Dit zinnetje schiet door m’n hoofd als ik de foto groot op m’n scherm zie. Benieuwd naar de oorsprong ervan vraag ik raad aan Google. Waar zou ik zijn zónder, ik kan me niet eens meer herinneren hoe het er in het pre-Googletijdperk aan toeging. Tot mijn verbazing is het de titel van een film van Woody Allen en een nummer van de Steve Miller Band. Al ben ik een fan van zijn films, onder andere ‘Annie Hall’ en ‘Manhattan’ zijn me meer dan bijgebleven, deze ken ik niet. Ook de liedtekst klinkt mij onbekend in de oren, toch moet ik die ene zin ooit ergens opgevangen en opgeslagen hebben. Grappig hoe het geheugen soms werkt.
Plaats delict is de Witte de Withstraat afgelopen zondag tijdens 24 uur cultuur. De Wereld van Witte de With, straatKunst waar ik van hou. Alleen jammer dat ik door rugproblemen niet te veel mocht lopen van m’n therapeut en slechts een fractie van het totaalaanbod heb gezien. Anders was ik zeker langer gebleven, had ik behalve de ‘worsten aan de Westersingel’ meer feestvierende beelden op de foto gezet, was ik ook even bij Sir Ian gaan luisteren en wie weet erna wel in The Far West Hotel beland.
Volgende keer van alles méér.
Marjelle
Lipstick Wintersleep