Tagarchief: Qwertz

Waar is de nooduitgang?

Musea zijn niet aan mij besteed, ik heb ook de neiging dingen aan te raken, er met m’n neus bovenop te gaan zitten, iets wat menig suppoost tot wanhoop zal drijven. Ik hou van straatkunst, objecten in de natuur waar je toevallig langsloopt en net iets langer naar kijkt zoals de worsten aan de Westersingel of de waslijn boven de Nieuwe Maas. Soms is een stad al een openluchtmuseum op zich, de tramrit door het oude Rome heeft wat dat betreft grote indruk gemaakt. Ik moet hieraan denken als ik bij de hotelbalie van Golden Tulip Velp een folder krijg toegestopt van het Arnhems Openluchtmuseum dat zich pal naast Burgers Zoo bevindt.


Normaal heb ik het niet zo op die ik-hou-van-Hollandattracties, echt of nagemaakt, maar deze keer besluit ik toch te gaan kijken, misschien levert het leuke plaatjes op. Als het me niet aanspreekt kan ik altijd nog een blik werpen op de dierentuin vlakbij. Eind maart gaat het museum officieel open, nu kun je er alleen een wandelkaartje kopen. Bij de ingang word ik verwelkomd door een paar schapen die me bijzonder bête aankijken, ze liggen er zo vredig bij met z’n alle in het gras, alleen de herdertjes bij nachte ontbreken nog. Ik wandel over bruggetjes, slenter langs boerenhoeven en molens en kom bijna in botsing met een ouderwetsche tram.


Onderweg loop ik ook een echte telefooncel tegen het lijf en word ten slotte gevolgd door een horde eenden die denken dat ik brood bij me heb. Het ene beeld na het andere klik ik aan, maar dat van de schapen blijft hangen, ik wist niet dat ze zulke gekke bekken konden trekken. Het is leuk hier, misschien kom ik in de zomer nog een keer terug. Na een paar uur ga ik bij de buurman langs, met de nadruk op even, want na de rimba kan bush noch desert me bekoren. In het tropisch regenwoud beslaan m’n zonnebrilglazen-³ en krijgt m’n camera een natte neus, bij de rotswoestijn had ik heel andere associaties dan je een weg moeten banen door smalle halfverlichte gangen. Ik krijg het steeds benauwder, gelukkig ontdek ik vrij snel de nooduitgang.
Marjelle

Life is Sheep Robert Wyatt

Take the money and run!

Dit zinnetje schiet door m’n hoofd als ik de foto groot op m’n scherm zie. Benieuwd naar de oorsprong ervan vraag ik raad aan Google. Waar zou ik zijn zónder, ik kan me niet eens meer herinneren hoe het er in het pre-Googletijdperk aan toeging. Tot mijn verbazing is het de titel van een film van Woody Allen en een nummer van de Steve Miller Band. Al ben ik een fan van zijn films, onder andere ‘Annie Hall’ en ‘Manhattan’ zijn me meer dan bijgebleven, deze ken ik niet. Ook de liedtekst klinkt mij onbekend in de oren, toch moet ik die ene zin ooit ergens opgevangen en opgeslagen hebben. Grappig hoe het geheugen soms werkt.

Plaats delict is de Witte de Withstraat afgelopen zondag tijdens 24 uur cultuur. De Wereld van Witte de With, straatKunst waar ik van hou. Alleen jammer dat ik door rugproblemen niet te veel mocht lopen van m’n therapeut en slechts een fractie van het totaalaanbod heb gezien. Anders was ik zeker langer gebleven, had ik behalve de ‘worsten aan de Westersingel’ meer feestvierende beelden op de foto gezet, was ik ook even bij Sir Ian gaan luisteren en wie weet erna wel in The Far West Hotel beland.
Volgende keer van alles méér.
Marjelle

Lipstick Wintersleep

Paaldans!

On Powdered Ground Agnes Obel