‘As nowhere as anywhere’

Terwijl ik in de trein zit op weg naar de zoveelste behandeling in Scheveningen-haven zie ik tussen alle cd-titels die op m’n display voorbijkomen opeens de naam Betonfraktion staan. Aparte muziek, bovendien heb ik een speciale band met een van de muzikanten. Een tijd geleden hebben we nog in een gezellig eetcafé uren zitten praten. ‘Misschien leuk om ook een keer een link in m’n blog te zetten’, bedenk ik. De zon schijnt als ik een kwartier later op Den Haag HS uitstap en naar de halte van lijn 11 loop. Ik neem me voor om na de intensieve behandeling samen met camera lekker uit te waaien op het strand vlak bij de praktijk.


M’n therapeut, mooie man van begin veertig
, verwelkomt me enthousiast. We praten behalve over rug- en andere problemen ook over dromen en vakanties. ‘Ik ben nog nooit zo dicht bij het punt geweest dat ik echt overweeg om m’n vliegangst te overwinnen en op het vliegtuig naar een Canarisch eiland te springen, ver weg van horrorwinters, dito buren en eindeloos lange feestdagen’, zeg ik tegen hem. Hij  vertelt dat z’n ouders momenteel heerlijk op La Palma zitten te genieten van de zon en van elkaar. Ik glimlach, zo wil ik ook wel oud worden. ‘Maar alleen als ik nog dingen kan doen en helder van geest ben, anders hoeft het voor mij niet meer’, denk ik er onmiddellijk achteraan.
Marjelle

Schweineherde Betonfraktion

Titel afkomstig van de cd ‘As Nowhere As Anywhere’ Blast6tet

20 Reacties op “‘As nowhere as anywhere’

  1. Marjelle…die muziek….ik word er niet goed van…sorry…..
    Lijkt me dat je verlangt naar rust en harmonie……juist nu……

    Ik wel in hoge mate…..ook juist nu…..

    Geef mij maar een strijkje (maar geen ‘uit’)

    Ik loop wel naar zee……

    • Iedereen z’n smaak, Annette. Zoals ik al schreef, ik vind het apart, metaljazz is ook niet echt mijn muzieksmaak, maar het gaat om de combinatie met het persoonlijke aspect. Niet bepaald geschikt om rustig van te worden idd. 😉
      Een strijkje hoef ik dan weer niet.

  2. Het muziekje klinkt als een koffiemolen Marjelle 🙂 maar van strijkjes hou ik niet bepaald hahaaaa.

    Een horrorwinter lijkt me overigens wel wat hoor, al is het maar voor de fotografie maar met de lange feestdagen in tropische sferen te verkeren is ook niet verkeerd. Nu alleen nog die vliegangst hé

    • Ik dacht eerlijk gezegd al dat de muziek niet echt zou aanslaan, maar ik had er ook een persoonlijke reden voor en ben blij dat ik een link heb gezet.
      Ik vind het nu eigenlijk al te koud om te fotograferen, hoe doe je dat als het vriest, met handschoenen? 😉
      Tropische sferen, daar verlangt mijn zomerhart naar…
      Hm, mss eerst een fles whiskey drinken van tevoren. 😛

  3. De gitaar en drums vind ik wel OK, de zanger inspireert iets minder ;-). Vakantie, niet noodzakelijk tropisch, heb ik nu ook behoefte aan.

  4. Aha, naast dokters zijn dus ook therapeuten knappe mannen!

  5. Ik moest bij het lezen van de bandnaam gelijk aan Rammstein denken. Dit klinkt toch anders :-). Ja, ik wil ook reizen. Heel lang en met een speciaal doel (zie mijn blog van woensdag 16 november). Of het alleen bij dromen blijft?

  6. Ik moest denken aan de gitaarpartijen die Robert Fripp samen met King Crimson speelde…je kent het vast ook wel, denk ik 🙂
    Was wel erg fris zeker hè, op het strand, of was het al een tijdje eerder, toen het nog een stuk zachter was?

  7. Ik ben wel meteen goed wakker na die muziek.
    ff schrikken :-0

  8. Gekke foto trouwens. Heeft die vrouw een pistool vast en wil ze schieten op haar kinderen?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.