Tagarchief: waterboarding

Waarom ik geen aardling ben (part 2)

Af en toe bekruipt me dus het gevoel1 dat ik in het verkeerde land ben geboren. De euforie rond Obama’s speech bijvoorbeeld toen hij 7 november werd herkozen vond ik onbegrijpelijk. Obama, de man die meermalen met de hand op het hart beloofde dat Guantánamo Bay2 gesloten zou worden. Nu inmiddels vier jaar later is het kamp nog steeds open. Amerika, land van zgnd. onbegrensde mogelijkheden met 12 miljoen werklozen, 3,5 miljoen daklozen <-> 18 miljoen lege huizen en een staatsschuld van meer dan 16 biljoen dollar. Ook hard werken biedt allang geen garantie meer tegen armoede al wil de president anders doen geloven. Wat betreft het aantal gevangenen staan de Verenigde Staten wel bovenaan, met 2,2 miljoen gedetineerden komen ze op de eerste plaats. Zelfs Pieter Hilhorst ging toen in die speecheuforie mee op Twitter, iemand die ik weleens verstandige dingen heb horen zeggen; hij was wel weer zo sportief om terug te tweeten dat ik een punt had met Guantánamo.

Foto Witold Riedel

Er zijn veel meer voorbeelden waarbij ik soms een andere emotie en afwijkende mening heb dan de meeste mensen. Zoals toen twee vliegtuigen de Twin Towers doorboorden nu alweer elf jaar geleden en iedereen zei dat hierna de wereld nooit meer hetzelfde zou zijn. Of de manier waarop bepaalde oorlogen en conflicten worden verslagen, sommige doden betreurd, duizenden andere vergeten. De momenten waarop ogenschijnlijk brave burgers het opeens volkomen normaal vinden om de ‘vijand’ zonder enige vorm van proces3 neer te schieten. Uitschakelen heet dat eufemistisch in journaaltermen. Of wat dacht je van het op hoog niveau onder het genot van een kop koffie een aantal martelmethoden zoals waterboarding4 de revue laten passeren en besluiten ze toe te passen, maar o wee als het om jóuw vrouw, jóuw kind, jóuw ouders gaat. Af en toe bekruipt me dus het gevoel dat ik op de verkeerde planeet ben geboren, maar dat enkeltje Mars5 is me net een brug te ver.
Marjelle

1 Waarom ik geen aardling ben (part 1)
2 Guantánamo: A decade of damage to human rights Amnesty Int. 11-01-2012
2 10 jaar Guantánamo: Amnesty voert wereldwijd actie Amnesty 09-01-2012
2 Gevangene 345 op Guantánamo Bay: 6-jaar lang gemarteld Volkskrant 11-09-2011
3 Geert-Jan Knoops: ‘In 2011 zijn juridische zekerheden op het spel gezet’ Volkskrant 30-12-2011
4 Waterboarding
5 Mars One Project

10 jaar een aanfluiting van de mensenrechten
Guantanamo Bay werd al snel bekend als de gevangenis waar de meest afschuwelijke schendingen van mensenrechten begaan werden: waterboarding (schijnverdrinking) en andere vormen van foltering en mishandeling, willekeurige opsluiting, geheime detentie, illegale CIA-vluchten en oneerlijke processen voor militaire commissies.

Bij zijn aantreden begin 2009 beloofde President Barack Obama de gevangenis binnen het jaar te zullen sluiten. Hij hield zijn belofte niet. Integendeel, na 10 jaar zitten nog steeds 171 mensen opgesloten op Guantanamo Bay. Twaalf van hen zitten er al sinds begin 2002. 1 van die 12 werd in 2008 door een militaire commissie veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. De andere 11 zijn nog steeds niet aangeklaagd of berecht.

Dit lot treft alle gevangenen op Guantanamo Bay. De meesten van hen zitten voor onbepaalde tijd vast, zonder proces of formele aanklacht. Wie wel is aangeklaagd, krijgt een oneerlijk proces voor een militaire commissie en riskeert de doodstraf. De Amerikaanse overheid zegt dat zelfs gevangenen die onschuldig bevonden worden in een proces toch nog voor onbepaalde tijd kunnen vastgehouden worden. Tot nu toe heeft niemand verantwoording moeten afleggen voor de vele mensenrechtenschendingen die op Guantanamo Bay begaan werden.

Waterboarding!

Zondag
Gedachtenloos trek ik aan het koordje, er gebeurt niets. ‘Weer een lamp kapot, dat is de zoveelste deze maand’. Sinds kort weet ik dat de bovenbuurkinderen daar een rol in hebben, door het gestamp knapt er af en toe een peertje en soms ook iets in mij. Het is al nacht, ik besluit het noodlot niet te tarten en de trap de trap te laten, op ladders klimmen doe ik morgen wel. De volgende dag blijkt dat een verse lamp ook geen helderheid biedt, er is meer aan de hand. Aangezien het weekend is kan ik pas maandag de woningbouw bellen. ‘Meteen even doorgeven dat de koudwaterkraan al een tijdje murw gedraaid is’, denk ik erachteraan. Gek hoe gauw je went aan dingen die kapot zijn, regelmatig vul ik m’n gieter of glas nu bij de kraan in de douche. Het ongewone is gewoon geworden.



M’n douche zonder ramen
en licht ziet er niet bepaald uitnodigend uit. Ik laat de deur op een kier staan, kleed me snel uit en gooi alles in de wasmachine. Een vreemde gewaarwording om in het donker te douchen, het is net alsof ik me meer bewust ben van de waterstraal, minder afgeleid door m’n omgeving. Als ik de koude kraan opendraai en er even kleumend onder sta, moet ik plotseling aan Guantánamo Bay denken. Hoe gruwelijk moet het zijn om gemarteld te worden, hoe overleven mensen dat… snel zet ik de warme kraan weer open en duw die gedachten weg. Niemand heeft er wat aan als ik me over dat soort dingen druk maak, iets doen daar gaat het om. Recent heb ik me opgegeven bij Vluchtelingenwerk en me ook aangemeld bij een organisatie die zorgt voor de opvang van ex-gedetineerden. Of daar wat concreets uitkomt weet ik niet, maar dat ik iets nuttigs wil doen wordt elke dag duidelijker.
Marjelle

On children Astrid Seriese

Geen einde aan Guantánamo Bay

Waterboarding
Bush loopt risico op vervolging (februari 2011)