Tagarchief: massage

Het touwtje schoot uit…

Vandaag staat een afspraak voor een schoonheidsbehandeling gepland, een aantal maanden geleden kwam ik die aanbieding tegen via groupon en besloot me een keer lekker te laten verwennen. Serum, masker, gezichtsmassage, epileren en ten slotte nog make-up om de behandeling af te maken, het staat allemaal op het programma. Ruim op tijd kom ik aan bij de kappers- annex schoonheidssalon. Wanneer ik de trap oploop staart een hoofd vol wikkels me zwijgend aan, even later verschijnt een kleine vrouw in de deuropening, ‘ga maar zitten’, gebaart ze. Ik kijk om me heen naar het rommelige interieur, dingen staan her en der en liggen in de weg, een soort curiosawinkel met een exotisch tintje. Waar ben ik terechtgekomen?

Een man in witte schort komt binnen en gaat met een aantal potjes in de weer. We groeten. Inmiddels is er een epileerklant bijgekomen, druk sms’end wacht ze op haar beurt, ik kijk omhoog, m’n blik valt op een gat in het plafond waar ooit een tegel zat. Waarom zie ik dat soort dingen toch altijd, vraag ik me af, misschien kan ik beter m’n ogen dichtdoen en gewoon alles op me af laten komen. Zou die schoonheidsbehandeling midden in de zaak plaatsvinden, gaan m’n gedachten door, het gezicht van de wikkelvrouw zit ook al onder de crème en ik heb geen zin om straks en plein publique onder handen genomen te worden. Opeens komt de man naar me toe en zegt ‘loop maar mee’. Voert hij de behandeling uit? Dat stond nergens, ik vind het steeds vreemder worden.

Als ik even later onder een dikke handdoek lig en hij m’n gezicht insmeert en begint te kneden zonder eerst de make-up eraf te halen, bekruipt me het gevoel dat ik in een B-film ben beland. Dat gevoel wordt nog sterker als ik hem zie stoeien met de condenssproeier,  ‘hij lekt soms een beetje’, legt hij uit. Daarna volgen een aantal hete compressen – ondertussen vertelt hij over een bronbad in Turkije waar het 40 graden was en een oude man flauwviel, ook de toestand in Libië passeert de revue – inmiddels heb ik me bij de situatie neergelegd en besluit af te wachten hoe m’n huid erop gaat reageren. Opmaken doet zijn vrouw, vertelt hij, naast gezichtsbehandelingen houdt hij zich ook bezig met permanente make-up.

Vervolgens arriveert z’n echtgenote, voortvarend begint ze met m’n wenkbrauwen die nauwelijks een epileerbeurt nodig hebben volgens haar. Je hebt heel weinig haartjes op je gezicht, zegt ze, terwijl ze driftig met het touwtje in de weer gaat. In de haast schiet het draadje uit en zit opeens m’n lip ertussen, snel propt ze een tissue ertegenaan om het bloeden te stelpen. Ik besluit de opmerking dat ik absoluut geen smalle wenkbrauwen wil maar achterwege te laten en haar haar gang te laten gaan. Na het epileren smeert ze m’n gezicht in, zelden heb ik zo’n hardhandige aanpak meegemaakt. Als ze me opgemaakt heeft en me daarna het resultaat in de spiegel laat zien, schrik ik van de oosterse boogjes boven m’n donkerbruine ogen.
Marjelle

Balkanika and Theodosii Spassov

Retourtje Rotterdam-Antwerpen

Zondag
Koortsig fiets ik naar het station
, onderweg word ik overvallen door een zomerse stortbui en twijfel even of ik misschien toch niet beter meteen rechtsomkeert kan maken. Een uur lang als een verzopen poes in de trein zitten lijkt me geen goed plan in dit geval. Aan de andere kant is afleiding juist nu welkom, ik heb al een aantal lappenmanddagen achter de rug. Ik besluit m’n grieperig lot in de handen van de goden en godinnen te leggen en rij toch door. Als ik me even later door een overvolle coupé heen geworsteld heb en neerplof op de enige stoel die nog vrij is, merk ik pas goed hoe moe ik ben. Ik vis m’n trouwe mp3-maatje uit die veel te grote tas waarin het een zootje is. Een handtaslijnkundige zou aan mij een goede hebben.

Terwijl ik naar Gjallarhorn luister denk ik aan alle dingen waar ik beter niet aan kan denken. Griep vermindert niet alleen weerstand, ook remmingen, maar wanneer ik eenmaal in Antwerpen ben aangekomen en door het prachtige stationsgebouw loop verdwijnen even alle gedachten als sneeuw voor de zon. Wat is het lekker om hier weer te zijn. Ik waan me in het buitenland als ik vervolgens het centrum in duik en langs straten vol terrasjes slenter. De heerlijkste geuren en vreemdste talen kom ik onderweg tegen. Ik ben ook benieuwd naar Den Engel waar ik met E. afgesproken heb. Het café bevindt zich in een van de vele monumentale panden op de Grote Markt waar net een stuntwedstrijd aan de gang is. De markt ziet zwart van de mensen en ik baan me een weg door de menigte.




e. zit al op het terras van een bolleke te genieten, z’n vrouw houdt het bij cola, ze moeten nog terug naar zwolle. na een paar uur kletsen bij cola, wijn en water, ik drink nu alles door elkaar, neem ik weer afscheid. normaliter was ik ook meegereden naar een barbecue in dordrecht, maar m’n lijf zegt ‘stop, tot hier en niet verder!’ nog even een kijkje nemen in de zoo en dan neem ik de trein terug naar rotterdam waar op het centraal station m’n gazelle hopelijk zoals altijd geduldig staat te wachten. ik verlang naar een heet bad, een ontspannende massage en dan lekker slapen onder een robijntjezacht laken. als ik een toverstokje had, zou ik een magische spreuk opzeggen waardoor ik tussen nu en straks whoesjjj opeens thuis in dat bedje lag terwijl warme handen liefdevol m’n rug kneedden…

marjelle

Quiet German girls Blaudzun