Gisteren voelde ik ondanks slaaptekort hernieuwde energie na de afspraak met M. Ik hoorde dingen over m’n vader† die ik niet eerder gehoord had, de manier waarop ze erover vertelde was zo echt, zo intens dat ik onmiddellijk wist dat het waar was. Hij is nu dichterbij dan eerst. Ook vandaag houdt dat gevoel aan. Vanaf Marconiplein loop ik naar de Da Costastraat, ik heb een afspraak bij de pedicure, m’n voetjes mochten wel een keer verwend worden vond ik. Aardige vrouw, we raken aan de praat over het leven, mannen, vreemdgaan en burenoverlast. Herkenning is er op een aantal fronten, haar buren lijken als twee druppels water op de mijne. De hoop op verandering heeft ze allang opgegeven, net als ik droomt ze af en toe van een rustige plek.
Op tintelende voeten wandel ik weer naar buiten, onderweg begint het te motregenen. Ik vraag aan een voorbijganger, man blauwe ogen, waar het dichtstbijzijnde metrostation is. ‘Dat is nog ruim 1 km lopen’, zegt hij vriendelijk. Als hij m’n teleurgestelde gezicht ziet biedt hij aan om me met de auto ernaartoe te brengen. Wat lief, denk ik, maar sla toch het aanbod af. Eenmaal aangekomen in het Wester Paviljoen zie ik dat ik een telefoontje heb gemist van de woningbouwconsulente die ik al wekenlang probeer te pakken te krijgen. Het VoiceMail-bericht meldt dat ze volgende week een afspraak heeft met mijn bovenburen. Eindelijk actie na een paar maanden mailen en bellen. Als ik thuiskom zie ik nog iets wat me blij maakt, wanneer daarna de buren keiharde muziek opzetten, de drums dreunen door het plafond heen, probeer ik dat positieve gevoel vast te houden hoe moeilijk dat ook is.
Marjelle
Foto gemaakt in Huis Sonneveld
Vuoi Vuoi Mu, Idjagiedas Mari Boine
Het is een begin moet je maar denken. Nu hopen dat die consulente doorbijt.
Zo zie ik het ook, eindelijk zit er tenminste ‘enige’ beweging in en anders gaat plan b in werking uiteindelijk.
Vanavond in de stilte van de tuin, het paard dat winden liet:), de vele verschillende vogelgeluiden, het geluid van overvliegende zwanen, een late hommel…..ik zou het je graag gunnen….
Je weet dat ik indertijd gevlucht ben naar Drenthe ivm lawaaierige buren?
Het was toen mijn enige obtie, was al drie maal verhuist om lawaaiburen…..
Het beste Marjelle!
Klinkt goed de stilte van de tuin… 🙂
Ik wist niet dat je daarnaar toegegaan was vanwege burenoverlast, maar kan er me wel wat bij voorstellen al wil ik nog steeds graag blijven wonen in Rotterdam alleen niet op deze manier.
En bedankt!
Keihard zetten deze muziek, kunnen de buren vast niet tegen!
Het lastige is hier dat ik er als een worstje tussenin zit, beneden 6 mensen, boven 4+aanloop, allebei hebben ze laminaat (ik niet).
Als ik lawaai zou maken dan hebben vooral de benedenburen daar last van, de bovenburen hebben een maisonette dus die gaan lekker slapen als ze uitgestampt zijn. Bovendien heb ik een cd-spelertje dat (kwam ik laatst achter) overslaat als je het volume hoger zet.
Niks htk-dingen, Grote Avonturen! Sterkte met uw buren Miss M.!
Als die Grote Avonturen dan maar wel de goeie kant opgaan! 😉 For better not for worse.
Zo te horen zijn m’n buren niet blij met de uitnodiging van de woningbouw.
Bedankt Blew!
Ik reageer alleen maar op die telefoon hoor (al heb ik het verhaal wel gelezen. Maar weet er niets op te zeggen).
Zo’n telefoon heb ik ook nog hangen. Zeker dertig jaar gebruikt (en toen was hij al zesdehands).
Ik wou dat het nog kon, ermee bellen.
En ik wou dat de mensen nog leefden, die ik er allemaal mee gebeld heb!
Heb ik ook af en toe dat ik een blog lees en er niets op weet te zeggen.
Grappig dat je nog dezelfde telefoon hebt ook al doet hij het niet meer.
Bij dat laatste kan ik me wel iets voorstellen…
Gelukkig maar dat de consulente er nu echt werk van gaat maken.
Fijn (niet dus) dat je bovenburen het zo sportief (not!) opvatten, met nog meer teringherrie. Ik hoop dat jullie ze hard aan kunnen pakken, net goed! 🙂
Althans dat hoop ik idd! Wat ik niet begrijp is dat ze eerst bij hen langs zou gaan, o.a. om te checken of het laminaat wel goed gelegd was, en ze nu opeens op kantoor een afspraak hebben.
Vandaag is het opeens rustiger, dus fingers crossed!
Bart, is het dus gewoon… 🙂
Dat dacht ik al. 😉
Wat is plan B?
Dat zet ik liever nu nog niet neer, ik wacht eerst even af of er wat uitkomt met de woningbouw en dan wordt duidelijk wat plan b is. 😉
Begrijpelijk. Afwachten dus.
Ja. Vandaag zijn ze relatief rustig gelukkig.
die telefoon ………… 🙂 brengt me even terug naar m’n kleuterjaren. Mijn ouders waren één van de weinigen in de straat met zo’n ding aan de muur, du buren stonder er soms voor in de rij om een belletje te doen.
Dit is een van de foto’s die ik in Huis Sonneveld gemaakt heb, ik vond hem (telefoon) wel opvallend, mss binnenkort een van de zitkamers uit die tijd. 😉