Vandaag heb ik in Vlaardingen met een kennis afgesproken. Normaal grossier ik niet in kennissen, want la-di-da-verhalen zijn nauwelijks aan me besteed. Voor haar maak ik een uitzondering, we zien elkaar zo’n paar keer per jaar bij een optreden of op een feest. Toen ze daarnet voorstelde om vanaf nu elke zomer samen naar dit festival te gaan, zei ik meteen ja. Vorig jaar gaf Lavalu er een spetterend optreden, deze keer staat de Mongoolse band Hanggai op het podium. Nadat ik alle lovende kritieken had gelezen en ook een paar juweeltjes op Youtube had gevonden, keek ik ernaar uit om ze live te zien. Vanaf de eerste keelklank ben ik verkocht, de opzwepende ritmes, de prachtige zang en het enthousiasme van de muzikanten werken aanstekelijk.
Geboeid blijf ik luisteren, onderweg waan ik me even in Mongolië, zie mezelf zitten in een yurt, loop door uitgestrekte steppen en hoor het geroffel van de paarden wegzwellen in de verte. Het woord Fernweh komt in me op. Heerlijke muziek, mijn voeten tikken de maat mee, m’n lijf wil meer maar daarvoor ben ik toch iets te verlegen. Nadat ze nog een vrolijk drinklied als toegift hebben gegeven, verdwijnen ze met een biertje in hun hand. ‘таны эрүүл мэндийн тѳлѳѳ, Hanggai!’ I. en ik praten nog een tijdje na bij een beker wijn. Even later stap ik met een licht gevoel van melancholie weer in de werkelijkheid, op spoor 2 staat de trein naar Rotterdam al op me te wachten.
Marjelle
Xiger Xiger Hanggai
Klik hier voor meer muziek (o.a. het meeslepende ‘Dorov morlaril’) & tourdata
Hanggai is een oud-Mongools woord voor ‘idyllisch graslandschap met bergen, bomen, rivieren en een strakblauwe lucht’
