Tagarchief: gevolgschade

Laatste bod!

Vanmiddag had ik een afspraak met de teammanager en consulente van Havensteder. Ik zag ertegen op vanwege een aantal redenen. Niet alleen ben ik doodmoe door de nachtmerrie waarin ik ben beland nadat de voorgenomen verhuizing plotseling niet doorging buiten mijn schuld, ook de hele moeizame gang van zaken rond de afhandeling ervan heeft voor veel stress gezorgd. Af en toe zie ik het dan ook niet meer zitten, soms overvalt me een gevoel van pure moedeloosheid als ik voor de zoveelste keer weer van het kastje naar de muur gestuurd word. Ook het terugdraaien van alle regeldingen is geen pretje. Instanties die er ondanks diverse telefoontjes nog steeds van uitgaan dat je op het nieuwe adres woont, energiebedrijven die me bestoken met brieven over meterstanden die ik allang heb doorgegeven.


Klik op De Waslijn voor een groter formaat

Ondertussen stampen de bovenburen als vanouds op het laminaat boven mijn hoofd. Die overlast is nu juist de reden dat ik graag weg wilde. Aangezien opgeven (nog) geen optie is vecht ik dapper door in m’n eentje, tegen de desinteresse, de bureaucratie, het onderling afschuiven van de verantwoordelijkheid. Momenteel sta ik zelfs rood doordat de huur en contractkosten van augustus tegen de afspraak in nog steeds niet zijn terugbetaald en de huur van september ten onrechte is afgeschreven.
Op de afgesproken tijd meld ik me ’s middags bij de balie. De teammanager, een grote man met doordringend blauwe ogen,  maakt meteen duidelijk dat er met hem niet te spotten valt. ‘Misschien komt het wat kort door de bocht over’, zegt hij, ‘maar ik ben niet geïnteresseerd in allerlei details, ik ben pragmatisch en wil tot een oplossing komen die voor beide partijen goed is.’

Tot zover kan ik met hem meegaan, ook ik wil een bevredigende oplossing. Het is tijd dat er nu eindelijk een goede afhandeling plaatsvindt en dat er een regeling voor de gevolgschade komt. ‘Doe een voorstel voor de kosten die je gemaakt hebt’, zegt hij, ‘dan zal ik je laten weten wat mijn grens is, maar aan een bedrag met drie nullen moet je sowieso niet denken.’ Ik vraag bedenktijd en beloof volgende week met een bedrag te komen. Ook essentieel vind ik dat er ter compensatie van de fout van de woningbouw – alleen al de verhuisperikelen hebben mij vijftig uur gekost – een gelijkwaardige woning aangeboden wordt. ‘Tot nu toe is er geen reëel alternatief aangeboden’, zeg ik. De consulente is het daarmee oneens, zij vindt het aanbod van een 3-kamerwoning op vier hoog zonder lift in Crooswijk wel een goed alternatief voor het mooie 2-kamer-appartement op de prachtige locatie aan de Noordsingel.


Klik op de Euromast voor een groter formaat

De manager wil er verder niet veel woorden
aan vuil maken en stelt ‘ik doe je nog één aanbod en dat is het laatste. Als je dat niet neemt, dan houdt het op. Ben je het daarmee niet eens en wil je er een zaak van maken, dan vind je mij tegenover je.’ ‘Het gaat hier ook om een precedentwerking’, zeg ik en voeg eraan toe ‘dan vecht ik door’. Veel stoerder dan ik me op dat moment voel, tegen zulke mastodonten is het lastig opboksen in je eentje en dat weten ze. ‘Ik beschouw dit als jullie eerste en enige aanbod, dus feitelijk geven jullie mij geen enkele keuze. En eerlijk gezegd vind ik dat wel bizar’, concludeer ik. Het huis kan ik nog niet bekijken, ik weet alleen dat het om een 3-kamer parterrewoning in de Agniesebuurt gaat. Dat ik in verband met langdurige burenoverlast het liefst nooit meer bovenburen wil was bekend, dus of ik hier iets mee opschiet is nog maar helemaal de vraag.
Marjelle