Na het gesprek met M. besluit ik definitief te stoppen met de cursus Spaans aan de Volksuniversiteit. Niet alleen gooide griep een aantal weken roet in het eten waardoor ik de gelegenheid kreeg erover na te denken, ook het vooruitzicht om weer op te zitten en pootjes te geven in een klaslokaal met een ongeduldige docente trekt me steeds minder aan. ‘Ik doe het wel op míjn manier, dat heb ik al zo vaak gedaan’. De wijze waarop ik toentertijd m’n propedeuse heb gehaald is daar een duidelijk voorbeeld van. Terwijl m’n Spaanse boeken er lusteloos bij liggen, ben ik druk bezig geweest met een ander initiatief.
Inmiddels heb ik via een taaluitwisselingsprogramma contact gekregen met Z. en E. De eerste is een Irakees die ooit Spaans heeft gedaan en toe is aan een opfriscursus, net als ik heeft hij een stimulans nodig om ermee door te gaan. Hij is van plan een tweede huis te kopen in Spanje en wil tegen die tijd gewoon kunnen praten met de ‘locals’. De tweede is een Peruaanse die sinds kort in Nederland woont en juist haar Nederlandse uitspraak en spreekvaardigheid wil verbeteren. Aangezien Woerden te ver weg is om er even een kop thee te gaan drinken, hebben we sinds kort een skyperelatie. Elke week geeft de timer met een bescheiden piep te kennen wanneer de tijd voor Spaanse of Nederlandse conversatie om is.
Laatst belden we elkaar en kwam het gesprek op meer persoonlijke zaken, zoals achtergrond, familie, relaties, al vrij snel bleek dat ze zich een iets ander beeld van me had gevormd. Weer vroeg ik of het niet lastig voor haar was – zeker met dit soort onderwerpen – dat ik zo snel Nederlands praat. Ze vond het wel te doen tot nu toe en beloofde het te zeggen als ze iets echt niet verstond. Vervolgens begon ze over m’n stem, ‘but you sound like a DJ, you have a great voice for the radio, it’s just as if i’m listening to some program-‘. Ik begon een beetje verbaasd te lachen, ‘meen je dat nou? dát heeft nog nooit iemand tegen me gezegd!’
Marjelle
‘Midnight room’ Blaudzun
*in de nadagen van het vk-blog zet ik liefste Beer nog even in het zonnetje*
Foto’s Witold Riedel
