Hoteldebotel!

Om drie uur vertrek ik dan eindelijk bepakt en bezakt, wat heeft een mens veel nodig zelfs voor anderhalve dag. Deze keer heb ik geen zin om weg te gaan, niet alleen ging m’n afspraak niet door, ook is Amsterdam mijn stad niet, maar op m’n kortingsbon staat 10 mei als uiterste houdbaarheidsdatum. In het kader van zonde van het geld, fotograferen is altijd leuk en het is zo’n heerlijk weer pak ik dan toch m’n spullen bij elkaar. Gelukkig kan ik me alleen ook goed amuseren, een talent dat af en toe van pas komt.  Eenmaal in de trein zet ik m’n gedachten op nul, verstuur een paar sms’jes, doe m’n koptelefoon op en luister voor het eerst in tijden weer naar CocoRosie.

Als ik in Amsterdam de zonnige kade op loop, besluit ik meteen naar het Amstel Botel te gaan, dat gezeul met weekendtas en laptop ben ik beu onderhand. Het NDSM-veer ligt al op mij te wachten, ik raak stilaan een beetje in vakantiestemming en ben benieuwd naar mijn nacht op het water, de laatste keer was op de boot naar Engeland. Terwijl het veer over het IJ glijdt, bewonder ik het prachtige uitzicht. Ik hou van varen, het roept een gevoel van vrijheid op. Een aardige Amsterdammer praat me ondertussen bij over de omgeving en raadt me aan te gaan eten in de IJ-kantine die aan de voet van m’n botel ligt. Wanneer ik bij de receptiebalie aankom is de ontvangst niet erg hartelijk, ik glimlach voor twee.

Het verbaast me wel vaker hoe mensen dag in dag uit hun werk met een lang gezicht kunnen doen, alsof dat het voor jezelf of je omgeving ook maar iets beter maakt. De botelkamer is leuk maar benauwd, snel schuif ik het raampje open en geniet van m’n room-with-a-view. Met een glas witte wijn loop ik even later het dek op, er zitten een paar verdwaalde Engelsen, verder geen gast te bekennen. Ik besluit R. te bellen, mail is niet het meest handige communicatiemiddel als je een afspraak wilt maken. Diezelfde avond beland ik op een verkeerd veer, kom in een foute kroeg terecht en ben blij als ik uiteindelijk de botelcontouren weerzie. Moe van zon, wijn en reizen doezel ik ten slotte weg bij de laatste songfestival(wan)klanken. Via T-Mobile HotSpot check ik nog even m’n mail en tweets, vervolgens kruip ik na een ontspannende douche onder de lakens.

Als ’s ochtends de telefoon gaat sta ik al bijna met één been naast m’n bed totdat het tot me doordringt dat het pas 06:23 uur is! Hé bah, ik wilde juist uitgerust zijn voor m’n afspraak morgen. De wake-upman zegt niet eens sorry en vermoeid draai ik me weer op m’n zij, maar word te veel afgeleid door buitengeluiden, roepende mensen en dichtslaande deuren om de slaap nog te kunnen vatten. Om kwart over tien rinkelt de telefoon weer, deze keer op tijd. Na een idyllisch ontbijt aan het water besluit ik toch geen paarden te gaan kijken in de Vondelstraat, maar in plaats daarvan een tussenstop te maken op Schiphol en vliegtuigen te spotten met m’n camera.
Marjelle

Gallows CocoRosie

20 Reacties op “Hoteldebotel!

  1. …in ieder geval wat (wan)klanken van het songfestival meegepikt… 😉
    De deceptie van gisteravond is je dus bespaard gebleven! 😉

  2. Hopelijk zonder nare gevolgen, zoals nachtmerries, Marjelle! 😉

  3. Toch goed om te lezen dat je er even uit bent geweest, het was in ieder geval mooi weer (ik was een middagje in west).

    Fijn weekend!

  4. Een hotel op het water zal vast zijn charme hebben. Zolang het niet hard waait :-).

  5. Wonderlijk mooie bijdrage Marjelle….
    Prachtig is de manege…..

    Om zo te botelen over het water….(ik ruik het)

    De clip is fascinerend!

    Chapeau (wat mis ik dat gebaar van weleer: mannen die hun hoedje lichten voor vrouwen) en zou de kushand nog bestaan, het gebruik ervan?

    Liefs, Annet

    • Leuk dat je de manege kent, Annet. Ik had er ooit iets over op tv gezien en dacht toen ‘daar wil ik nog eens naar toe’. Mss later als ik groot ben… 😉
      En bedankt voor je complimenten!
      Geen idee, in mijn omgeving zijn veel te weinig mannen, al maak ik wat chapeau en kushandjes betreft geen onderscheid tussen M/V. 🙂

  6. ja, wanklanken….

    • Ieder z’n smaak dat wel, maar ik vond het af en toe niet om aan te horen. Nou is het ook erg lang geleden dat ik voor het laatst nog iets van het songfestival meegekregen heb. 😉

  7. heerlijk verhaal! Ik ben ook een keer naar Newcastle gevaren. Apart hoor, slapen op een boot.
    (en, Annet: ik krijg zowaar regelmatig niet eens een kushand maar een echte handkus, hoevinjediedan 😉

    • Is idd apart, Suiker, en dat uitzicht uit m’n botelraam was ook schitterend.
      Puh, een echte handkus, toe maar. 😉 Ach, als het woord ‘kus’je er maar inzit, vind ik het goed. 🙂

  8. Ik kan op jouw reactie niet meer reageren, Beukmans, dus doe dat even hier.
    Dat blog had ik daarstraks gelezen, en vroeg me idd af of je dat bedoelde. Zeker niet makkelijk, vooral als je niet echt iets ziet aan de buitenkant dan kunnen mensen vaak erg gauw met hun (voor)oordeel klaarstaan.
    Precies, in de zon aan de Sloterplas is ook lekker. 😉

  9. Je zou het wellicht anders ervaren hebben bij windkracht 10 :-).

    • Ongetwijfeld! Ik heb bij windkracht 8(?) weleens aan een lantaarnpaal gehangen in Rotterdam samen met ex-liefste vriend. We werden zo’n beetje naar het station toe ge-bla-zen! 😉

  10. En is Amsterdam al een beetje meer jouw stad geworden? Ze doen daar soms zo hun best om het gezellig te maken dat het afschrikwekkend kan overkomen ;-). Ik voel mij in A-dam in het algemeen meer op mijn gemak dan in R-dam, waar de gebouwen zich spontaan lijken te verplaatsen.

    • Nee, niet echt. Er hangt daar een sfeer die me niet zo aanspreekt. Mss een beetje over the top idd. 😉
      Spannend toch, zo zie je steeds weer een ander stukje Rotterdam. 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.