‘Onrecht is jouw allergie’, zegt een kennis, ‘gierigheid is de mijne’. Ik heb hem net verteld dat ik het contact met een vriendin heb beëindigd. Behalve dat ze maar door bleef ratelen aan de telefoon en er af en toe geen speld tussen te krijgen was, ontkende ze ook met het grootste gemak dingen die aantoonbaar waar waren. Ik heb er een hekel aan als mensen zich verschuilen achter losse kreten en geen verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen handelen. ‘Accountability’, hoor ik mezelf zeggen, ‘daar gaat het om’. Hij vertelt vervolgens het verhaal over een vroegere vriend die na het zoveelste staaltje vrekkigheid exit ging. ‘Toen we een keer met een groep op vakantie waren wilde hij als enige niet dat er een stuk kaas werd gekocht, het moesten plakjes zijn, zodat hij kon tellen hoeveel het er precies waren per persoon’.
De verontwaardiging klinkt nog door in zijn stem. ‘Of die keer dat hij ons uitnodigde om te komen barbecuen’, gaat hij verder, ‘we de man vijftien euro moesten dokken en daarna een paar goedkope hamburgers voor onze neus kregen. Later bleken die ”etentjes” helemaal niet alleen voor de gezelligheid maar ook bedoeld om winst te maken’. Het doet me denken aan dat ene familielid dat altijd alles tot op de laatste cent terug moest hebben, van afronden laat staan trakteren had ze nog nooit gehoord. Of die tante waarbij je van tevoren exact moest melden hoeveel aardappelen je van plan was te eten en waar het botervlootje tot op de laatste margarinedruppel werd leeggeschraapt. Saillant detail, de grootste vrekken hebben vaak geld zat, dat gold ook voor deze mensen.
Marjelle
Foto Witold Riedel
Ahoulagine Akaline (I Greet My Country) Bombino
Oef! mensen die niks kunnen delen of missen! We zijn niet jaloers op ze! 😉
Klopt, Kitty, gulheid vind ik dan ook een goede eigenschap. 🙂
(Iets heel anders, ik vond laatst een paar kaarten die achter de kast waren gevallen (oeps) waaronder eentje naar Rico, zal ik hem alsnog doorsturen (alleen staat er wel het adres van het ziekenhuis in Kerkrade op en ik heb je gewone adres niet)?)
Vrienden verloren om een paar handen vol euro’s/guldens. Triest eigenlijk. Zoals John Cooper Clarke zei over ‘Accountability’: “You can count on him, he’ll always let you down.”
Nu had m’n kennis al niet de illusie dat het een echte vriend was, maar dit ging definitief te ver voor hem.
M.b.t. je citaat van John Cooper Clarke, het verschaft i.i.g. enige duidelijkheid. 😉
Ja, inderdaad zijn de grootste vrekken degenen die het meeste al hebben (bij elkaar geschraapt)…
Mijn eigen grootste allergie is geloof ik wel voor mensen die wantrouwig zijn, plus dan van alles voor en over je gaan lopen bedenken en invullen.
Ik heb een enorme ruzie met zo iemand gekregen, wil haar nooit meer zien, en heb daar geen seconde spijt van… 🙂
Dat is een andere allergie van mij idd, m.n. degenen die je helemaal niet kennen, nooit een vraag stellen en vervolgens hun eigen shit op jou gaan projecteren. Ik heb absoluut geen zin meer om me tegen de hersenspinsels van dit soort mensen te verdedigen, niet alleen is het dodelijk vermoeiend bovendien leidt het nergens toe. De ‘vriendin’ uit dit verhaal was daar ook erg sterk in. Ik vraag me dan ook weleens af of er nog ‘normale’ cq ‘echte’ mensen bestaan… gelukkig ken ik er een paar en heb ik er een aantal gekend.
Ja, ik kan me voorstellen dat het dan een opluchting is als zo’n contact beeindigd is.
Ik ga voor de gulden middenweg. Van structurele vrekkigheid gaan mijn nekharen recht overeind staan. Ooit op reis, we waren met twee stellen ging het over geld steeds moeizamer. DE ruzie die aan alles een einde maakte ging over een pakje boter. Mijn lief wilde even snel bij een locale winkel een pakje boter halen. Dat vond de andere vriend niet goed want locaal waren ze vaak een hele Frank (33 cent godbeterd) duurder en dat vond hij niet goed.
Maar ik heb ook een hekel aan patsers die voortdurend laten weten dat ze veel geld hebben en waar ze het allemaaal aan uitgeven en hoeveel de keuken en de auto en de laatste zaklamp gekost hebben. DAT kan mij geen reet schelen!
Mijn nekharen ook idd. 😉 Een plakje kaas, een pakje boter, het gaat helemaal nergens over. De tegenhanger van gierigheid is gulheid wat ik heel leuk vind. Maar met mensen die opscheppen, patsers, daar heb ik ook niets mee. Er zijn veel belangrijkere dingen in het leven dan materiele zaken, laat staan wie de grootste, duurste, enz., heeft. 😉
Ja, net als jij ben ik helemaal klaar met dit projecteren en invullen door een ander over jou…
In mijn geval had zij nog de brutaliteit om doodleuk, onlangs nog, via de hyves pagina van een ander (bij mijzelf was ze door mij geblokkeerd) uit het niets hatelijkheden tegen en over mij te spuien.
Ach, het bevestigde in feite vooral mijn gelijk hierin, haha!
Ik ben er bewust niet op in gegaan, had geen enkele trek erin, me te laten provoceren.
Het bevestigt dan idd nogmaals je gelijk, maar het is wel heel vervelend (en laf) dat zwartmaken achter je rug, Je kunt je er feitelijk niet echt tegen verdedigen, al is het natuurlijk wel zo dat degenen die dit soort types klakkeloos geloven zonder de andere kant te willen horen daarmee ook vooral iets over zichzelf zeggen. But well, ‘onrecht is mijn allergie’. 😉
Klopt, al is het soms erg moeilijk om er niet op in te gaan als iemand blijft provoceren en zuigen, toch moet je het/hem/haar op een gegeven moment negeren.
Dat is leuk!
Rico is in Kerkrade, afdeling 6.van de Hamboskliniek.
Hij is een maand in Hoensbroek geweest en later 3 maanden in Brabant, maar nu is ie weer terug op de eerste plek.
Alvast bedankt. Ik kan hem nu op de laptop de blogs laten zien. Eerder was hij daar nog niet aan toe. 🙂
Prima, dan doe ik de kaart alsnog op de post (zoveel maanden later, maar beter laat dan nooit toch)!
En leuk dat je inmiddels ook de blogs aan Rico kunt laten zien. 🙂
Genoeg voorbeelden om de nervus agitaris op te laten spelen. Hoeveel energie steek je nog in mensen die gedrag vertonen dat niet bij je past?
Zo is het maar net, Aad. Zo min mogelijk wat mij betreft, waarom denk je dat ik een eind aan het contact gemaakt heb? 😉 Verder is het zo dat ook nadat je een punt erachter zet, sommige mensen je zelfs nog maanden later lastig blijven vallen, terwijl jij besloten had om er geen druppel energie meer aan te besteden maar ondertussen wel nare mails krijgt, en zelfs als je besluit het te negeren kost dat nog energie.
” Nooit iets krijgen, altijd geven …. doet de gek in vreugde leven ” is de andere kant van het verhaal 🙂 Ik zit er een beetje tussenin.
Wil graag iets voor iemand doen maar ik heb donders snel in de smiezen als iemand van me probeert te profiteren.
Alleen maar geven wordt op den duur ook een beetje te veel van het goede idd.
Van profiteurs hou ik ook helemaal niet, maar dat zijn dus in feite de vrekken waar je last van hebt en zo was de cirkel weer rond. 😉
Een beetje op de centen letten, kan geen kwaad. Men moet het niet overdrijven. De kaasschaafmethode wordt ook vaak in de politiek toegepast, tevergeefs.
Ja, daarom vond ik de titel ook leuk, vanwege die twee betekenissen die elkaar toch ook weer deels overlappen.