In de loop der jaren heb ik geleerd om me over veel dingen – met name de triviale – niet druk te maken laat staan erover te zeuren. Ik ben dan ook allergisch voor het gezucht en gepiep van overwegend vrouwen, maar ook aan mijn geduld en relativeringsvermogen is een grens en die zijn de afgelopen week danig op de proef gesteld. Het begon allemaal toen ik zo’n dag of tien geleden door m’n rug ging, van het ene moment op het andere was ik nauwelijks mobiel meer, de simpelste handelingen waren al een probleem, afspraken konden niet doorgaan, bovendien word je van bijna continu pijn verdomd moe. Ondanks dat gaf ik de moed niet op, ik schuifelde door het huis, verbeet hier en daar de pijn, maakte alvast plannen voor als het weer beter zou gaan, eindelijk een dag naar m’n broer in Tilburg bijvoorbeeld, en nam me voor naast fietsen ook te gaan wandelen en aerobikken. Op dit soort momenten mis ik m’n ex-liefste vriend, hij was iemand die me dan oppepte en extra verwende net als ik andersom deed als het met hem slecht ging.
Na een fysiotherapiebehandeling waardoor de pijn alleen maar erger werd ondernam ik een paar dagen later de tocht naar Scheveningen. Inmiddels had ik m’n hoop op een andersoortige therapeut gezet. Nog amper bijgekomen van de intensieve behandeling bleek de volgende dag dat behalve m’n rug ook m´n computer de geest had gegeven. Toen ik even later een UPC-helpdeskmedewerker aan de lijn had kroop ik moeizaam over de grond om modemkabeltjes te controleren. Helaas viel een ‘netwerkkaart met foutcode 10’ buiten zijn werkgebied en hij gaf me het nummer van Chris Helpt! Een bedrijf waar ze een contract mee hadden maar wat ik wel zelf moest betalen. Ik was allang blij dat er binnen twee dagen een monteur zou langskomen en behielp me ondertussen met m’n weekendjeweglaptop waar ik af en toe op kon bloggen en twitteren als ik weer heel even internetverbinding had. Ondertussen stampten de bovenbuurkinderen nog steeds vrolijk boven m’n hoofd en probeerde ik mezelf af te leiden door aan rustiger oorden te denken, een eilandje in de Indische Oceaan leek me wel wat.
Eind goed al goed, pc gemaakt, rug geheeld… helaas gaan dingen in de praktijk soms anders. Op de dag dat Chris Helpt! zou komen zat ik braaf van acht tot half twee te wachten, maar geen monteur te bekennen. Toen ik vervolgens de klantenservice belde bleek dat hij had gezegd dat er op dat adres iemand anders woonde en hij gebeld had. Uiteraard was geen van beide waar, maar ondertussen zat ik nog steeds met een kapotte computer en kon er pas over een week weer een nieuwe afspraak gemaakt worden. Nadat ik duidelijk had gemaakt dat ik het bizar vond om op te draaien voor de fouten van een ander besloot ik zelf verder te zoeken. Alleen is dat bijzonder lastig zonder internet, ik ben gewend om alles te googlen en het telefoonboektijdperk is ver weg. Gelukkig herinnerde ik me een tweet van een IT-bedrijfje en besloot ze te bellen. Weer een zucht van opluchting, de man beloofde zaterdag langs te komen. Ondertussen had ik een tip gekregen om een prepaid USB-stick voor de laptop te kopen als overbrugging. Toen ik op het punt stond om daarvoor naar de stad te gaan, werd de zaterdagafspraak afgebeld omdat hij het toch te ver vond vanuit Den Haag.
Ik was weer terug bij af. Vol goede moed besloot ik ondanks hevige rugprotesten naar een telefoonwinkel te lopen. Van OV-aansluitingen heb ik geen verstand omdat ik normaal vrijwel alles op de fiets doe. In de vierde winkel, inmiddels liep ik letterlijk zo’n beetje op m’n laatste benen, had ik beet. Voilá een USB-stick! Heel simpel aan te sluiten volgens het meisje, een kind kan de was doen. Ik schrok alleen wel van de prijs, 50 euro voor een weekbundel, maar ik was ondertussen murw geworden en moest er niet aan denken dat ik dat hele eind voor niks gesjouwd had. Na wat gepuzzel kon ik met metro en bus weer terug en ging eenmaal thuis meteen aan de gang met het stickje. Vele foutmeldingen en helpdesktelefoontjes later, nog geen spoor van internet, bleek dat er geen simkaart in de USB-stick zat. Imidddels hing ik met vierkante ogen achter de laptop, om over m’n rug nog maar te zwijgen en besloot de pc de pc te laten, een reep Côte d’Or te pakken en ‘Holland’s Got Talent’ te kijken. Ik heb toch altijd al een zwak voor Dan Karaty en dansacts gehad. En de simkaart en monteur? Dat zie ik morgen wel.
Marjelle
Wat een ellende allemaal. Misschien een handige tip voor als je weer normaal internetverbinding hebt: check de site van de RET om uit te zoeken hoe je van bij jou het snelst in de stad geraakt met het OV. Mijn geheugen zegt me dat je in ieder geval de metro aan het Oostplein kunt nemen, maar ja: dat is wel tien minuten stappen. Eerst passeerde tramlijn 7 wel langs je straat, toen werd die ineens omgeleid. Hoe het tegenwoordig met lijn 7 zit, durf ik niet te zeggen. Voor een bus moest ik ook altijd een eind lopen.
Inmiddels weet ik sinds een paar dagen ‘wandelen’ een stuk meer over het OV in Rotterdam. Bus 46 of lijn 7 idd naar Oostplein en van daaruit de metro om naar de stad en verder te komen. Ik heb nog nooit zoveel in bus en metro gezeten als de afgelopen dagen, maar hopelijk is dat maar van korte duur en kan ik zelf weer snel fietsen en lange einden lopen.
Ja, dat is nog een boel ellende, waar je graag van buiten kunt, zeker als je nog een pijnlijke en vermoeiende rug hebt…
Soms is het dan even helemaal genoeg ja, en kunnen een lekker stuk chocola en even ongecompliceerd tv-plezier de boel gelukkig nog een beetje redden… 🙂
Die combinatie boven op de rest is idd de druppel de afgelopen week…
Hopelijk helpt de tweede triggerpointbehandeling in Scheveningen woensdag zodanig dat ik fluitend van de massagetafel afspring! M’n gevoel voor humor ben ik nog niet kwijt al zijn ook daar grenzen aan. 😉
De kleine dingen zijn heel belangrijk, dat heb ik van jongs af aan geleerd te waarderen.
Update: inmiddels heb ik een prepaid USB-stick met simkaart, geen idee hoelang die ’t doet, dus ik beperk het online komen een beetje (anders wordt ’t veel te duur).
Je bent stoer!
Weet ik. 😉 Maar dat werkt niet altijd positief (voor mij).
Nou nou wat een kommer en kwel, eens zal het toch wel genoeg zijn 🙁
Gelukkig ligt die rot week achter je, een nieuwe week is aangebroken en ik hoop voor je dat de ellende achter je ligt.
Sterkte met alles!
En ik noem bewust een aantal dingen niet eens op…
Bedankt! Helaas is het met m’n rug nog steeds slecht (pc moet ik ook nog zien te regelen). Als ik ’s ochtends opsta kan ik zelfs na twee weken nog niet eens normaal m’n spijkerbroek aantrekken, dit heb ik ook niet eerder meegemaakt. 🙁 Hopelijk maakt de behandeling van woensdag veel verschil! Begin er inmiddels ook een beetje moedeloos van te worden.
Wanneer ik erg veel last heb ga ik in een heet bad liggen, warmte verlicht meestal bij mij. ’s Nachts smeer ik dan een soort tijgerbalsem en probeer strak op mijn rug in slaap te komen.
Zoveel is er toch niet mis met je pc?
Een nieuw netwerkkaartje kost je dacht ik de kop niet en is zo geplaatst.
Niet moedeloos worden want dan wordt het alleen maar erger is mijn ervaring…
Een bad lijkt me nu ook wel lekker, maar dat heb ik niet, dus neem warme douches. Sowieso smeer ik me elke dag in met Spiroflor, maar echt helpen doet dat in dit geval niet. Slapen is o.a. problematisch omdat ik niet meer kan liggen zoals ik gewend was waardoor je weer andere spieren meer gaat belasten, op andere plekken pijn krijgt, etc. (op m’n rug slapen is in mijn geval juist niet goed).
Qua pc is er wrs iets mis met netwerkkaart, besturingselementen ontbreken(?), het is ook een oude computer inmiddels en ik was al min of meer van plan om een nieuwe te kopen. Verder kreeg ik nog wat andere foutmeldingen waaronder een ‘blue screen of death’ (zei een helpdeskmedewerker). Ik heb er zelf geen verstand van, dus wat voor de een simpel is – even een netwerkkaartje erin stoppen (als dat uberhaupt het probleem is, is nog helemaal niet zeker) – is voor de ander lastig, vandaar dat ik computerhulp aan huis nodig heb wat dus al 2x misging. Nu derde poging gedaan en als het goed is komt vanavond nu echt een monteur.
Soms is het goed om ook eens ‘hardop’ te zeggen dat je bijna moedeloos aan het worden bent (i.p.v. maar steeds doorgaan tot je erbij neervalt, die neiging heb ik wel). Wat ik al schreef ook aan mij zitten grenzen, het alleen al uitspreken helpt soms al iets.
Echt jammer dat je dan geen handige buurman hebt want het vervangen van een netwerkkaart is een simpel klusje. Als ik dan die buurman was zou ik voor jou ook nog even een verse windows installatie erop zetten en een backup maken van die installatie zodat je bij problemen weer terug kan naar je begintoestand 🙂 sterkte met je PC en met je pijnlijke rug Marjelle
Klinkt goed, Henk, wat jammer dat je mijn buurman niet bent! 😉
Ja, dat van die backup was ik ook van plan aan monteur vanavond te vragen, ik heb wel een externe schijf (of wat de officiele benaming is), maar daar staat de laatste versie niet op. Bovendien krijgt iedereen die m’n directory’structuur’ ziet wrs bijna een hartaanval. 😮 Op zich ben ik wel gestructureerd qua denken, etc., maar die eigenschap verdwijnt als sneeuw voor de zon als het om archiveren (virtueel of irl) gaat, it’s a jungle in there. 😉 En bedankt!
Bus 46 … Ik reis eigenlijk nooit met de bus in Rotterdam. Geef de voorkeur aan de tram. Als het niet anders kan de metro.
Ik heb zelf een hekel aan bussen, omdat ik er vaak misselijk in word, maar 1 halte vanaf Oostplein is geen punt, m’n rug was er blij mee die paar keer. Ik heb een grote voorkeur voor de fiets, dan een hele tijd niets en dan OV. 😉
Update: de monteur is inmiddels geweest, het was een ingewikkelder probleem, aan de netwerkkaart lag het niet. Momenteel draait er al ruim twee uur een Microsoft Security Esssentials scan op de pc, ik weet meer na herstart vanavond/vannacht.
Buiten regent het pijpenstelen
binnen mis ik je vrolijke verhaaltjes
Ik denk dat je pc problemen erger zijn dan we dachten
ach wat zeur ik over een pc, beter een rug zonder klachten
Hoop dat alles goed gaat met je!
En toen klikte ik op een verkeerde knop en was m’n reactie weg. 🙁
In het kort opnieuw. Die zijn idd nog niet opgelost. Na 2x monteur, foutmeldingen, inmiddels ben ik ook m’n virtuele agenda kwijt, heb ik er geen vertrouwen meer in. Bovendien kost me het veel te veel energie boven op slepende rugpijn en weinig mobiel zijn. Wat mij betreft is het klaar. Tijd voor nieuwe pc en een streep onder de oude. Zie het alleen niet zitten om de rekening (voor de eerste afspraak) te betalen. Voorlopig red ik me op m’n laptop waar inmiddels internet op en een muis aan zit (wel is het nog een gepriegel op dat kleine toetsenbordje, maar ik ben i.i.g. online).
M’n rug is veel belangrijker idd, ik heb al m’n aandacht nodig om beter te worden en kan geen extra stress gebruiken door apparaten die het niet doen, etc. Gisteren heb ik een zeer pijnlijke behandeling gehad bij de triggerpoint-therapeut in Scheveningen – alles voor het goede doel. 😉 Vandaag ben ik niet lekker, maar dat is een van de bijeffecten. Hij vond twee weken ook wel een stuk langer duren dan ‘normaal’. Ik ga zo een half uur wandelen en duim dat ik binnenkort weer pijnloos en vrij door het leven kan! Dansen bv. 🙂
Zo, is het toch nog een heel lange reactie / update geworden.
Verder heb ik door al die toestanden (plus gedoe met internetverbinding) niet meer op andere blogs gereageerd (alleen hier en daar wat getwitterd), maar ik neem aan dat mensen daar wel begrip voor hebben.