Een tijdje geleden verscheen er een tweet van weownrotterdam in m’n box met een link naar Dylan Moran. De naam zei me niets en slaperig klikte ik erop. Al snel was ik klaarwakker, ik verstond dan wel niet alles wat hij zei, maar het was voor het eerst in tijden dat ik weer eens echt om iemand moest lachen. Normaal hou ik niet zo van cabaretiers, omdat er vaak iets geforceerds ‘leuk willen doen’ omheen hangt, om van clowns al helemaal te zwijgen, van jongsaf aan heb ik daar een hekel aan.
Deze man, die me qua energie en intensiteit aan John Cleese deed denken, toverde de ene lach na de andere op m’n gezicht. Iets soortgelijks had ik toentertijd ook met ‘Fawlty Towers‘ waarin Cleese schitterde, een serie die ik altijd samen met ex-liefste vriend keek en jaren later in de herhaling alleen. Ik hou van dat soort gedreven mannen, snel, intelligent, humoristisch, al krijg ik steeds meer de indruk dat je die voornamelijk op tv tegenkomt, bij AH of in de kroeg zie ik ze in ieder geval zelden.
Marjelle
‘Gardening’ Dylan Moran
Jammer genoeg praat hij niet zo heel erg duidelijk. Ik deel je mening over cabaretiers/stand up comedians in zijn algemeen.
And he’s Irish. 😉
Inmiddels versta ik nu vrijwel alles, ik heb de video meermaals bekeken en blijf hem (hij en de video) erg leuk vinden. Ik voel me wel een beetje de laatste der lachende Mohikanen… ik dacht dat zijn humor (veel) meer mensen zou aanspreken, maar mss lezen die alleen en reageren niet. 😉
Tja, over wat nu humor is, valt nu eenmaal juist wel te twisten.
Humor is heel persoonlijk, dat betwist niemand. 😉 Ik zei alleen dat ik dacht dat zijn humor (veel) meer mensen zou aanspreken en juist in dit geval verbaast het me een beetje. Hij doet me dus ook aan John Cleese denken en die man is toch bijzonder populair, afijn, verder geen punt alleen een gedachte die door me heen ging. 🙂