Tagarchief: prachtig

Aangetekend!

Als ik ’s nachts doodmoe onder een laken wegkruip, het is veel te warm voor een dekbed, zie ik geen schaapjes voorbijkomen deze keer maar dozen. Aan het begin van de avond heb ik nog een gesprek gehad met de teammanager van Havensteder. Ik nam net een slok van m’n witte wijn op het terras van Prachtig toen ze belde. Even lekker in de zon, ver weg van advocaten, nietigverklaringen en huurcontracten. Ze begon met het bagatelliseren van de bouwoverlast en eindigde met de mededeling dat alle kosten voor mijn rekening waren. Ze had zelfs het lef om te suggereren dat ze één maand huur ‘door mij’ zouden mislopen. Over de boel omdraaien gesproken. Ik maakte haar duidelijk dat het hier een geval van dwaling betrof met gevolgschade die ik níet ging betalen en dat de aangetekende brief onderweg was. Toen ik m’n mobieltje neerlegde kreeg ik acuut hoofdpijn.

Klik op de foto voor meer golven

De volgende ochtend hoorde ik 
een heel ander geluid op m’n Voicemail. Ze had nu opeens meer begrip en benadrukte dat ze speciaal op haar vrije dag belde, de avond ervoor nog het een en ander uitgezocht had en dat ik op m’n huidige adres mocht blijven wonen. Ook de verhuizers konden afbesteld worden. Ik kreeg de indruk dat haar veranderde toon wellicht iets met de aangetekende brief* te maken had. Aan de ene kant ben ik natuurlijk opgelucht dat ik in ieder geval hier kan blijven, aan de andere kant is het bizar om na drie weken van regelen, organiseren en huis opknappen nu weer alle verhuisdingen ongedaan te moeten maken. Voordat elk verhuisspoortje weggewerkt is zullen er nog veel uren overheengaan. Ik ga ervan uit dat Havensteder binnenkort met een nieuw rustig alternatief komt en dat mij deze keer een woning aangeboden wordt zonder verborgen gebreken.
Marjelle

Blog geschreven op het hete Scheveningse strand

* Van
Marjelle
Rotterdam

Aan
Woningbouwcorporatie Havensteder
Rotterdam

Betreft: vernietiging huurovereenkomst wegens dwaling

Rotterdam, 14 augustus 2012

Geachte heer/mevrouw,

op 31 juli 2012 sloten wij een overeenkomst voor het huren van de woonruimte aan xxx (contractnummer xxx). Op grond van de door u verstrekte informatie meende ik een overeenkomst te zijn aangegaan om na jarenlange burenoverlast op xxx (zie dossier xxx) nu te verhuizen naar een rustiger huis en omgeving. Vanwege de overlast heeft u mij dit huis juist aangeboden, het was de enige reden om te verhuizen en daarom ging ik ermee akkoord om van een 3-kamerwoning met berging naar een 2-kamerwoning zonder effectieve bergruimte te verhuizen, iets wat zeker ook in het licht van de herstart van mijn freelance werkzaamheden een grote achteruitgang was. Dit alles heb ik herhaaldelijk kenbaar gemaakt.

Als ik had geweten wat de situatie werkelijk betrof, nl. dat in xxx vlak naast mijn huis woningen gebouwd zouden worden, een project van xxx wat een jaar gaat duren en waarvan u, Havensteder, de opdrachtgever bent, had ik geen overeenkomst gesloten en waren alle stress en extra inspanningen (ook van derden) van de laatste weken mij bespaard gebleven, daarnaast was ik geen twee woningbezichtigingen misgelopen.
Ik beroep mij dan ook op dwaling en vernietig de gesloten huurovereenkomst dd 31 juli 2012. Op grond van dezelfde dwaling is de opzegging van het huidige huurcontract betreffende de woning aan de xxx ook nietig en blijf ik voorlopig in deze woning wonen tot er een passende oplossing is gevonden (zie alinea 4).

De gevolgschade, daaronder valt de extra maand huur (31-07-2012 t/m 31-08-2012) ad xxx €, de contractkosten ad xxx €, xxx verhuizerskosten (contract ondertekend 07-08-2012) ad xxx € in het geval de verhuizing niet kostenloos geannuleerd kan worden, en diverse administratiekosten i.v.m. verhuizing gas en licht, etc., (later nader te specificeren), komt dan ook voor uw rekening.

Deze hele gang van zaken heeft mij veel extra stress, onzekerheid en ellende opgeleverd, ik ben blij gemaakt met wat een dode mus blijkt en ben nu weer terug bij af wat huisvesting betreft. Ik ga ervan uit dat de huidige huurovereenkomst van kracht blijft en dat binnen afzienbare tijd een passende oplossing wordt gevonden voor het zoeken naar vervangende rustige centraal gelegen woonruimte.
Gezien de zeer korte tijd die er tussen nu en de afgesproken verhuisdatum (27-08-2012) ligt verzoek ik u vriendelijk mijn schrijven binnen zeven dagen te bevestigen.

Met vriendelijke groet,
Marjelle

‘Oogjes dicht en snaveltjes toe!’

Vandaag heb ik mijn dag niet en dat komt ook niet meer goed. ‘Jij mag van mij voorbij zijn, zeg ik streng en dan morgen weer met gruwelijk frisse moed ertegenaan. ’s Avonds is er dan de laatste Franse les met veel vin, pain en boursin, dat vond de docente een goed idee en dit keer waren we het eens. Tussen de hapjes door wellicht de sterren van de hemel zwijmelen in het Frans, iedereen ietwat overmoedig geworden door de drank.

Er zijn een aantal dingen die in mijn hoofd zitten, maar elk onderwerp is of te beladen of te moeilijk. Sommige dingen mag je niet eens denken, laat staan uitspreken. Nu trekken mijn gedachten zich nergens wat van aan en soms ontsnappen ze even uit de dagelijkse tredmolen aan de Goudse Rijweg en droom ik ver weg. Ik zet alvast een streepje door de 14de, ik ben moe.



Wat wel leuk is, ik geef mezelf even een peptalk, is de tomatenplant die ik recent gekocht heb. Trots staat hij in de keuken te pronken met z’n roodgroene sappige vruchtjes, althans dat maak ík ervan. Eigenlijk eet ik nooit tomaat, maar dit terzijde. Straks misschien even een paar schijfjes bakken met ei, wat verse peterselie en kaas eroverheen, dat klinkt best lekker. Gisteren was het weer prachtig en heb ik nog een rits foto’s gemaakt op een ander deel van de Boompjes of misschien was het de Westblaak. Later nog een t-shirt geruild om 5 voor sluitingstijd. Maar gisteren is vandaag niet. Vandaag, ik zei het al, ben ik moe van alle dingen die voorbijgaan.
Marjelle

Riverman Nick Drake


Een paar steekjes los

‘Kopje thee?’ vraagt het meisje vriendelijk als ik verhit neerplof op een stoel. Tot m’n verbazing herkent ze me meteen van de vorige keer met O. Nu zijn we allebei ook bijzonder aardig, dat scheelt.
Vandaag was het binnen en buiten warm, té vond ik. Toen ik de fiets uit z’n hok bevrijdde en de deur uitstapte, viel er een warme wollen deken boven op me. Net versgedoucht en nu al voelde ik zweetdruppeltjes op m’n voorhoofd. In een sukkeldrafje fietste ik achter een paar jongens aan. Ik besloot dit keer geen poging te wagen om iedereen in te halen, maar trapte rustig door.


Prachtig (was het uitzicht) weer, de bulldozer uit een vorig blog kwam ik onderweg ook nog tegen. Veel wielrenners op de Boompjes, elke keer als ik er een voorbij zie flitsen, kijk ik net iets langer dan normaal, misschien zit Hans er wel bij.
Terwijl ik dit schrijf, pikt links en rechts een duif stokbroodkruimels van de grond, een watertaxi stampt in volle vaart voorbij. ‘That’s the place to be!’ besef ik, en een koele duik ín de schuimende golven spreekt me ook wel aan.

Ik denk aan de Franse les van gisteren toen de vervreemding weer toesloeg. Na eindeloos gepruts met monitor en camera toonde een van de cursisten de foto’s van haar strandvakantie en iedereen oh-de en ah-de eromheen. Met les had het niets te maken en ik was te stupéfait om er iets van te zeggen terwijl toeristisch Tunesië meer dan een uur lang aan me voorbijtrok en we uiteindelijk een kwartiertje over hadden.


Een andere gedachte schiet door me heen, hoe lukt het sommige mensen toch om er zelfs in deze hitte zo oogverblindend koel uit te zien? Alsof ze direct uit de wasmachine komen, vervolgens netjes gestreken zijn, geen haartje verkeerd, hun kleren ‘witter dan wit’ aan het einde van de dag. Het rode shirt in de kleur van m’n nieuwe bank die nog steeds niet lekker zit past beter bij me.
Ik denk ook terug aan het telefoongesprek met P. zondag. Het is een begin, zodat ik nu daadwerkelijk een eind kan gaan breien aan de losse draadjes waarin ik verstrikt ben geraakt. Dit weekend ga ik A. weer bellen en voor het eerst voelde ik daarstraks op de fiets het idee opkomen om ook met Hans contact op te nemen. Niet nu of morgen, meer als een mogelijkheid op termijn.


Ook J., m’n laatste ex, zit in mijn hoofd vandaag, maar dat heeft met heel andere dingen te maken. Toen ik daarstraks een paar puzzelkaarten wilde genereren voor de enige klant waar ik af en toe nog aan lever, kreeg ik voor het eerst de melding dat er geen verbinding gemaakt kon worden met de local host. Op dat moment wist ik dat ook voor dit allerlaatste segmentje het doek was gevallen. Kennelijk heeft J. weer iets veranderd waardoor dit script van hem niet meer werkt bij mij.

Boos ben ik niet, verdrietig ook niet, ik ben voornamelijk murw. Morgen ga ik de klant bellen dat ze alle kaarten uit hun assortiment moeten halen en de paar openstaande bestellingen moeten annuleren. Het wordt nu steeds dringender om eindelijk iets nieuws te bedenken op freelance gebied, de afgelopen jaren bijna zonder inkomsten hebben erin gehakt. Ook al smaakte het stokbroodje vanmiddag naar vakanties-van-lang-geleden en de zongedroogde tomaatjes naar meer, het is wel het duurste broodjekaas dat ik ooit gegeten heb, ik denk dat ik straks m’n avondeten maar een keertje oversla.
Marjelle

Muziek: ik spinvis nog even door

‘Eén bier, twee wijn’

Het is hier prachtig op het gelijknamige terras. Roze van zon en wijn kijk ik om me heen. Ik zie nog net Oliphant op z’n fiets de bocht omgaan. Op de Erasmusbrug pal voor me lopen mensen af en aan, de een praat druk in z’n mobieltje, een ander slentert op z’n gemak en een derde komt moeizaam joggend vooruit.

Mooie plaatjes nu alleen nog in m’n hoofd, tegen de zon in klikken heeft geen zin. Ik kijk naar alles wat er op het water vaart, dobbert en drijft. Een vrachtschip komt voorbij, twee watertaxi’s racen langs, ik zie zonovergoten gebouwen en een wirwar van hijskranen, typerend beeld voor Rotterdam werkstad.

De Nieuwe Maas glinstert in de middagzon, met rechts de trotse zwaan tegen een blauwe lucht vol schapenwolkjes. Het is zomer in Rotterdam, ik hang loom in m’n stoel en laat me vangen in de warme stralen, even denk ik helemaal nergens aan. Straks zet ik haar zinderend op de foto, later als m’n glas leeg is en ik vol zonne-energie weer naar huis fiets.
Marjelle



Muziek: Summertime