Tagarchief: onrecht

De lege beloftes van Obama

Zes jaar nadat Obama met veel aplomb en de hand op zijn hart had aangekondigd Guantánamo Bay¹ te sluiten kwam hij gisteren met de opmerking dat hij dat wellicht beter toen metéén had kunnen doen in plaats van het op de lange baan te schuiven. Vreemd dat hij dat nu vele jaren later pas toegeeft en bijzonder wrang voor degenen die ook na 2009 nog jarenlang zonder proces onschuldig hebben vastgezeten in barre omstandigheden. Zij krijgen die verloren jaren nooit meer terug en zullen de hel waarin ze buiten hun schuld beland zijn nooit vergeten. Een van hen is de Brit Shaker Aamer die inmiddels ruim dertien jaar vastzit ondanks het feit dat er al drie keer goedkeuring is gegeven voor zijn overdracht. Faris, zijn zoon heeft hij nog nooit gezien. Stel je eens voor dat het jóuw man, jóuw zoon, jóuw broer was die onschuldig vastgehouden werd door een natie die andere landen de les leest over mensenrechten maar ze zelf met de voeten treedt.


Wrede martelpraktijken als waterboarden, geheime gevangenissen, drones die onschuldige burgers vermoorden, geheel blanke jury’s die over het lot van zwarte Amerikanen beslissen in een land doordrenkt van racisme waar agenten iets te trigger-happy zijn als het zwarten in ‘verdachte’ omstandigheden betreft. Daarnaast zijn er bizarre en archaïsche wetten als felony murder waardoor mensen, vaak kinderen nog, tot levenslang veroordeeld kunnen worden voor een moord die ze niet gepleegd hebben. Toen ik het artikel las in HP/deTijd² kwamen meteen de namen in me op van Andy Worthington, een onderzoeksjournalist die al jaren vecht voor de sluiting van Guantánamo en Clive Stafford Smith, een bevlogen mensenrechtenadvocaat. Fijn dat er mensen zijn die onvermoeibaar doorgaan met de strijd tegen onrecht. Vandaag wil ik hen allebei bedanken voor alles wat ze gedaan hebben. Mensen zoals zij maken de wereld een beetje mooier.
Marjelle

‘Spijt of niet. Het lijken vooralsnog lege woorden van een president die zijn eigen belofte niet waar kon maken.

¹ Waarom ik geen aardling ben (part 2) Marjelle blogt 10-12-2012
² Spijtoptant Obama: ‘Ik had Guantanamo Bay liever meteen gesloten’ HP/deTijd 19-03-2015
USA: 12 Years of Guantánamo detentions, 12 years of double standards Amnesty International
Mijn brief aan Barack Obama Aad Verbaast 20-01-2009

Foto Pixabay

And justice for all

Terwijl de buren weer met dingen boven m’n hoofd aan het schuiven zijn, dat gaat vaak urenlang door, ik met een koortsig hoofd achter m’n pc zit, een beginnende griep probeer ik met Oscillococcinum en extra C de kop in te drukken, ben ik bezig met het maken van nieuwe cryptogrammen. Tussen het gebonk van buren en hoofd door doe ik een poging om me te concentreren en dwing mezelf niet te denken aan woningbouwvereniging Havensteder waarvan ik nu al vijf maanden niks meer gehoord heb op die ene reactie op m’n recente officiële klacht na. Een brief die bol stond van verdraaiingen en onwaarheden. Zo’n klacht wordt volledig intern afgehandeld, mij werd helemaal niks gevraagd. Met onpartijdigheid en objectiviteit had het dan ook weinig te maken, wel met afschuiven, doelbewust op de essentie niet ingaan en geen verantwoordelijkheid nemen voor eigen fouten. Een advocaat die ik over de zaak vertelde en de brief liet lezen, raadde me aan om door te gaan omdat ik wel degelijk in m’n recht sta.

Wat dat betreft ben ik echt een kind van mijn vader, een bevlogen jurist. Als we iets gemeen hadden is het wel ons grote rechtvaardigheidsvoel, onze afkeer van onrecht, willekeur, vriendjespolitiek en aperte leugens. Als hij had geweten hoe ik door Havensteder behandeld ben – na een geval van dwaling heb ik moeten vechten als een leeuw om überhaupt onkosten vergoed te krijgen, afspraken zijn niet nagekomen, de langdurige geluidsoverlast die vergaande gevolgen heeft voor mijn gezondheid is nooit opgelost – dan weet ik zeker dat hij zich in zijn graf zou omdraaien. Terwijl ik dit allemaal bedenk gaat er ook iets mis met m’n puzzelsoftwareprogramma, omschrijvingen verdwijnen opeens en dingen worden niet goed opgeslagen. Als ik een uur later vijf puzzels kwijt ben en m’n schouder steeds heftiger piept dat ik moet stoppen met typen besluit ik er een streep onder te zetten. Ik heb het even gehad met alles wat niet deugt.
Marjelle

Foto gemaakt in Miniworld Rotterdam

Van Dis Draait Door

Foto gemaakt in Boijmans van Beuningen – ‘Dwangbuis’ Balkan Naci Islimyeli

Al zappend kwam ik een paar dagen geleden langs een man die meteen mijn aandacht trok, hij was in gesprek met Van Dis en ik dacht even dat ik in een oude uitzending was beland, maar het was een speciale aflevering van DWDD met Hier is… Adriaan van Dis. De man bleek Clive Stafford Smith, een Brits-Amerikaanse advocaat die al meer dan 25 jaar ter dood veroordeelden in de VS verdedigt en ook gevangenen in Guantánamo Bay met hart en ziel bijstaat. Zijn boek Onrecht is deze maand verschenen en naar aanleiding daarvan was hij te gast. Een bijzonder mens, gedreven, humoristisch en kritisch over het Ameri-kaanse rechtssysteem en de wantoestanden op Guantánamo waar veel onschuldigen jarenlang vast hebben gezeten of nog zitten. Een voorbeeld daarvan is Shaker Aamer¹,  een man van inmiddels 44 waarvan vaststaat dat hij onschuldig² is maar die desondanks al elf jaar in vreselijke omstandigheden gevangenzit. Hoezo rechtspraak? En wat stelden Obama’s beloften³ uit 2009 voor dat Guantánamo zeker gesloten zou worden? De VS die dit soort walgelijke en rechteloze praktijken instandhoudt en alle wereldleiders en politici die de andere kant opkijken moeten zich schamen. Diep.
Marjelle

Update
Inmates hungerstrike over guard abuse Andy Worthington on RT 16-03-2013

“The shame that ought to accompany this news is two-fold: firstly, that he [Shaker Aamer] continues to be held despite being cleared for release three years ago; and secondly, that, since this information was publicly released, on September 21, he has not been promptly put on a plane and flown back to the UK, to be reunited with his British wife and his four British children.”

Adriaan van Dis in gesprek met Clive Stafford Smith VARA 14-03-2013

¹ Free Shaker Aamer From Guantánamo Andy Worthington 11-02-2013
² Who Are the 55 Cleared Guantánamo Prisoners on the List Released by the Obama Administration? Andy Worthington 25-10-2012
³ Ondanks belofte duren detenties voort Amnesty International 09-01-2013
Close Guantánamo – End 11 years of injustice
Obama’s speech Marjelle 10-12-2012

“Op 2 januari 2013 ondertekende Obama de National Defense Authorization Act, ondanks de kritiek die hij zelf uitte op enkele passages die de sluiting van Guantánamo zouden bemoeilijken. En na Bush nam ook Obama het eenzijdige paradigma aan dat de Verenigde Staten verwikkeld zijn in een ‘global war’ en dat binnen een dergelijke opvatting onbepaalde detenties mogelijk blijven. (…) De brede aanname van dit ‘global war’ paradigma in de VS en de speciale immuniteits- en geheimhoudingsmaatregelen, verhinderen dat er rekenschap wordt afgelegd voor de folteringen in Guantánamo en in de geheime CIA detentiecentra met hun renditions-programma’s.”

Papa

De laatste dagen, weken, maanden denk ik weer vaker aan mijn vader die nu ruim twintig jaar geleden aan maagkanker overleed. Ondanks onze moeizame band weet ik dat ik in sommige opzichten toch wel echt zíjn dochter ben. Net als hij heb ik een bijzonder groot rechtvaardigheidsgevoel en een afkeer van onrecht. Op zijn advies ben ik toentertijd rechten gaan studeren, al werd het in mijn geval meer feesten dan tentamens doen, wat overigens drastisch veranderde toen ik later een andere studie ging volgen. Hij was meester in de rechten en gespecialiseerd in staatsrecht. Nu ik de afgelopen tijd in m’n eigen leven op huurgebied aanloop tegen alles wat recht en krom is, regelmatig jurisprudentie navors en met medewerkers van het Juridisch Loket en advocaten aan de telefoon hang, moet ik weer vaker aan hem denken.

Klik op de foto voor een groter formaat

Gisteren nog dacht ik: ik wou dat ik je nu om advies kon vragen, om steun in deze moeilijke periode waarin ik in m’n eentje overgeleverd ben aan de heidenen van de woningbouw, jij zou me raad kunnen geven, voor jou zouden deuren opengaan die voor mij gesloten blijven. Het deed me terugdenken aan vroeger, in die periode was ik niet zo geïnteresseerd in zijn werk, maar vooral bezig met studeren en relaties. Ik herinner me dat er af en toe mensen bij ons over de vloer kwamen als Hirsch Ballin en Koekkoek, dat hij ooit afreisde naar de Nederlandse Antillen en het boek waarmee hij bezig was vlak voor zijn dood. Voor het eerst in vele jaren ben ik laatst weer een kerk ingelopen om een kaarsje voor hem te branden, ‘ik zet me even over m’n aversie tegen het instituut kerk en m’n niet-geloven in geloven heen’, twitterde ik. Het was de plek waar ik zijn aanwezigheid het meest voelde, in de maanden voor zijn dood draaide hij niets anders dan Gregoriaanse muziek, een lichtje van mij voor hem ondanks alles dankzij alles.
Marjelle

Come tenderness Lisa Gerrard

Kaasschaafmethode

‘Onrecht is jouw allergie’, zegt een kennis, ‘gierigheid is de mijne’. Ik heb hem net verteld dat ik het contact met een vriendin heb beëindigd. Behalve dat ze maar door bleef ratelen aan de telefoon en er af en toe geen speld tussen te krijgen was, ontkende ze ook met het grootste gemak dingen die aantoonbaar waar waren. Ik heb er een hekel aan als mensen zich verschuilen achter losse kreten en geen verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen handelen. ‘Accountability’, hoor ik mezelf zeggen, ‘daar gaat het om’. Hij vertelt vervolgens het verhaal over een vroegere vriend die na het zoveelste staaltje vrekkigheid exit ging. ‘Toen we een keer met een groep op vakantie waren wilde hij als enige niet dat er een stuk kaas werd gekocht, het moesten plakjes zijn, zodat hij kon tellen hoeveel het er precies waren per persoon’.


De verontwaardiging klinkt nog door in zijn stem. ‘Of die keer dat hij ons uitnodigde om te komen barbecuen’, gaat hij verder, ‘we de man vijftien euro moesten dokken en daarna een paar goedkope hamburgers voor onze neus kregen. Later bleken die ”etentjes” helemaal niet alleen voor de gezelligheid maar ook bedoeld om winst te maken’. Het doet me denken aan dat ene familielid dat altijd alles tot op de laatste cent terug moest hebben, van afronden laat staan trakteren had ze nog nooit gehoord. Of die tante waarbij je van tevoren exact moest melden hoeveel aardappelen je van plan was te eten en waar het botervlootje tot op de laatste margarinedruppel werd leeggeschraapt. Saillant detail, de grootste vrekken hebben vaak geld zat, dat gold ook voor deze mensen.
Marjelle

Foto Witold Riedel

Ahoulagine Akaline (I Greet My Country) Bombino