Hittegolven

Op de heetste dag van het jaar besluit ik uit te gaan waaien op het strand, klinkt logisch maar of het dat ook echt is… De hitte valt op me als ik de deur uit loop, in zomertempo fiets ik naar Rotterdam Centraal waar mijn trein vertraging blijkt te hebben. Als ik uiteindelijk op Den Haag CS arriveer ga ik op zoek naar een OV-fiets. Zelden zo’n onbeschofte man meegemaakt als deze meneer, onder luid gemor draait hij op m’n vriendelijk verzoek – ik ben niet handig en ook niet zo groot – het zadel lager. Slingerend vervolg ik mijn weg, het zadel staat scheef, bij het eerste stoplicht wrik ik ‘m recht en veeg het zweet van m’n voorhoofd. 32 graden en ik heb nog een km of 15 voor de boeg voordat ik weer thuis ben.


‘Parkpop is vandaag’
, zegt het aardige blonde meisje bij de bushalte en legt me uit dat ik beter een andere route kan nemen. Op haar aanwijzing rij ik alsmaar rechtdoor tot ik geen flauw idee meer heb waar ik ben. Opeens zie ik een popperig restaurantje opduiken, Chalet ten Bosch, Hans en Grietje zouden er hun vingers bij aflikken. Ik ben blij dat ik even in de schaduw kan uitrusten en bestel een tonic en een potje thee. De twee mannen naast me zijn verdiept in hun gesprek, af en toe vang ik een flard op, ‘geloof jij in een ziel?’ Als ik wil afrekenen blijkt de pinautomaat stuk. ‘Ik heb geen cash bij me, hopelijk geloof je me op m’n eerlijke ogen, ik maak het geld vanavond over’,  ze ziet dat ik het meen.


Met hernieuwde energie stap ik op de fiets en rij over mooie lommerrijke bospaden, het ruikt er ook heerlijk. Onderweg word ik ingehaald door een leuke man met een paardenstaart, ja ze bestaan nog. ‘This is the place to be’, mijmer ik, schaduw en zon wisselen elkaar af in een prachtig groene omgeving. Het kompas in m’n hoofd wordt wel een beetje tureluurs van al die kronkelweggetjes, gelukkig wordt ‘Scheveningen’ aangegeven met pijlen, daar vertrouw ik meer op dan op mijn richtingsgevoel. Het regent vliegjes en wespen, ik kom bijna in botsing met een vlinder en dan… zie ik in de verte de duinen, m’n vissenhart springt op nu ik zo dicht bij de zee ben.


Als ik even later m’n fiets
op slot heb gezet tegenover het casino herhaal ik als een soort van mantra, ‘Simonis, casino, pier’. Het zou echt iets voor mij zijn om niet meer te weten waar m’n fiets staat. In de brandende zon ploeg ik door het zand om pootje te baden in de verkoelende golven. Het mooiste moment van de dag: met m’n blote voeten in het zilte water, zon in m’n rug, wind door m’n haar… Was het al die moeite waard, flitst door me heen. Dat soort dingen moet je je eigenlijk niet afvragen, anders kom je nooit meer ergens aan toe. Ik drink nog een tonic met ijs en citroen voordat ik de hete terugtocht naar Rotterdam aanvaard. Eenmaal thuis kijkt een zongestoofde tomaat me in de spiegel aan.
Marjelle

We still got the taste dancin’ on our tongues Wild Beasts

9 Reacties op “Hittegolven

  1. Als je daarna maar geen last hebt gehad van het verbrand zijn.

  2. Voor het eerst op een blog maar 1 reactie, mss door het warme weer gisteren anders weet ik het ook niet. 😉 Maar jammer is het wel.

  3. Ja…het was vast de lome warmte, Marjelle, ikzelf had, toch een notoire volhouder-blogger, gisteren totaal geen puf meer.
    En ik zag zelf ook, dat er bv. op hyves totaal geen leven meer was, gistermiddag en -avond… 🙂
    Na de enorme afkoeling, die met het nodige natuurgeweld gepaard ging, was ik weer opgeknapt, vanmorgen…
    Zometeen ga ik nu eerst op weg naar de ooievaars, ik hoop dat ze alle onweer goed doorstaan hebben. Al sinds enkele dagen heb ik van de drie koppies er maar maximaal 2 tegelijk gezien, en heb daar een beetje vervelend voorgevoel over. Hopelijk zijn alledrie de kleintjes in goede gezondheid, nog…

    • Het was bloody benauwd idd, Bart, maar van dat weeralarm*, hagelstenen en noodweer, etc., heb ik in R’dam toch niet zoveel meegekregen, ik had er wel m’n afspraak (met de trein) voor afgezegd.
      Gelukkig is het weer afgekoeld en ben jij iets opgeknapt. 🙂
      Hoop ook dat alle drie de kleintjes nog gezond en wel zijn!

      *Ik luister net naar de zeer toepasselijke column van dominee Gremdaat, ‘Je verwacht regen en je krijgt zonneschijn‘. 😉
      Ik zet ook even de link hier neer.
      http://t.co/zEv4Lw9

  4. Ha, het was een heel mooie, van dominee Gremdaat! 🙂

  5. Ik was maandagmiddag op de fiets naar Katwijk. Op het strand rond 33 graden. Zand te heet om op te lopen. Water wel heerlijk. De rit terug inderdaad even afzien. Niet zo avontuurlijk als jouw reis. Mooi, jouw springende meisjes!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.