Tagarchief: volksuniversiteit

¿Habla español?

Morgen begint de cursus, op een voor mijn doen vroeg tijdstip springt de cd-speler aan en word ik gewekt door de stem van Ingrid. Na een snelle douche en een bruine pindakaasboterham met thee moet ik eerst nog een half uur fietsen naar de Heemraadssingel. Daarna gauw het cursusboek aanschaffen en dan ben ik precies op tijd voor m’n allereerste les. Ik ben benieuwd naar de andere cursisten en ik hoop dat er ‘amable gente’ bij zitten. Leuk om eindelijk weer een nieuwe taal te leren waar ik niets van weet op wat woordjes als conejo, piscina, mar en amor na. M’n voorkeur ging in eerste instantie uit naar Italië met z’n Rome en Venetiaanse gondels, meer dan naar Spanje, al blijft het mooie Andalusië me intrigeren net zoals de Extremadura waar ik ooit samen met H. een boek over vertaald heb. Toch viel de keuze op Spaans, want toen ik een tijdje geleden op de cursusmarkt van de Centrale Bibliotheek was bleek Italiaanse les al om negen uur ’s ochtends te beginnen en dat zag ik niet zitten.

Inmiddels is de eerste les achter de rug en loop ik met een medecursist over de Nieuwe Binnenweg op zoek naar een leuk eettentje. Uiteindelijk belanden we bij het Wester Paviljoen, een café waar ik in het verleden vaker met E.* ben geweest, een vriendschap die vorig jaar plotseling en zielloos eindigde. Aan de overkant zit Ari, het stamcafé van Jules Deelder vertelde ze me ooit. Bij een tosti ham-kaas geven we onze eerste indrukken van de cursus. Over de Spaanse lerares zijn we allebei positief, ze zet er tenminste flink vaart achter, zij het een beetje ongeduldig, maar vrijwel alles is beter dan degene die ik vorig jaar bij de Alliance Française had, toen heb ik helemaal niets geleerd. Dat zal me deze keer niet gebeuren. ‘Kom maar op met dat Spaans’, denk ik, ‘ik heb er zin in’.
Marjelle

Lady in Spain Ingrid Michaelson

*Als ik terugfiets naar de stad zie ik opeens een bekend gezicht verschijnen, het is voor het eerst in een jaar dat ik E. tegenkom, ik roep vriendelijk ‘hallo!’ en zie haar nog net verbaasd opkijken. Toeval bestaat niet.

‘Net als in de film’

Aan een zonovergoten tafeltje in Delfshaven op een doordeweekse dag in september voel ik dat de indian summer waar ik op hoopte z’n intrede heeft gedaan. Ik geniet van de nazomerzon op m’n gezicht en probeer m’n knorrende maag te negeren. Hier wordt geen lunch meer geserveerd en m’n andere favoriete bootterrasje was vandaag dicht omdat het te hard waaide. M’n relatieve rust wordt even verstoord door de jongen die alvast wil afrekenen omdat er straks een bockbierpresentatie is. Ik zag aan de overkant al cameramannen rondsjouwen met statieven en dat heeft daar alles mee te maken. M’n blik dwaalt verder en blijft hangen bij eetcafé Abrikoos en dé IJsgalerie, op de monumentale gevel staat om voor mij onduidelijke redenen in zwarte letters FOTOGRAFIE geschilderd. Straks nog wat foto’s maken, neem ik mezelf voor.




ondertussen zijn de filmmannen steeds dichterbijgekomen, ik besluit snel m’n glas leeg te drinken omdat ik geen zin heb om per ongeluk in een presentatiefilmpje terecht te komen. een andere gedachte schiet nu door m’n hoofd, daarstraks heb ik me opgegeven bij de volksuniversiteit voor een uur indidviduele coaching. al zegt die man maar één ding waarmee ik de impasse kan doorbreken of stelt hij net die ene vraag die me stimuleert en andere invalshoeken laat zien, dan is het ’t al waard. of ik daar ook een vervolgcursus frans ga volgen is nog onzeker, de titel van het lesboek in het vierde jaar is ‘voyages 2‘ en dat klinkt wel erg schools en simpel, maar laat ik er eerst eens ter plekke doorheen bladeren voordat ik de knoop doorhak.
marjelle


toontje lager