Aan een zonovergoten tafeltje in Delfshaven op een doordeweekse dag in september voel ik dat de indian summer waar ik op hoopte z’n intrede heeft gedaan. Ik geniet van de nazomerzon op m’n gezicht en probeer m’n knorrende maag te negeren. Hier wordt geen lunch meer geserveerd en m’n andere favoriete bootterrasje was vandaag dicht omdat het te hard waaide. M’n relatieve rust wordt even verstoord door de jongen die alvast wil afrekenen omdat er straks een bockbierpresentatie is. Ik zag aan de overkant al cameramannen rondsjouwen met statieven en dat heeft daar alles mee te maken. M’n blik dwaalt verder en blijft hangen bij eetcafé Abrikoos en dé IJsgalerie, op de monumentale gevel staat om voor mij onduidelijke redenen in zwarte letters FOTOGRAFIE geschilderd. Straks nog wat foto’s maken, neem ik mezelf voor.
ondertussen zijn de filmmannen steeds dichterbijgekomen, ik besluit snel m’n glas leeg te drinken omdat ik geen zin heb om per ongeluk in een presentatiefilmpje terecht te komen. een andere gedachte schiet nu door m’n hoofd, daarstraks heb ik me opgegeven bij de volksuniversiteit voor een uur indidviduele coaching. al zegt die man maar één ding waarmee ik de impasse kan doorbreken of stelt hij net die ene vraag die me stimuleert en andere invalshoeken laat zien, dan is het ’t al waard. of ik daar ook een vervolgcursus frans ga volgen is nog onzeker, de titel van het lesboek in het vierde jaar is ‘voyages 2‘ en dat klinkt wel erg schools en simpel, maar laat ik er eerst eens ter plekke doorheen bladeren voordat ik de knoop doorhak.
marjelle
toontje lager