Vandaag heb ik mijn dag niet en dat komt ook niet meer goed. ‘Jij mag van mij voorbij zijn’, zeg ik streng en dan morgen weer met gruwelijk frisse moed ertegenaan. ’s Avonds is er dan de laatste Franse les met veel vin, pain en boursin, dat vond de docente een goed idee en dit keer waren we het eens. Tussen de hapjes door wellicht de sterren van de hemel zwijmelen in het Frans, iedereen ietwat overmoedig geworden door de drank.
Er zijn een aantal dingen die in mijn hoofd zitten, maar elk onderwerp is of te beladen of te moeilijk. Sommige dingen mag je niet eens denken, laat staan uitspreken. Nu trekken mijn gedachten zich nergens wat van aan en soms ontsnappen ze even uit de dagelijkse tredmolen aan de Goudse Rijweg en droom ik ver weg. Ik zet alvast een streepje door de 14de, ik ben moe.
Wat wel leuk is, ik geef mezelf even een peptalk, is de tomatenplant die ik recent gekocht heb. Trots staat hij in de keuken te pronken met z’n roodgroene sappige vruchtjes, althans dat maak ík ervan. Eigenlijk eet ik nooit tomaat, maar dit terzijde. Straks misschien even een paar schijfjes bakken met ei, wat verse peterselie en kaas eroverheen, dat klinkt best lekker. Gisteren was het weer prachtig en heb ik nog een rits foto’s gemaakt op een ander deel van de Boompjes of misschien was het de Westblaak. Later nog een t-shirt geruild om 5 voor sluitingstijd. Maar gisteren is vandaag niet. Vandaag, ik zei het al, ben ik moe van alle dingen die voorbijgaan.
Marjelle
Riverman Nick Drake
