Afgelopen zondag was ik in New York. Ik stond op M. te wachten, die ik nog niet eerder had ontmoet. Ondertussen probeerde ik me uit m’n natte jas te wringen, al worstelend met tas en paraplu. Het was er vreselijk benauwd en het zweet parelde op m’n voorhoofd. Buiten hing nog steeds een grijsgrauw wolkendek. ‘Rotterdam huilt’, dacht ik toen ik even tevoren in de stromende regen naar de watertaxistandplaats liep. Ik bleek de enige passagier en onderweg maakte ik een praatje met deze echte Rotterdammer die ons schuimend door de haven stuurde terwijl ik m’n camera in bedwang probeerde te houden. Dat viel nog niet mee, zoals ook duidelijk werd toen ik de foto’s groot op m’n scherm zag.
toen ik later die middag in de spiegel keek, schrok ik en moest even denken aan wat h.* weleens half voor de grap zei, ‘ik zie eruit alsof ik vroegtijdig kom te overlijden’. dat gevoel bekroop me nu ook. vermoeid draaide ik me weer om en liep terug naar m., die best aardig bleek te zijn, alleen niet erg goed was in luisteren. het valt me vaker op hoeveel mensen moeite hebben om hun aandacht langer dan twee zinnen bij de ander te houden. die essentiële dingen leer je niet op school. praten en luisteren, ik kan het allebei, soms lang, soms kort, afhankelijk van degene die tegenover me zit. dat laatste moet ik aan gaan pakken, ik geef mensen de afgelopen jaren teveel ruimte waardoor ik vaak bekaf en leeggezogen ben na een afspraak.
na een paar uur was het tijd om kennis te maken met de oude fiets van m. op het moment dat ik ‘m zag staan, enigszins gedrongen in de regen, wist ik ‘dit is het verkeerde model’. lampen bleken kapot, net als het zadel, en ook m’n losse led-lampje deed het inmiddels niet meer. gelaten ging ik erop zitten en trapte door donker katendrecht naar de erasmusbrug, terwijl de hemel al z’n venijn over me uitstortte. een van de gevaarlijkste ritjes ooit, besefte ik, terwijl ik ondanks twee wijn in opperste concentratie probeerde met een onbekende fiets zonder licht en bril heelhuids op de goudse rijweg te komen. doorweekt kwam ik ten slotte thuis, glibberde de gang in, smeet m’n kleren op een hoop en sprong onder de hete douche, waar ik droomde van een warm luxebad, dikke donzige handdoeken en…
marjelle
so real jeff buckley
*ex-vriend
Ja, ben blij dat ik iets van de achtergrond van dit log weet, anders zou ik toch bevreesd zijn over het exposé over luisteren en vertellen.
Ja, goed, die fiets met dat rechte stuur…
heb je al een andere?
Groet O.
dikke donzige handdoeken en…
NOU?
Nieuwsgierige O.
Ik moest die eerste zin twee keer lezen, O., dat een aantal keer zeik-en-zeik-nat regenen de laatste week is me niet in de kouwe kleren gaan zitten, ik zit steeds half tegen ziek worden / tegen half ziek worden aan. What else is new. *protestsmiley*
Nee helaas, m’n energie was volkomen weg weer vandaag, hopelijk morgen na de fysio. Dn roep ik de goden aan en vraag om een lieve opvolger op wielen.
Tja, die … staan er natuurlijk niet voor niets, ik schrijf alleen wat ik kwijt wil en zelfs dat soms niet. π
Hou je taai, geloof erin en doe ook voorzichtig en…kalmpjes aan.
groet, O die bang was een grote zwetser en een kleine luisteraar te zijn. Maar van die fiets…
@Marjelle: Waarom droom je niet van een Sparta-met met pararplu en uitklapbare jacuzzi?
Vet, Jeff Buckley.
Zijn mooiste vind ik nog steeds Halleluia. Wist je trouwens dat Buckley op onverklaarbare wijze verdronken is in een rivier? In die zin is het een prachtige bijpassende muziekkeuze…
Groet,
Kokopelli
*Dank je, O., en dat had ik idd begrepen. π
Hopelijk vind ik er morgen een op de Goudesingel, want van deze krijg ik pijn in m’n handen en rug, dus dat is niks.
*Ik kan me een heleboel dingen voorstellen om van te dromen, Kokopelli, maar een Sparta-met met paraplu valt daar definitely niet onder. *grote angstogen*
Wuivende palmen, lekkere hapjes, goudgele stranden en schuimende golven, welja, ik gooi er gewoon alle clichés doorheen, wat kan mij het schelen. *grin* De geur van de haven, tederheid, de glimlach van een jongen van 18, enz… enz.
Ik heb een aantal cd’s van hem, en ook eentje van Tim, z’n vader, er staan heel mooie nummers op idd.
Dat wist ik wel, ik heb ook ooit een documentaire over hem gezien, maar heb me dat in dit verband niet gerealiseerd. Zo komen dingen toch weer bij elkaar…
Ha Marjelle,
Ik dacht even dat je in New York City zat.
Nog steeds geen fatsoenlijke fiets? Hij komt er wel, geloof me.
Vergeet niet dat ‘wuivende palmen, lekkere hapjes, goudegele stranden en schuimende golven" een van de weinige cliche’s zijn, die nooit gaan vervelen.
Het Triumviraat heeft ook een digitale Erwin Krol in de widgets gezet. In Bangkok is het weer om te zoenen. Tornio? Aaaaaaarch!!
groet,
cor
Hier bij jou in Rotterdam dus meer van ‘The sky is crying’, mij was drie van die hoosdagen achter elkaar ook teveel van het goede…de fiets is het dus nog niet, jammer…
Dat een ander al je energie op kan zuigen is een bekend gevoel, ik had het gisterenochtend nog met iemand die ik in moest werken. Je schiet geen meter op, en wat je probeert uit te leggen komt niet aan.
Zo gaat het soms, helaas…
De foto is mooi, echt ‘Rotterdam huilt’!
Mooie foto en het antwoord is … een tompoes met groene thee.
Dat was mooi op het verkeerde been, New York.
Wat een hoop water viel er zondag naar beneden, he? Daar kan geen douche tegenop ;-))
Meer weer voor ‘fiets ‘m er in".
Ken je dat pogramma nog?
Ja ja, ‘New York’… In 1997 er een keer met mijn vader gegeten. Heeft die me uitgebreid verteld hoe die februari 1955 in datzelfde gebouw was om in te schepen voor de maidentrip van de ss ‘Statendam’ waarmee hij naar New York City ging. Ik heriner me nog hoe ik vanaf de Parkhaven naar hem zwaaide terwijl hij naast de pijp stond. Voor de niet-Rotterdammers: New York was vroeger het gebouw, aankomst/vertrekhal, van de Holland-Amerika Lijn.
Diezelfde zomeravond dat vader en ik er dineerden was er een top van de PvdA. Minister-president Wim Kok en nog wat ministers van zijn club kwamen aangereden in Mercedessen. Na hun binnenkomst werd van geen van die auto`s de motor afgezet. Op mijn vraag aan één van de chauffeurs "Waarom niet?" was het antwoord: "Als men plotseling weg moet duurt het enkele minuten voordat de aircondition effectief is". M.a.w.: Wanneer er voor hooggeplaatste socialisten een aanslag op het milieu werd gepleegd was dat niet erg.
Na dit terzijde: Heel goed kan ik me voorstellen dat voor veel Rotterdammers ‘New York’ ‘the place to be" is. Zoveel opwindende uitgaansgelegenheden zijn er niet in mijn geboortestad. De enkele keren dat ik er was, de avond viel, de watertaxi’s op de Nieuwe Maas zag, beleefde ik remiscenties aan Manhattan, october 1979.
Met alle respect zie ik wat foutjes in je blog. Je hebt het over de fiets van M die evenlater je eigen fiets bleek te zijn. Op de heenweg reisde je met een watertaxi, op de terugweg fietste je over brug. Mogen fietsen mee op de watertaxi? Door het linkje wekt je de indruk dat de kapitein Jules Deelder was. An sich een heel aardig geschreven verhaal, die slordigheidjes… De foto is schitterend. Ik voelde me even terug in Rotterdam en op de Nieuwe Maas of voelde ik me even terug in New York City en op de Hudson..?
*Kan ik me voorstellen, Cor, ik hou ervan om met dat soort dingen te spelen, maar heb er voor de duidelijkheid een linkje van gemaakt. π
We zijn het eens, daarom gebruik ik dat soort clichés ook bewust, het kunnen er niet genoeg zijn (–> palmen enzo).
Bijna onvoorstelbaar als ik hier door de grijssluiers probeer te kijken dat het bij jullie zo’n mooi weer is! Geniet er leker van en knuffel maar een palm voor me. ;)))
*Herkenbaar dus, Bart. π Sommige mensen blijven maar praten en zich herhalen, ook al zeg je een aantal keer ‘ja, dat weet ik’ of ‘mm, dat heb je al verteld’, het gaat maar door… vreselijk vind ik dat, en dat wil ik dus niet meer. Al de andere foto’s huilden ook zondag…
*Dank je, Martin, maar nee, dat is niet het goeie antwoord. Nieuw spelletje, ‘maak deze zin af’… of ‘leg uit wat hij/zij bedoelde’… π
*’New York, New York’… en het woord ‘stortregenen’ kreeg idd een extra dimensie zondag, Heyta. π
*Zo’n programma waarbij je weer zeker weet dat je van Pluto komt of andersom en wat ik zsm wegzapte, Aad. :))
Hai Guus, bedankt voor je toelichting. π Ik vind New York wel leuk voor af en toe, ook in de zomer, maar ‘places to be’ zijn eerlijk gezegd aan mij niet besteed, dus wat dat betreft zijn er ook rustiger plekjes op mooie locaties te vinden, zoals De Schone Lei en Taste in Kralingen, een tentje in Delfshaven waar ik even de naam van vergeten ben, etc. Mooi gezicht idd die watertaxi’s op de Nieuwe Maas en de skyline.
Wat je laatste punt betreft, ik vind het prima als iemand mij wil corrigeren, maar dan moet je wel goed lezen. π Er staan wat dat betreft geen foutjes in. Er staat nl. heel duidelijk dat ik kwam ‘kennismaken met de oude fiets van M. die het verkeerde model bleek’, maar er (gelaten) toch op weggefietst ben.
(Deze fiets was mij als leenfiets aangeboden en in vorige blogs heb ik verteld dat de mijne gestolen was. In eerste instantie had ik hier zelfs een voetnoot bijgezet waarin dat ook stond, maar die heb ik weer weggehaald, omdat je wel overal voetnoten bij kunt gaan plaatsen en deze zin duidelijk genoeg is.)
Dus ook het met de watertaxi komen en terugfietsen over de brug kloppen helemaal. π
Dat die indruk heel even gewekt zou kunnen worden met de link naar het gedicht van Jules Deelder, wist ik, en dat was met een knipoog, want iedereen begrijpt dat Jules Deelder niet de watertaxibestuurder was, maar wel een ‘echte’ Rotterdammert en daar ging het om. π
Leuk dat je de foto mooi vindt, het was een schuimend waterballet. π
Ik dacht o leuk, New York foto’s. Ik ben dol op die stad en jaloers op koek die zo avontuurlijk was daar te gaan wonen.
Maar toch een leuk stukje!!
Dit was een ander(e) New York idd, René. Ik ben er wel een keer geweest lang geleden en vond het toen voornamelijk heel erg druk. π
In de hoop dat het je troost, hier in ‘thoge noord’n is het ook pokkeweer. Kouw/regenachtig oh en dan moet je op de fiets ergens heen waar je helemaaaaaaaal geen zin in hebt.
Tis nu achteraf praten natuurlijk, maar had je niet even een stukje kunnen gaan lopen.
Ik bedoel, het was link, stel dat je gevallen was hm?
ja en sommige mensen, ’t zijn net mindsuckers. En het lijkt soms wel als je niet zo veel weerstand meer hebt, dat dat haarfijn wordt aangevoeld en er een extra schepje boven op wordt gedaan.
New-York, ‘k zou er best wel een keer willen zijn. City that never sleeps, maar dat is Groningen ook.
In het donker in kloteweer op de fiets naar iets of iemand waar je niet naar toe wilt, dat is helemaal erg idd, Gus. π
Ik begrijp wat je bedoelt, hoor, maar ik had het toen koud, was verregend en het was donker.. op dat moment wilde ik nog maar één ding, thuis zijn en het weer warm (vanbinnen & vanbuiten) krijgen! Het was ook veel te ver om te lopen, ik heb wel nog even aan de metro gedacht, maar ik kon niet echt helder meer denken, ik was te moe en wilde voornamelijk weg. Klopt, het was wel link en ik was me daar ook erg van bewust, maar gelukkig vliegt er regelmatig een engeltje mee (al houden die netzomin als ik van stortregen, want dan worden hun vleugeltjes nat ;)).
Als je minder weerstand hebt, dan kun je je grenzen minder stellen en mensen voelen dat haarfijn aan idd, al ga ik ervan uit dat vaak ook op onbewust niveau gebeurt.
En Rotterdam, daar waak ik over. π
je fotografie wordt steeds mysterieuzer marjelle,
zeer mooi
een doorleefd blog, misschien ook wel door de meerdere verwijzingen naar een vroegtijdig overlijden π
en tevens een bewijs, dat scherpte, niets te maken heeft met de kwaliteit van een foto
gr. hippo
Een fiets, een boot, een man. . . . . mysterieus kort en mooi geschreven blog met veel metaforen denk ik.
Sorry dat ik niet altijd je blogs lees waardoor een aantal dingen onduidelijk voor me waren. Ik lees blogs als schrijver, wanneer een verhaal- of betooglijn niet als logisch bij me overkomt meld ik dat.
Ik heb het vermoeden dat Gus niet goed je blog heeft gelezen. Het gaat dus niet over New York City maar over een ‘New York’ hetende uitgaansgelegenheden aan de Linker Maasoever in Rotterdam. @Gus, wat let je om eens naar New York City te gaan? Slechts één probleempje: Met het hier op het VK-blog door jou gedemonstreerd wordende Inglies kom je daar beslist minder ver dan in ‘Greuning`n’.
Wat mooi! Ook je foto. Kranig!
*Bedankt, Joost. π Het was van dat natte, zompige, mistige weer zoals je weleens ziet in Engelse tv-series die zich rond 1900 afspelen (mss zit ik er helemaal naast qua jaartal, het gaat even om het idee ;)).
*Een doorleefd leven wilde ik bijna zeggen, Hippo. π Sommige dingen over de dood zijn idd geen toeval (maar de drempel om erover te schrijven is nog te groot), Jeff Buckley weer wel ergens, hoewel de sfeer van zijn muziek heel goed bij de beelden in m’n hoofd paste.
*Dank, René. Mss zitten er tussen de regendruppels door ook wel een paar metaforen in. π
*Geen sorry, hoor, Guus, dat is ook bijna niet te doen, ik kan het zelf ook nauwelijks bijhouden. π
Daarom heb ik n.a.v. de twee voorbeeldjes die je gaf even aangegeven dat het in de tekst terug te vinden was en wel degelijk logisch in elkaar zat. Uitleg is my middle name. π
*Thanks, Blew!
Als ik M. was geweest had ik een taxi gebeld en je thuis afgezet. Mooi weer (woordspeling π Marjelle!
Dat soort lieve dingen waardeer ik in mensen, Trek. π Als je maar niet deuren openhoudt enzo. π En dank!
(Doet me indirect denken aan iets dat ik vannacht las en juist zeer negatief was, maar ik weet niet zeker of het over mij ging.) Die laatste opmerking delete ik mss nog wel.
Ik houd er zo van om in de regen te lopen of te fietsen, tegen de wind in, puur voor de lol (als je ergens moet zijn is het minder). Het maakt dat je voelt hoe levend je bent.
Ik begrijp wel wat je bedoelt, Paul (denk ik). π Als ik niet ergens heen moet waar ik dan uren natgeregend klam zit te zijn (en meestal ziek word erna), dan maakt het me ook niet uit om bv. zeik- en zeiknat te worden, maar kan ik het leuke eraan zien, de nietigheid ook. Zoals een tijd geleden op het strand van Hoek van Holland (ook over geblogd een keer) waar ik weggeblazen werd, het was te laat, te koud, te alleen, maar toch kon ik daar wel de schoonheid van inzien.
Ik hoop dat je er niet ziek van wordt, (die Mex. griep gaat hier schijnbaar behoorlijk rond.) maar zelf ook wel mee gemaakt, regende het zo hard en door en door koud. Het enige waar je aan denkt, "hoe kom ik thuis".
Thuis, dikke badjas aan,sloffen, warme joggingbroek, CV opdraaien en …..
Ik heb helemaal geen zin in de winter dit jaar, ik weet het klinkt kinderachtig en slaat nergens op, maar heb er helemaaaaaal geen zin in. Bweuhhh
Als we in 1 maand zouden kunnen doorstoten naar Mei? please!!! Misschien moet ik maar eens FF snel een zeer rijke dame tegen komen, waar ik dan voor ga koken en zo, maar dan wel ergens in Thailand.
Die vroege donkerte hier, bevalt me ook voor geen meter, ik was net een beetje gewend aan de zomer, krijg je dit weer. Bah! Z.g.n. gezellig knus thuis zitten, nou vind er geen fuck aan.
Altijd alles nat/klam en kou. Krijg je weer een loopneus, niet om aan te zien, stinkende regenjassen in de bus. Beslagen brillen van mensen die net van buiten komen, geen gezicht. Paraplu die opeens omhoog waait als je net een hoek om gaat, helemaal geen gezicht.
het enige wat er op zit; een winterslaap houden, af en toe een lekkere dikke sigaar aansteken, een goed gevulde bel cognac onder handbereik en verder pitten.
Misschien moet ik in mijn volgende leven maar beer worden in Canada of zo, niet in de dierentuin natuurlijk, lekkere bessen, verse zalm eten een reebokje ook niet te versmaden en s’winters? Hmmmmm……
Maar de foto is ook wel weer heel bijzonder
Toch geen negatieve opmerking van mij mag ik hopen?
*Ik begrijp heel goed wat je bedoelt, Gus, en vind het helemaal niet raar klinken, integendeel. Over de winterslaap heb ik al vaker gedroomd en geschreven (samen met Beer natuurlijk :)), en koud en donker is (letterlijk en figuurlijk) niet aan me besteed. Brrr.
Ik wil zonder jas naar buiten, bloemen zien en de zon voelen branden, foto’s maken zonder verkleumde vingers en proosten als het nog licht is, dat soort dingen. π
En dan wil ik een rijke vent die dan ook nog voor mij kookt, want daar heb ik een hekel aan. Only joking, rijke kerels zijn niks voor mij en ik niet voor hen. π
Hm, dan is ‘Hoofdstuk II’ mss wel iets voor jou, daar kun je lekker relaxed in een leren fauteuil mijmeren over alle dingen die voorbijgaan. π
Ik voel me een Beer in het diepst van m’n gedachten, nou, laat ik niet overdrijven, soms voel ik me zo. π
*Dank, Paco, het is Nederland op z’n natst. π
*Nee, Trek, volgens mij ben je daar ook te lief voor (en niet eens deep down inside).
Had je die gemaakt dan? ;))