Tagarchief: jeff buckley

Daar ga ik het niet over hebben

beerpcwoordenlove


Soms heb je zin
om een blog te schrijven, maar dan blijkt elk onderwerp wat in je opkomt ongeschikt. Dus nee, ik ga niet vertellen dat de verhuurder morgenochtend de sleutels van de oude flat komt ophalen en dat van wat erna gebeurt het een en ander afhangt. Ik zal het ook niet hebben over heimwee naar Rotterdam of dat wennen in m’n nieuwe stad Tilburg erg lastig is als je vlak na de verhuizing met griep in de lappenmand terechtkomt. Ook over geld- en werkperikelen zul je mij niet horen. In plaats daarvan een lijstje van cd’s die sinds gisteren m’n werkkast opvrolijken. Zomaar op gevoel uit de cd-kast geplukt. Er zitten heel mooie bij. Ik weet het, een tamelijk nutteloze exercitie, dat soort dingen doe je nu eenmaal eerder als je te ziek bent om te werken en niet ziek genoeg om weer naar bed te gaan.
Marjelle

  1. Alquin – Marks / Mountain Queen / Nobody Can Wait Forever / The Best Kept Secret
  2. Astrid Seriese – Condemned
  3. Björk – Post
  4. Fleetwood Mac – Rumours
  5. Frank Zappa – Sheik Yerbouti
  6. Ingrid Michaelson – Girls and Boys / Everybody
  7. J.J. Cale – Travel-Log
  8. Janis Joplin – Cry Baby
  9. Jeff Buckley – Grace
  10. Jethro Tull – Songs from the Wood / Thick as a Brick
  11. Johnny Cash – American IV
  12. Kate Bush – The Red Shoes
  13. Lou Reed – New York
  14. Mike Oldfield – Tubular Bells / Crises
  15. Peter Hammill – The Silent Corner and the Empty Stage
  16. Red Hot Chili Peppers – Blood Sugar Sex Magik
  17. Robert Wyatt – Dondestan
  18. Stevie Wonder – Talking Book
  19. Stone the Crows – Teenage Licks / Stone the Crows
  20. Talking Heads – Stop Making Sense
  21. The Doors – The Doors
  22. The Rolling Stones – Voodoo Lounge / Black and Blue
  23. Tom Waits – Blue Valentine
  24. VDGG – Godbluff / The Least We Can Do Is wave To Each Other / H To He Who Am The Only One
  25. Wishbone Ash – Pilgrimage / Argus
  26. Yes – Fragile

Foto Witold Riedel

Bankhangen

Foto gemaakt in de Botanische Tuin Kralingen, mei 2012

Plannen worden soms wreed verstoord doordat het leven er zo zijn eigen ideeën op nahoudt. Deze zondag wilde ik naar Woonbeurs 010, maar dat ging niet door. Na een intensieve parobehandeling door de mondhygiëniste die onder verdoving plaatsvond, word ik de laatste week geplaagd door een ontsteking die steeds ergere vormen aanneemt waardoor eten en drinken ook steeds moeilijker worden. Mijn lijf heeft dringend behoefte aan rust in plaats van wéér op huizen-jacht gaan. Iets wat ik het afgelopen half jaar met niet-aflatende ijver heb gedaan. In plaats daarvan tweet ik wat in de rondte met @JaapDolphin en @karin7stars, mail m’n vriendin die met bronchitis in bed ligt, loop van het kastje naar de muur en neem als lunch een hap van een gekookt ei. Het heerlijk knapperige stokbroodje waar ik m’n zinnen op had gezet moet wachten op betere tijden. Ik heb zin in muziek, Satie komt het eerste in me op met het wonder-mooie Gnossienne no. 4, ik denk aan Lisa Gerrard, Alela Diane, Tim Buckley en zoon Jeff en kom onderweg Jono McCleery tegen. Allemaal passeren ze de revue, hun muziek schalt uit m’n luidsprekerboxjes en op Twitter strooi ik kwistig met  links. Broodnodige afleiding op een muisgrijze zondagmiddag, hopelijk kan ik morgen met spoed bij de parodontologiekliniek in Rotterdam terecht.
Marjelle

Bankhangen met…
Gnossienne no. 4 Satie
Canto Ostinato Simeon ten Holt
The host of Sepharim Lisa Gerrard
Home Jono McCleery
Classical Something Jono McCleery
The Rifle Alela Diane
The Pirate’s Gospel Alela Diane
Sweet Surrender Tim Buckley
Mama, you’ve been on my mind Jeff Buckley

‘Liefje’

De bel gaat, ik struikel bijna over een tas lege flessen die staat te wachten op een rondje glasbak en doe open. We zoenen elkaar onhandig en druk pratend vliegt hij als een wervelwind door m’n huis waar hij voor het eerst is. ‘Mooi die poster van Toscane, ik ben er geweest, jij ook?’ vraagt hij en loopt ondertussen alweer een andere kamer in waar een afbeelding van Monet hangt, die hij ook wel kan waarderen.

‘Je flat is groter dan ik dacht’, vervolgt hij, ik knik en zeg dat ik me er thuis voel op de olifanten na. Het lijkt wel of ze het gehoord hebben, want ze geven meteen acte de présence. We luisteren even naar het gestamp en gespring waarna ik hem meetroon naar de keuken en het gedicht van Herman de Coninck laat zien dat aan de muur hangt. ‘Een verjaardagscadeau van een vriendin’, zeg ik, ‘het doet me aan H.* denken’. In een opwelling voeg ik eraantoe ‘dat mag je voorlezen als ik dood ben’. Hij kijkt een beetje ongemakkelijk en zwijgt.

‘Liefje,

laat mijn verdriet altijd groter wezen
dan het jouwe
zodat het eromheen kan liggen
als armen.

Wees niet droef als ik zal heengaan,
dan zal ik altijd aan je denken.

En anders ook.’

‘Heel weemoedig en melancholisch’, zegt hij, ‘net als de cd’s die ik voor je gebrand heb van Talk Talk en Jeff Buckley. Ik dacht dat je het misschien té zou vinden, maar ik heb ze toch meegenomen’. ‘Ik hou juist van dat soort muziek’, reageer ik en schuif meteen het eerste cd’tje in de speler. Later, na een latte Macchiato en een paar koppen thee, glibberen we door de vrieskou naar de Dijk. Het is er erg druk en warm, m’n scholfilet smaakt helaas naar minder, ook de droge friet laat ik staan, maar het stokbrood, de wijn en m’n gezelschap maken veel goed. Het is voor het eerst in anderhalf jaar dat ik m’n broer -die nog sneller praat dan ik- weerzie.
Marjelle

Wealth Talk Talk
Lover, you should’ve come over Jeff Buckley

*Ex-(beste-)vriend

Golfjes in m’n schoenen

Afgelopen zondag was ik in New York. Ik stond op M. te wachten, die ik nog niet eerder had ontmoet. Ondertussen probeerde ik me uit m’n natte jas te wringen, al worstelend met tas en paraplu. Het was er vreselijk benauwd en het zweet parelde op m’n voorhoofd. Buiten hing nog steeds een grijsgrauw wolkendek. ‘Rotterdam huilt’, dacht ik toen ik even tevoren in de stromende regen naar de watertaxistandplaats liep. Ik bleek de enige passagier en onderweg maakte ik een praatje met deze echte Rotterdammer die ons schuimend door de haven stuurde terwijl ik m’n camera in bedwang probeerde te houden. Dat viel nog niet mee, zoals ook duidelijk werd toen ik de foto’s groot op m’n scherm zag.





toen ik later die middag in de spiegel keek, schrok ik en moest even denken aan wat h.* weleens half voor de grap zei, ‘ik zie eruit alsof ik vroegtijdig kom te overlijden’. dat gevoel bekroop me nu ook. vermoeid draaide ik me weer om en liep terug naar m., die best aardig bleek te zijn, alleen niet erg goed was in luisteren. het valt me vaker op hoeveel mensen moeite hebben om hun aandacht langer dan twee zinnen bij de ander te houden. die essentiële dingen leer je niet op school. praten en luisteren, ik kan het allebei, soms lang, soms kort, afhankelijk van degene die tegenover me zit. dat laatste moet ik aan gaan pakken, ik geef mensen de afgelopen jaren teveel ruimte waardoor ik vaak bekaf en leeggezogen ben na een afspraak.



na een paar uur was het tijd om kennis te maken met de oude fiets van m. op het moment dat ik ‘m zag staan, enigszins gedrongen in de regen, wist ik ‘dit is het verkeerde model’. lampen bleken kapot, net als het zadel, en ook m’n losse led-lampje deed het inmiddels niet meer. gelaten ging ik erop zitten en trapte door donker katendrecht naar de erasmusbrug, terwijl de hemel al z’n venijn over me uitstortte. een van de gevaarlijkste ritjes ooit, besefte ik, terwijl ik ondanks twee wijn in opperste concentratie probeerde met een onbekende fiets zonder licht en bril heelhuids op de goudse rijweg te komen. doorweekt kwam ik ten slotte thuis, glibberde de gang in, smeet m’n kleren op een hoop en sprong onder de hete douche, waar ik droomde van een warm luxebad, dikke donzige handdoeken en…
marjelle


so real jeff buckley

*ex-vriend