Tagarchief: krach

‘Gardening, gardening… death!’

Een tijdje geleden verscheen er een tweet van weownrotterdam in m’n box met een link naar Dylan Moran. De naam zei me niets en slaperig klikte ik erop. Al snel was ik klaarwakker, ik verstond dan wel niet alles wat hij zei, maar het was voor het eerst in tijden dat ik weer eens echt om iemand moest lachen. Normaal hou ik niet zo van cabaretiers, omdat er vaak iets geforceerds ‘leuk willen doen’ omheen hangt, om van clowns al helemaal te zwijgen, van jongsaf aan heb ik daar een hekel aan.

Deze man, die me qua energie en intensiteit aan John Cleese deed denken, toverde de ene lach na de andere op m’n gezicht. Iets soortgelijks had ik toentertijd ook met ‘Fawlty Towers‘ waarin Cleese schitterde, een serie die ik altijd samen met ex-liefste vriend keek en jaren later in de herhaling alleen. Ik hou van dat soort gedreven mannen, snel, intelligent, humoristisch, al krijg ik steeds meer de indruk dat je die voornamelijk op tv tegenkomt, bij AH of in de kroeg zie ik ze in ieder geval zelden.
Marjelle

‘Gardening’ Dylan Moran

Krach
Almost cut my beard
Do the wave now

Lenteuitje?

De zon kijkt me stralend aan, het is ‘getthefuckoutofyourhouse’-weer. Ik besluit naar de Kralingse Plas te fietsen, onderweg een paar boerderijdieren en -mensen te fotograferen en dan te zien waar ik uitkom. Joggers, fietsers, honden met en zonder baasje, slenteraars, spelende kinderen, gemoedelijke kippen en een enkele amazone te paard, ze kruisen allemaal mijn pad. Als ik even later de plas zie glinsteren in de late middagzon, denk ik weer ‘wat is Rotterdam toch mooi’. M’n fietstocht eindigt bij de Schone Lei, een aantal diehards zitten buiten, diep weggedoken in hun jas.

De man voor me haalt heel voorzichtig z’n kind, een baby nog, uit de buggy. Meteen komt de droom van vannacht weer terug. Het was zo angstaanjagend realistisch dat ik opgelucht ademhaalde toen vanochtend langzaam tot me doordrong dat de baby uit m’n droom niet echt dood was.

Leuk om hier nog een keer te zijn. Ik warm m’n handen aan het theeglas en geniet van een vloerbroodje met smeersels. De laatste keer was ik er met A., een ex-vriend van lang geleden, toen het nog hartje zomer was. Vandaag is de lente begonnen. Let niet op de nog kale bomen, jassen & dassen, verkleumde vingers, vroeg donker en thermostaat op 20, een kniesoor die dat relevant vindt, vandaag is het even lente in m’n hoofd.
Marjelle

Do the wave now Krach