Tagarchief: twitter

Zwerfboeken

Een muisgrijze lucht en water dat met bakken uit de hemel valt, het is echt hondenweer. Vandaag moet ik in Amsterdam zijn. Weer of geen weer, zin of geen zin, ik moet er doorheen. Voordat ik de deur uit vlieg kijk ik nog even op Twitter. Ik zie de hashtag #zwerfboekendag voorbijkomen en besluit nog snel een boek uit de kast te halen en dat in de trein voor een willekeurige passant achter te laten.*

Wie weet kan ik iemand blij maken met het ‘Verzamelde werk’ van Willem Elsschot. Het ingebonden exemplaar heb ik ooit van een vriend gekregen en nooit uitgelezen. Ik hijs me in een te grote regenbroek en jack, trek een wollen muts over m’n oren en wikkel een sjaal om m’n hoofd, klaar om de natte wereld te betreden. Op m’n schoenen na, die zijn niet waterbestendig. Ik heb dan ook voor alle zekerheid een reservepaar plus extra sokken en handdoek bij me.



Op perron 4 van station
‘s-Hertogenbosch is het druk, een aantal verregende mensen staat op een kluitje. Alles is grijs en grauw, Nederland op z’n deprimerendst. Alleen het meisje van de kiosk is vrolijk en behulpzaam. Ze biedt aan om m’n croissant nog even in een warmhoudbak te leggen voordat de trein komt en samen houden we de klok in de gaten. Een lichtpuntje op een donkere dag. Dag lief kioskmeisje, de NS mag blij met je zijn.

Eenmaal in de trein leg ik het boek op een leeg tafeltje vlakbij, boven op een plastic zak zodat het makkelijk mee te nemen is en droog in een andere boekenkast belandt. Ik hou het tafeltje in de gaten en merk dan dat zo’n vreemd boek juist afschrikt. Als mensen het zien liggen lopen ze snel door. Op een bepaald moment wil een vrouw er gaan zitten en zegt de man naast haar dat die plaats bezet is. In m’n beste Engels probeer ik ze vervolgens duidelijk te maken dat het vandaag zwerfboekendag is.

‘Er zit niemand, je mag het boek gewoon meenemen, hoor’, zeg ik ook tegen de andere passagiers. Om me heen zie ik alleen maar vraagtekengezichten en ik krijg het er een beetje warm van. Aangezien niemand begrijpt wat de bedoeling is pak ik het boek weer terug en schrijf er een briefje bij, ondertekend met Veel leesplezier! Marjelle. Het zou toch jammer zijn als Willem Elsschot aan het eind van de dag onopgemerkt in een vuilniszak eindigt.
Marjelle

* Zwerfboekendag wordt de 13de dag van elk nieuw kwartaal gehouden (4x per jaar)

Foto Pixabay

In 140 tekens kun je veel zeggen

@chrisklomp Dat mensen vluchten voor ellende en wij hier met onze volgevreten hoofden beslissen dat ze hier ook nog eens strafbaar zijn #beschamend

@JaapDolphin @diederiksamsom @ZihniOzdil Wanneer je ‘humaan’ en ‘vreemdelingenbeleid’ koppelt past daar strafbaarstelling op geen enkele manier bij.

@robpietersen Kritiek op vreemdelingenbewaring genegeerd. Ned. kreeg 2 soorten mensenrechten: voor eigen burgers en voor asielzoekers. #Trouw #dolmatov

@volkskrant ‘Mijn baby is Nederlands maar mag niet in haar eigen land wonen’ #vkopinie http://bit.ly/YaGh1I

@chrisklomp Serieus. Waarom @QuoteNikki niet bij P&W? Ze had gehakt gemaakt van Moszko. De man liegt. Minuut na minuut.

@janwillemwits Voor we weer lekker superieur gaan doen over onze ‘homovriendelijkheid’: wat Poetin zegt, kan je op iedere NL middelbare school ook horen.

@VluchtelingWerk We zijn geschokt door vernietigend rapport over Dolmatov. Zoveel fouten in één zaak kan echt niet. Het gaat om mensenlevens. #Verbeteringnu

En ook veel verbeelden…

@Fascinatingpics Just a cute little baby Panda. pic.twitter.com/jQOX0POmKW

@
Omdenken
Is je potlood doormidden gebroken? Da’s toch mooi. Heb je er twee. – Frederique (6 jaar) uit ‘Omdenken is stom’

@LoesjeNL **doe mij maar een wintertrui . . . met voorjaarsbloemen** #loesje pic.twitter.com/8WkQ5p72Yf

@stgmaaszicht Nu 750 badeendjes voor http://www.duckrace010.nl  op 11 mei verkocht. Ondersteun #zwerfjongeren voor maar € 2 per eendje. Win & kwaak dit door!

@SpelenMetTaalOT Geldt ook voor ijsjes. RT @DonaldDuckNL: Hoe groot je broodje ook is, je noemt het nooit een brood.

@WakkerDier Paard in rundvlees, varken in elandlasagne, enz enz… Zit hier dan nog wél in wat erop staat…? 😉 pic.twitter.com/eu98CalzDr

Bankhangen

Foto gemaakt in de Botanische Tuin Kralingen, mei 2012

Plannen worden soms wreed verstoord doordat het leven er zo zijn eigen ideeën op nahoudt. Deze zondag wilde ik naar Woonbeurs 010, maar dat ging niet door. Na een intensieve parobehandeling door de mondhygiëniste die onder verdoving plaatsvond, word ik de laatste week geplaagd door een ontsteking die steeds ergere vormen aanneemt waardoor eten en drinken ook steeds moeilijker worden. Mijn lijf heeft dringend behoefte aan rust in plaats van wéér op huizen-jacht gaan. Iets wat ik het afgelopen half jaar met niet-aflatende ijver heb gedaan. In plaats daarvan tweet ik wat in de rondte met @JaapDolphin en @karin7stars, mail m’n vriendin die met bronchitis in bed ligt, loop van het kastje naar de muur en neem als lunch een hap van een gekookt ei. Het heerlijk knapperige stokbroodje waar ik m’n zinnen op had gezet moet wachten op betere tijden. Ik heb zin in muziek, Satie komt het eerste in me op met het wonder-mooie Gnossienne no. 4, ik denk aan Lisa Gerrard, Alela Diane, Tim Buckley en zoon Jeff en kom onderweg Jono McCleery tegen. Allemaal passeren ze de revue, hun muziek schalt uit m’n luidsprekerboxjes en op Twitter strooi ik kwistig met  links. Broodnodige afleiding op een muisgrijze zondagmiddag, hopelijk kan ik morgen met spoed bij de parodontologiekliniek in Rotterdam terecht.
Marjelle

Bankhangen met…
Gnossienne no. 4 Satie
Canto Ostinato Simeon ten Holt
The host of Sepharim Lisa Gerrard
Home Jono McCleery
Classical Something Jono McCleery
The Rifle Alela Diane
The Pirate’s Gospel Alela Diane
Sweet Surrender Tim Buckley
Mama, you’ve been on my mind Jeff Buckley

Go back to the Zoo

Flarden van het gesprek van gisteren komen terug. M. is een bijzondere vrouw en een van de zeer weinigen die me echt ziet en begrijpt. Jammer dat we elkaar niet op een ander moment, op een andere manier zijn tegengekomen, maar misschien moest het zo zijn. Dat is een van de dingen die ik de afgelopen jaren steeds meer geleerd heb: loslaten en accepteren. ‘To go, or not to go: that is the question’ twitterde ik daarstraks. Aan de ene kant trekt het beeld van de zee met mij pootjebadend in de golven me aan, aan de andere kant spreekt het idee van een strand bezaaid met blote lijven me een stuk minder aan.

Acht minuten over twee, m’n keuze is gemaakt, die ene trein haal ik toch niet. Ik heb meer behoefte aan groen en dieren om me heen nu, letterlijk ‘een wereld van mooie plaatjes’, maar dan heel anders dan in het gelijknamige boek van Simone de Beauvoir. Op weg naar Blijdorp ga ik eerst even bij Floor langs voor een warm broodje, de Zoo-catering is niet echt aan mij besteed, hopelijk krijgen de dieren malsere brokjes. Het is lekker in de stadstuin waar ik onder een parasol zit met een schrijfblok binnen handbereik.

Even later fiets ik naar m’n eindbestemming, slenter door Chinese tuinen en fotografeer pasgeboren zwijntjes, best schattig als ze nog zo klein zijn. Bij de lama’s ontdek ik ook een nieuwe telg, het staat nog heel rank op z’n pootjes en z’n vachtje lijkt wel van fluweel zo zacht. Helaas mislukt onze fotoshoot, het woord ‘stilstaan’ komt nog niet voor in babylamataal. Heerlijk als er zo weinig mensen zijn en ik het dierenrijk alleen heb. Af en toe komen vervelende gedachten op,  die ik vervolgens resoluut van me afschud en mezelf herinner aan het mooie compliment wat M. me gaf. Ik ben hier, nu, zon,  groen, …, morgen zien we weer verder.
Marjelle

Electric Go Back to the Zoo (Amsterdam Acoustics)

Bambi

Toen ik vanaf Taste langs het hertenkamp reed zag ik iets pluizigs tussen de spijlen door piepen. Snel zette ik m’n fiets neer en haalde de camera tevoorschijn. Op het moment suprême keek hij me met z’n fluwelen reeënogen aan, ik drukte op de knop… er gebeurde helemaal niets. Ik was vergeten de pas opgeladen batterij terug te stoppen in het apparaat. ‘Fuck’, zei ik niet al te hartgrondig om de hertjes niet voor het hoofd te stoten, ik sprong weer op m’n trouwe Gazelle en reed door naar de Kralingse plas.

Terwijl ik aan kwam rijden zag ik weer iets pluizigs, dit keer op het water. Mama en papa Gans vergezeld van hun donzige kroost gleden majestueus over de schitterende plas. Ik moest meteen aan een tweet van Wiltold Riedel denken.
I see the most amazing things when I do not have my camera with me.’
#Leica #M9 #NipponCameraClinic #photography #NYC #street #observation

Exact dat gevoel had ik nu ook.*
Marjelle

Fallin’ Michael Grimm

*Hertje van vorig jaar

Zoek… machine!?

Top-20 zoektermen*

  1. Ik snap m’n eigen fotografie niet meer.
  2. Hoe lang blijf je zin hebben in een sigaret nadat je gestopt bent?
  3. Dode sprong.
  4. Jules Deelder en schoenen.
  5. Proefliggen VK.
  6. Soms is het liefde soms is het haat maar ik wil dat deze vriendschap voor altijd bestaat in tekst.
  7. Seks vrouw gratis.
  8. Injectie B12 bij postduiven.
  9. Weet het niet meer, waar ben je?
  10. Drink de zee.

  11. Hondenuitlaatgebied Hoek van Holland.
  12. Een Crooswijker vertel.
  13. Verleiding onder de douche filmpje.
  14. Legaal bier drinken museumpark Rotterdam.
  15. Zwart wit strand.
  16. Plassen door Kousenbroek.
  17. Wanneer heb je het gedaan?
  18. Intensief wandelen puzzelwoord 13 letters.
  19. Het komt me m’n strot uit.
  20. Herschrijf de gebruiksaanwijzing van Ibuprofen.

Poster Tekstschrijver Tim*
Zelf zoeken?

Muziek Rage Against The Machine

‘Gardening, gardening… death!’

Een tijdje geleden verscheen er een tweet van weownrotterdam in m’n box met een link naar Dylan Moran. De naam zei me niets en slaperig klikte ik erop. Al snel was ik klaarwakker, ik verstond dan wel niet alles wat hij zei, maar het was voor het eerst in tijden dat ik weer eens echt om iemand moest lachen. Normaal hou ik niet zo van cabaretiers, omdat er vaak iets geforceerds ‘leuk willen doen’ omheen hangt, om van clowns al helemaal te zwijgen, van jongsaf aan heb ik daar een hekel aan.

Deze man, die me qua energie en intensiteit aan John Cleese deed denken, toverde de ene lach na de andere op m’n gezicht. Iets soortgelijks had ik toentertijd ook met ‘Fawlty Towers‘ waarin Cleese schitterde, een serie die ik altijd samen met ex-liefste vriend keek en jaren later in de herhaling alleen. Ik hou van dat soort gedreven mannen, snel, intelligent, humoristisch, al krijg ik steeds meer de indruk dat je die voornamelijk op tv tegenkomt, bij AH of in de kroeg zie ik ze in ieder geval zelden.
Marjelle

‘Gardening’ Dylan Moran

Krach
Almost cut my beard
Do the wave now

Wanneer heb jij voor het laatst iets voor het eerst gedaan?

In plaats van te zingen ‘onder de douche’ zoals dat door menigeen vroeger in de rubriek van muziekkrant Oor werd gedaan, denk ik opeens aan vuriger taferelen als ik m’n lijf insmeer met Pure Care-doucheolie. De herinnering aan de vuurloop van een aantal jaar geleden komt naar boven. Niet alleen danste ik toen met blote voeten over gloeiende sintels, daarvoor hadden m’n partner en ik al een houten pijl gebroken. De pijlstukjes zijn aan de vooravond van m’n verhuizing naar Rotterdam in de prullenmand beland in het kader van less is more.

Welke andere dingen heb ik de afgelopen paar jaar voor het eerst gedaan, vraag ik me af onder de hete waterstraal. Midden in de nacht gaan dansen in een onbekende omgeving is er zeker een van, met angst en beven liep ik in het donker vanaf station Muiderpoort terwijl m’n toenmalige liefste vriend me moed insprak op m’n mobieltje. Van dansen springen m’n gedachten naar zingen. Vroeger heb ik weliswaar een tijdlang zangles gehad, maar de Afrikaanse zangworkshop in Leiden was nieuw voor me net als het dagje ‘Stembevrijding’ onder de bezielende leiding van Jan Kortie.

Ook met vreemde talen ben ik aan de slag gegaan, nu is taal sowieso een rode draad in m’n leven. Vorig jaar heb ik m’n Frans onder een dikke laag stof vandaan getoverd, vervolgens ben ik met Spaans begonnen. Elke keer als ik de zuidelijke keelklanken hoor, duiken beelden van Andalucía op. Ik versta het inmiddels redelijk, maar veel meer dan ‘hola’, ‘encantado’ en ‘adios’ komt er nog niet uit m’n mond helaas. Ook schrijven is al jaren niet meer uit m’n leven weg te denken, nieuw is wel dat ik bijna een jaar geleden begonnen ben met de serie ‘Beeld van een blogger’ waarbij ik bloggers ontmoet en op zoek ga naar de mens achter de avatar. In de toekomst wordt die reeks wellicht uitgebreid.

In 2009 heb ik het fotograferen ontdekt, door de verwonderde ogen van een kind naar m’n eigen stad kijken, een keer een water- of fietstaxi nemen in plaats van een tram. Met de camera in de hand ging er ook een groene wereld voor me open. Ik dartelde rond in botanische tuinen, doolde door parken en lunchte aan de Kralingse Plas. De Chinese tuin in Blijdorp werd een verlengstuk van m’n balkon eenhoog in Crooswijk, de kinderboerderijdieren een substituut voor een huisdierloos bestaan. Bij de workshop Visagie waren voor het eerst in lange tijd de rollen omgedraaid, nu werd ikzelf door het oog van de camera bekeken. Die foto is overigens zoekgeraakt.

Sinds kort ben ik aan het twitteren, slechts een veertigtal tweets hebben tot nu toe het levenslicht gezien, ondertussen begin ik dit speeltje waar je niets mee ‘hoeft’ wel enigszins te waarderen. Inmiddels volg ik onder anderen Louis Theroux, oorlogsverslaggever Arnold Karskens en Beer-man Witold Riedel.
Er zijn nog wel een paar dingen die ik voor het eerst heb gedaan de afgelopen periode, maar die wil ik of niet kwijt, waren te vervelend of zijn überhaupt het vermelden niet waard. Nu ben ik natuurlijk ook benieuwd naar jullie laatste voor het eerst-ervaringen.
Marjelle

Orca Wintersleep