contradictio in terminis. 😉
Veel blauw zie ik hier. Mooi tochtje, en helemaal gratis ook nog.
Zo komt splinter wel door de winter. Sorm en regen hier vandaag. Laveren tussen de druppels.
De weergoden waren ons gunstig gezind, tijdens de boottocht is er geen druppel gevallen wel veel zon.
Ik ga het deze week gewoon betalen hoor, dat heb ik beloofd (hoefde niet), en dus hou ik me eraan. 🙂
‘Laveren’, het echte leven.
Ja, het lijkt de laatste dagen (pardon, weken) wel een dagelijkse race tussen de buien door, hier ook Marjelle.
Al viel er vandaag, tot zoëven, niets te racen, het heeft van zonsopkomst tot zes uur vanavond aan één stuk gezeken (excusez-le-mot) 🙂
Leuk verslag, met verrassend frisblauwe lucht, ja! Op twee van de drie foto’s weliswaar, maar toch! 😉
En ik heb niet eens een paraplu meer, snel kopen!
Ben wel wat gewend, hoor. 😉
Precies, het was wisselend bewolkt, waarvan de foto’s het bewijs.
Puss in boots kan niemand iets weigeren :-).
We zijn het eens, hij laat iedereen smelten… mij i.i.g. 🙂
Mooi! Roodgloeiende kolen zouden nu fijn zijn.
Dank je! Idd, ik heb net de verwarming maar aangezet, ik zat hier te koukleumen…
Puss in boots, geweldig ja! Die grote, ronde ogen! 🙂
Lopen of fietsen (of tuinieren, ik noem maar wat) in de regen doe ik niet meer, als het even kan, ik vind het zo’n arremoei…ook met paraplu, ik vind er niks aan!
Tot zover deze uitbarsting van tegenzin, waarvoor mijn oprechte excuses! 😉
Schattig is-ie, en dat pluizige lijfje is zo cuddly… 🙂
Geeft niks hoor, je moet ook kunnen zeggen waar je af en toe van baalt.
In een warme lente- of zomerzon vind ik alles fijner, ik krijg er ook energie van.
O ja, bakken méér energie, bij mij dus ook, vanaf vanmorgen…het scheelt zo veel… 🙂
Nou, laten we morgen dan maar eens heel actief worden! 😉
Mooi geheel, ah de Goudse Rijweg…..
Ben moe…..
maar genoot even….
Even is toch lang genoeg?
Even is ook lang genoeg, hoor. 😉 Momenten van…