Tagarchief: vrijheid

‘In my country we go to prison first and then become president’


Klik op de foto voor een groter formaat

‘For to be free is not merely to cast off one’s chains, but to live in a way that respects and enhances the freedom of others’
Nelson Mandela

Bevrijdingsfestival Rotterdam

Hoteldebotel!

Om drie uur vertrek ik dan eindelijk bepakt en bezakt, wat heeft een mens veel nodig zelfs voor anderhalve dag. Deze keer heb ik geen zin om weg te gaan, niet alleen ging m’n afspraak niet door, ook is Amsterdam mijn stad niet, maar op m’n kortingsbon staat 10 mei als uiterste houdbaarheidsdatum. In het kader van zonde van het geld, fotograferen is altijd leuk en het is zo’n heerlijk weer pak ik dan toch m’n spullen bij elkaar. Gelukkig kan ik me alleen ook goed amuseren, een talent dat af en toe van pas komt.  Eenmaal in de trein zet ik m’n gedachten op nul, verstuur een paar sms’jes, doe m’n koptelefoon op en luister voor het eerst in tijden weer naar CocoRosie.

Als ik in Amsterdam de zonnige kade op loop, besluit ik meteen naar het Amstel Botel te gaan, dat gezeul met weekendtas en laptop ben ik beu onderhand. Het NDSM-veer ligt al op mij te wachten, ik raak stilaan een beetje in vakantiestemming en ben benieuwd naar mijn nacht op het water, de laatste keer was op de boot naar Engeland. Terwijl het veer over het IJ glijdt, bewonder ik het prachtige uitzicht. Ik hou van varen, het roept een gevoel van vrijheid op. Een aardige Amsterdammer praat me ondertussen bij over de omgeving en raadt me aan te gaan eten in de IJ-kantine die aan de voet van m’n botel ligt. Wanneer ik bij de receptiebalie aankom is de ontvangst niet erg hartelijk, ik glimlach voor twee.

Het verbaast me wel vaker hoe mensen dag in dag uit hun werk met een lang gezicht kunnen doen, alsof dat het voor jezelf of je omgeving ook maar iets beter maakt. De botelkamer is leuk maar benauwd, snel schuif ik het raampje open en geniet van m’n room-with-a-view. Met een glas witte wijn loop ik even later het dek op, er zitten een paar verdwaalde Engelsen, verder geen gast te bekennen. Ik besluit R. te bellen, mail is niet het meest handige communicatiemiddel als je een afspraak wilt maken. Diezelfde avond beland ik op een verkeerd veer, kom in een foute kroeg terecht en ben blij als ik uiteindelijk de botelcontouren weerzie. Moe van zon, wijn en reizen doezel ik ten slotte weg bij de laatste songfestival(wan)klanken. Via T-Mobile HotSpot check ik nog even m’n mail en tweets, vervolgens kruip ik na een ontspannende douche onder de lakens.

Als ’s ochtends de telefoon gaat sta ik al bijna met één been naast m’n bed totdat het tot me doordringt dat het pas 06:23 uur is! Hé bah, ik wilde juist uitgerust zijn voor m’n afspraak morgen. De wake-upman zegt niet eens sorry en vermoeid draai ik me weer op m’n zij, maar word te veel afgeleid door buitengeluiden, roepende mensen en dichtslaande deuren om de slaap nog te kunnen vatten. Om kwart over tien rinkelt de telefoon weer, deze keer op tijd. Na een idyllisch ontbijt aan het water besluit ik toch geen paarden te gaan kijken in de Vondelstraat, maar in plaats daarvan een tussenstop te maken op Schiphol en vliegtuigen te spotten met m’n camera.
Marjelle

Gallows CocoRosie

Vecht je vrij!

Om 14:50 uur rolt de Vrijheidstrein station Rotterdam-Centraal uit. Nieuwsgierig kijk ik naar de expositie van foto’s en films, ondertussen probeer ik m’n evenwicht te bewaren terwijl ik vanuit soms onmogelijke hoeken plaatjes schiet van langsflitsende beelden. Ook de treinstellen en stoelzittingen hebben zich aan het thema vrijheid aangepast, met name de rode coupé is opvallend. Onderweg kom ik een aardige man tegen die bereidwillig voor me poseert. Inmiddels begin ik iets brutaler te worden, al ben ik van plan om de volgende keer een serie te maken in plaats van de twee haastplaatjes van daarnet. Vanuit de trein sms ik I. dat ik op weg ben naar de vrijheid… en krijg meteen een enthousiast berichtje terug.

Na een tussenstop in Roosendaal arriveer ik op m’n bestemming. Bergen op Zoom is het uiteindelijk geworden, een stadje waar ik niet eerder geweest ben. Eenmaal op de Grote Markt beland, kom ik langs een gevel waarop met gouden letters Hotel De Draak staat, ik wandel de chique lounge binnen en loop meteen door naar de receptie. Het monumentale pand dateert uit 1397 en is prachtig ingericht. De vriendelijke receptioniste vertelt me dat de keuken alleen opengaat voor het diner, maar ik weet haar over te halen om toch een tosti te regelen. In bepaalde situaties durf ik soms dingen te vragen die andere mensen niet in hun hersens zouden halen, maar op sommige momenten ben ik ook onzeker-verlegen. Ze geeft me een minirondleiding en uiteindelijk belanden we in de keldergewelven waar af en toe nog privéfeesten gegeven worden.





Vrijheid doet me tevens denken aan grenzen stellen en trekken in vriendschap en relaties. Elkaar ruimte geven zonder jezelf en de ander daarbij te verliezen, dat gevoel. In dit verband komen de woorden ‘wat jij wilt dat jou geschiedt, doe dat ook een ander’ weer in me op. Maar vrijheid is ook de neiging om zomaar op een trein te springen de wijde wereld in, zoals ik een paar keer bijna heb gedaan toen ik de trein naar Parijs op een spoor zag staan. Toch zal dat laatste sneller werkelijkheid worden dan ik had gedacht, inmiddels heb ik een croissantafspraak met een mailmaatje. Binnenkort samen even in Franse sferen vertoeven op een terras in hartje stad en het leven bespreken bij een vin rouge. Vrijheid is soms dichterbij dan je denkt.
Marjelle

Bond between us Outlandish 

Een aantal dingen waar ik als eerste aan denk bij het woord vrijheid zijn
Amnesty International
Proefdiervrij
Daklozenkrant
Foreign prisoners
Pension Maaszicht
Guantánamo Bay
Dierenbescherming
Death Penalty Information Center

Eitje?

Deze week vroeg I. of ik nog paasplannen had. ‘Nog niet over nagedacht’, zei ik, ‘ik had me niet gerealiseerd dat het dit weekend al was’. Ik heb zo weinig met dit soort dagen dat ik eroverheen gekeken had in m’n agenda. Als er een chocolade-eitje bij had gestaan in plaats van die vijf bescheiden lettertjes op de achtergrond was er wel een belletje gaan rinkelen. Ik denk aan wat en met wie ik ’t dan het liefst zou doen, maar duw die gedachte weer weg. Met hem ben ik in een soort van niemandsland verzeild geraakt. Niemands schuld, niemands keus, toch gebeurd. Hoe doorbreek je de stilte die inmiddels een eigen leven is gaan leiden als je bang bent dat elk woord het misverstand uitvergroot?

Als ik terugkijk, vraag ik me af hoe ik de dagen, weken zo tussen mijn vingers door heb kunnen laten glippen… Paasplannen? Inmiddels heb ik morgen een eetafspraak met E. en maandag spring ik misschien wel op de Vrijheidstrein, bestemming onbekend. Mooi thema dat in alle aspecten van het leven en mensen terugkeert. Of is ‘freedom just another word for nothing left to lose’ zoals Janis zingt? Gedachtenloos haal ik m’n koekje uit z’n cellofaantje, er ligt opeens een hartje in de palm van m’n hand. Ik bijt er voorzichtig een stukje af. Straks nog even m’n huis opfleuren met verse tulpen, geel en rood, zodat m’n vazen niet werkeloos staan toe te kijken.

Marjelle


Wiseman James Blunt