Tagarchief: spaans

Naar Lourdes!

Een tijd geleden kreeg ik een mail van Just Landed in m’n Inbox. Ik stond op het punt om het berichtje ongelezen te verwijderen, maar bedacht me. Iemand wilde weten of ik nog steeds geïnteresseerd was in een talenuitwisseling, ik zou dan hulp bij het Spaans krijgen in ruil voor Engelse conversatieles. Op dat moment vroeg ik me niet eens af of m’n Engels wel goed genoeg was, al heb ik ooit een aantal boeken samen met liefste ex vertaald, het is erg lang geleden dat ik het gesproken heb.


Waarom niet, dacht ik en typte een snelle ‘yes, I’d like to’ terug.  Inmiddels zijn we een aantal weken verder. We begroeten elkaar meestal rond zessen aan de lange leestafel van Floor in hartje Rotterdam. Het Engels praten gaat wonder boven wonder een stuk beter dan ik dacht, m’n Spaans is helaas nog steeds niet uit de kinderschoenen gekropen en ook het heilige vuur heb ik niet teruggevonden. Wel ga ik binnenkort naar Lourdes, want zo heet ze, dan trakteert ze me op een lekkere tortilla de patatas zonder ui.
Marjelle

Me gustas tú Manu Chao

Foto Witold Riedel

‘Meen je dat nou!?’

Na het gesprek met M. besluit ik definitief te stoppen met de cursus Spaans aan de Volksuniversiteit. Niet alleen gooide griep een aantal weken roet in het eten waardoor ik de gelegenheid kreeg erover na te denken, ook het vooruitzicht om weer op te zitten en pootjes te geven in een klaslokaal met een ongeduldige docente trekt me steeds minder aan. ‘Ik doe het wel op míjn manier, dat heb ik al zo vaak gedaan’. De wijze waarop ik toentertijd m’n propedeuse heb gehaald is daar een duidelijk voorbeeld van. Terwijl m’n Spaanse boeken er lusteloos bij liggen, ben ik druk bezig geweest met een ander initiatief.



Inmiddels heb ik via een taaluitwisselingsprogramma contact gekregen met Z. en E. De eerste is een Irakees die ooit Spaans heeft gedaan en toe is aan een opfriscursus, net als ik heeft hij een stimulans nodig om ermee door te gaan. Hij is van plan een tweede huis te kopen in Spanje en wil tegen die tijd gewoon kunnen praten met de ‘locals’. De tweede is een Peruaanse die sinds kort in Nederland woont en juist haar Nederlandse uitspraak en spreekvaardigheid wil verbeteren. Aangezien Woerden te ver weg is om er even een kop thee te gaan drinken, hebben we sinds kort een skyperelatie. Elke week geeft de timer met een bescheiden piep te kennen wanneer de tijd voor Spaanse of Nederlandse conversatie om is.

Laatst belden we elkaar en kwam het gesprek op meer persoonlijke zaken, zoals achtergrond, familie, relaties, al vrij snel bleek dat ze zich een iets ander beeld van me had gevormd. Weer vroeg ik of het niet lastig voor haar was – zeker met dit soort onderwerpen – dat ik zo snel Nederlands praat. Ze vond het wel te doen tot nu toe en beloofde het te zeggen als ze iets echt niet verstond. Vervolgens begon ze over m’n stem, ‘but you sound like a DJ, you have a great voice for the radio, it’s just as if i’m listening to some program-‘. Ik begon een beetje verbaasd te lachen, ‘meen je dat nou? dát heeft nog nooit iemand tegen me gezegd!’
Marjelle


‘Midnight room’ Blaudzun

*in de nadagen van het vk-blog zet ik liefste Beer nog even in het zonnetje*

Foto’s Witold Riedel

Gut feeling!

Gisteren
Om twee uur heb ik met Z. in café Floor afgesproken. Ik ben iets te laat en stap enigszins gehaast op m’n fiets. Onderweg word ik er bijna vanaf geblazen, her en der liggen afgebroken takken op de grond. Verwoed trap ik door, opeens hoor ik een auto achter me gas geven, ik schuif nog wat dichter naar de stoeprand toe. Hij raakt me net niet, het scheelt een haar, en rijdt hard door. In een impuls steek ik demonstratief m’n middelvinger op. Een van de dingen die ik iedereen juist altijd afraad, je weet maar nooit met welke gek je te maken krijgt. Ik leef nog, er zat een engeltje op m’n schouder daarnet en misschien ook wel stiekem eentje op m’n stuur.

Licht hijgend val ik een minuut voor twee Floor binnen, het ziet er zwart van de mensen. Uitgerekend vandaag is het Volkskrantdag, ‘hoe toepasselijk’, denk ik. Z. is in geen velden of wegen te bekennen. Als ik hem bel, vertelt hij dat hij nog in Den Haag is en op een bus staat te wachten die maar niet wil komen. Ik vraag me af volgens welke wetten der logica iemand om twee uur een bus wil nemen, terwijl hij op dat tijdstip* in Rotterdam zou zijn. Wellicht zijn het z’n Arabische roots, ik besluit hem er later naar te vragen. Rond kwart over drie verwacht hij hier aan te komen, ik heb dus alle tijd om nog een paar A4’tjes vol te krabbelen en af en toe een blik in m’n Spaanse lesboek te werpen.

Tijdens het schrijven krijg ik steeds meer last van m’n schouder, sinds ik bij de chiropractor onder behandeling ben komt de pijn op verschillende plekken terug, alsof hij af en toe verstoppertje speelt en dan opeens zegt ‘ha, ik heb je!’ Lieve man, mooie man ook mijn therapeut, maar ik begin me nu toch wel een beetje zorgen te maken of het ooit nog goedkomt met die arm, dáárvoor was ik in eerste instantie naar hem toegegaan toen andere behandelingen niet werkten. Ik klik snel een ander onderwerp aan in m’n hoofd, straks ga ik met een Irakees Spaans praten, althans een poging wagen, ik ben benieuwd of en hoe die combinatie in de praktijk werkt.
Marjelle

Lingua Mendax Qntal

*Nadat ik bij thuiskomst m’n mail had gechecked, bleek dat de afspraak een uur later was, mea culpa!

Me gustas tú!

Als ik na een aantal Spaanse lessen begin aan de opgaven in hoofdstuk 3 en vervolgens bij het luistergedeelte kom, hoor ik opeens het nummer van Manu Chao door m’n pc-luidsprekertjes schallen. Lekkere, meeslepende muziek met een niet al te ingewikkelde tekst. Ik denk aan de mail die ik daarstraks van Enrique kreeg waarin hij vroeg hoe lang ik al bezig was met Spaans. ‘Het staat nog in de kinderschoenen’, antwoordde ik hem in gedachten. Misschien wel een idee om deze tekst te vertalen, weer een andere manier om met taal bezig te zijn dan de schoolse oefeningen uit het werkboek. Lang geleden heb ik Pink Floyd-teksten vertaald voor een man die een groot fan was van de band maar zelf nauwelijks Engels sprak.




Behalve muziekteksten heb ik ook met H. verschillende boeken vanuit het Engels vertaald waaronder een thriller. Dat laatste was erg leuk om te doen en de samenwerking ging prima. Voor de afwisseling nu een simpel Spaanstalig liedje tussendoor, als er dingen niet kloppen zijn er ongetwijfeld bloggers uit exotische oorden die mij een handje willen helpen. Wel heeft de kater van vandaag niet echt een positief effect op m’n taalgevoel. Gisteren was ik op het soort feestje waar je met iedereen nergens over praat, daarbij je stem forceert en je overwegend een vreemde eend in de bijt voelt. Toen ik ’s nachts met -2°C zonder achterlicht door donker Rotterdam fietste, een beetje rozig van de wijn, was ik dan ook blij dat ik bijna thuis was. Al mis ik op dat soort momenten als ik moe en verkleumd binnenkom een lief maatje het meest.
Marjelle

Solo le pido a dios David Byrne & Leon Gieco

Foto: Witold Riedel

Me gustas tú
Ik hou van vliegtuigen, ik hou van jou.

Me gustan los aviones, me gustas tú.

Ik hou van reizen, ik hou van jou.
Me gusta viajar, me gustas tú.

Ik hou van de ochtend, ik hou van jou.
Me gusta la mañana, me gustas tú.

Ik hou van de wind, ik hou van jou.
Me gusta el viento, me gustas tú.

Ik hou van dromen, ik hou van jou.
Me gusta soñar, me gustas tú.

Ik hou van de zee, ik hou van jou.
Me gusta la mar, me gustas tú.

Wat moet ik beginnen?
Ik heb geen idee.
Que voy a hacer,
je ne sais pas.

Wat moet ik beginnen?
Ik heb geen flauw idee.
Que voy a hacer,
Je ne sais plus.

Wat moet ik beginnen?
Ik ben verloren.
Que voy a hacer,
Je suis perdu.

Hoe laat is het, liefste?
Que horas son, mi corazón?

Ik hou van motoren, ik hou van jou.
Me gusta la moto, me gustas tú.

Ik hou van hardlopen, ik hou van jou.
Me gusta correr, me gustas tú.

Ik hou van de regen, ik hou van jou.
Me gusta la lluvia, me gustas tú.

Ik hou van terugkomen, ik hou van jou.
Me gusta volver, me gustas t
ú.

Ik hou van marihuana, ik hou van jou.
Me gusta marihuana, me gustas tú.

Ik hou van Colombianen, ik hou van jou.
Me gusta colombiana, me gustas tú.

Ik hou van bergen, ik hou van jou.
Me gusta la montaña, me gustas tú.

Ik hou van de nacht, ik hou van jou.
Me gusta la noche, me gustas tú.

Ik hou van eten, ik hou van jou.
Me gusta la cena, me gustas tú.

Ik hou van het buurmeisje, ik hou van jou.
Me gusta la vecina, me gustas tú.

Ik hou van je kookkunsten, ik hou van jou.
Me gusta su cocina, me gustas tú.

Ik hou van grenzen stellen, ik hou van jou.
Me gusta camelar, me gustas tú.

Ik hou van gitaarmuziek, ik hou van jou.
Me gusta la guitarra, me gustas tú.

Ik hou van reggae, ik hou van jou.
Me gusta el regaee, me gustas tú.

Ik hou van kaneel, ik hou van jou.
Me gusta la canela, me gustas t
ú .

Ik hou van vurig, ik hou van jou.
Me gusta el fuego, me gustas tú.

Ik hou van beweging, ik hou van jou.
Me gusta menear, me gustas tú.

Ik hou van La Coruña, ik hou van jou.
Me gusta La Coruña, me gustas t
ú.

Ik hou van Malasaña, ik hou van jou.
Me gusta Malasaña, me gustas t
ú.

Ik hou van kastanjes, ik hou van jou.
Me gusta la castaña, me gustas t
ú.

Ik hou van Guatemala, ik hou van jou.
Me gusta Guatemala, me gustas tú.

¿Habla español?

Morgen begint de cursus, op een voor mijn doen vroeg tijdstip springt de cd-speler aan en word ik gewekt door de stem van Ingrid. Na een snelle douche en een bruine pindakaasboterham met thee moet ik eerst nog een half uur fietsen naar de Heemraadssingel. Daarna gauw het cursusboek aanschaffen en dan ben ik precies op tijd voor m’n allereerste les. Ik ben benieuwd naar de andere cursisten en ik hoop dat er ‘amable gente’ bij zitten. Leuk om eindelijk weer een nieuwe taal te leren waar ik niets van weet op wat woordjes als conejo, piscina, mar en amor na. M’n voorkeur ging in eerste instantie uit naar Italië met z’n Rome en Venetiaanse gondels, meer dan naar Spanje, al blijft het mooie Andalusië me intrigeren net zoals de Extremadura waar ik ooit samen met H. een boek over vertaald heb. Toch viel de keuze op Spaans, want toen ik een tijdje geleden op de cursusmarkt van de Centrale Bibliotheek was bleek Italiaanse les al om negen uur ’s ochtends te beginnen en dat zag ik niet zitten.

Inmiddels is de eerste les achter de rug en loop ik met een medecursist over de Nieuwe Binnenweg op zoek naar een leuk eettentje. Uiteindelijk belanden we bij het Wester Paviljoen, een café waar ik in het verleden vaker met E.* ben geweest, een vriendschap die vorig jaar plotseling en zielloos eindigde. Aan de overkant zit Ari, het stamcafé van Jules Deelder vertelde ze me ooit. Bij een tosti ham-kaas geven we onze eerste indrukken van de cursus. Over de Spaanse lerares zijn we allebei positief, ze zet er tenminste flink vaart achter, zij het een beetje ongeduldig, maar vrijwel alles is beter dan degene die ik vorig jaar bij de Alliance Française had, toen heb ik helemaal niets geleerd. Dat zal me deze keer niet gebeuren. ‘Kom maar op met dat Spaans’, denk ik, ‘ik heb er zin in’.
Marjelle

Lady in Spain Ingrid Michaelson

*Als ik terugfiets naar de stad zie ik opeens een bekend gezicht verschijnen, het is voor het eerst in een jaar dat ik E. tegenkom, ik roep vriendelijk ‘hallo!’ en zie haar nog net verbaasd opkijken. Toeval bestaat niet.