De bel gaat, ik trek snel de handdoek van m’n hoofd en haast me naar de gang. Voor me staat een man met een ontwapenende glimlach die zich voorstelt als ‘de loodgieter’. ‘Je bent veel te vroeg, ik kom net uit de douche vandaan’, hijg ik, ‘maar dat geeft niet, ik ben blij dat je er bent!’ Al wekenlang weigert de koudwaterkraan dienst en vul ik m’n glas en gieter inmiddels op de automatische piloot bij in de douche. Hij volgt me naar de keuken, verwisselt in een handomdraai de oude mengkraan voor een nieuwe en zet er ook nog een vers filtertje op. Wanneer hij aanstalten maakt om te vertrekken, zeg ik ‘euh, ik heb nog een vraagje, maar dat heeft niets met loodgieterwerk te maken’.
Verwachtingsvol kijkt hij me aan. Ik vertel hem over de kapotte plafonnière waardoor ik de laatste weken steeds in het donker moet douchen. ‘Heb jij misschien enig idee waar het aan ligt?’ vraag ik en leg uit dat volgens de Woningbouw een monteur pas vergoed wordt als het met de leidingen te maken heeft. Onmiddellijk pakt hij z’n mobieltje, ik hoor een vrouwenstem aan de andere kant. Hij beëindigt het gesprek en roept ‘het is voor mekaar! Hoe het precies zit snap ik ook niet, maar er komt een elektricien en het kost je niets. Een kleine, kale Joegoslaaf, dat is ‘m, mocht hij vragen hebben dan moet-ie mij maar bellen’. Zie je nou, aardige mannen bestaan wél.
Marjelle
Carry me Nick Cave and the Bad Seeds
Foto gemaakt in ‘De Tuin’
Trust me Janis Joplin
