Tagarchief: water

De natuur ben je zelf


 Foto gemaakt in Natuurmuseum Brabant (klik erop voor een groter formaat)

Loesje

Schuimbekkend!


Klik op de foto voor een groter formaat

Hangend over de reling van de Waterbus

Closer to you

Nadat N. de afspraak heeft afgezegd wegens ziekte heb ik opeens zeeën van tijd. Ik zou hem wegwijs maken in het kader van Welkom in Rotterdam, een mooi initiatief wat helaas ook wegbezuinigd wordt door Rutte-rechts, eind juni vindt de laatste mixbijeenkomst plaats. Waar heb ik zin in? Iets waarbij m’n camera aan z’n trekken komt bijvoorbeeld. Vaag herinner ik me een artikel over een fototentoonstelling in de Kunsthal. Het bijbehorende terras ken ik maar al te goed, de hal zelf heb ik nog nooit van binnen gezien. Dankzij de Rotterdampas kan ik er gratis in, dat stimuleert zeker om een kijkje te gaan nemen.

[slideshow]

Normaal ben ik niet zo’n museumganger alleen maak ik soms voor exposities met aansprekende titels, in dit geval ‘Closer to You’ en ‘Zoet&Zout’, een uitzondering. Om vier uur wandel ik de grote hal binnen, een aardige suppoost wijst me de weg naar de garderobe waar ik m’n kletsnatte plu afgeef. Ik wervel door de zalen, m’n camera en ik zien prachtige foto’s en genieten van bruisende onderwaterbeelden. Ik dwaal van Zoet naar Closer, loop trappen op en neer, onderweg wip ik nog even langs bij Andy Warhol en sta opeens oog in oog met een glimlachende John Lennon. Veel te vroeg is het alweer tijd om naar huis te gaan, de volgende keer ga ik langer en ook nog even bij de buurman langs.
Marjelle

Look at me John Lennon

Zal ik weggaan of zal ik blijven?

Wat zal ik doen? M’n ex bellen naar aanleiding van z’n mail over puzzeldingen en andere dingen die voorbijgaan, een nummer van de Fleet Foxes opzetten, piekeren over de verkeerde dingen en mensen, nog meer toegeven aan m’n Tweetbui, van het kastje naar de muur lopen, kijken of er tussen wolk en zon nu wel een regenboog tevoorschijnkomt, niet aan H. denken en ook niet aan–, googlen op fitness-dvd’s, m’n mail checken, gro(o)t(s)e plannen maken, een duik nemen in de kast op zoek naar chocola, een druilerig zondagmiddagblogje schrijven, Ceylon-thee zetten, hopen dat het morgen niet regent in verband met m’n wandelafspraak, alvast een ei hardkoken voor in de sla, een wereld aan mogelijkheden strekt zich voor me uit, maar om met het begin te eindigen…
Zal ik weggaan of zal ik blijven?

Marjelle

Mykonos Fleet Foxes

Zal ik weggaan?
Zal ik verdrietig worden en weggaan?
Zal ik het leven eindelijk eens onbelangrijk vinden,
mijn schouders ophalen
en weggaan?
Zal ik de wereld neerzetten (of aan iemand anders geven), denken:
zo is het genoeg,
en weggaan?
Zal ik een deur zoeken,
en als er geen deur is: zal ik een deur maken,
hem voorzichtig opendoen
en weggaan- met kleine zachtmoedige passen?
Of zal ik blijven?

Zal ik blijven?
Toon Tellegen

Hoteldebotel!

Om drie uur vertrek ik dan eindelijk bepakt en bezakt, wat heeft een mens veel nodig zelfs voor anderhalve dag. Deze keer heb ik geen zin om weg te gaan, niet alleen ging m’n afspraak niet door, ook is Amsterdam mijn stad niet, maar op m’n kortingsbon staat 10 mei als uiterste houdbaarheidsdatum. In het kader van zonde van het geld, fotograferen is altijd leuk en het is zo’n heerlijk weer pak ik dan toch m’n spullen bij elkaar. Gelukkig kan ik me alleen ook goed amuseren, een talent dat af en toe van pas komt.  Eenmaal in de trein zet ik m’n gedachten op nul, verstuur een paar sms’jes, doe m’n koptelefoon op en luister voor het eerst in tijden weer naar CocoRosie.

Als ik in Amsterdam de zonnige kade op loop, besluit ik meteen naar het Amstel Botel te gaan, dat gezeul met weekendtas en laptop ben ik beu onderhand. Het NDSM-veer ligt al op mij te wachten, ik raak stilaan een beetje in vakantiestemming en ben benieuwd naar mijn nacht op het water, de laatste keer was op de boot naar Engeland. Terwijl het veer over het IJ glijdt, bewonder ik het prachtige uitzicht. Ik hou van varen, het roept een gevoel van vrijheid op. Een aardige Amsterdammer praat me ondertussen bij over de omgeving en raadt me aan te gaan eten in de IJ-kantine die aan de voet van m’n botel ligt. Wanneer ik bij de receptiebalie aankom is de ontvangst niet erg hartelijk, ik glimlach voor twee.

Het verbaast me wel vaker hoe mensen dag in dag uit hun werk met een lang gezicht kunnen doen, alsof dat het voor jezelf of je omgeving ook maar iets beter maakt. De botelkamer is leuk maar benauwd, snel schuif ik het raampje open en geniet van m’n room-with-a-view. Met een glas witte wijn loop ik even later het dek op, er zitten een paar verdwaalde Engelsen, verder geen gast te bekennen. Ik besluit R. te bellen, mail is niet het meest handige communicatiemiddel als je een afspraak wilt maken. Diezelfde avond beland ik op een verkeerd veer, kom in een foute kroeg terecht en ben blij als ik uiteindelijk de botelcontouren weerzie. Moe van zon, wijn en reizen doezel ik ten slotte weg bij de laatste songfestival(wan)klanken. Via T-Mobile HotSpot check ik nog even m’n mail en tweets, vervolgens kruip ik na een ontspannende douche onder de lakens.

Als ’s ochtends de telefoon gaat sta ik al bijna met één been naast m’n bed totdat het tot me doordringt dat het pas 06:23 uur is! Hé bah, ik wilde juist uitgerust zijn voor m’n afspraak morgen. De wake-upman zegt niet eens sorry en vermoeid draai ik me weer op m’n zij, maar word te veel afgeleid door buitengeluiden, roepende mensen en dichtslaande deuren om de slaap nog te kunnen vatten. Om kwart over tien rinkelt de telefoon weer, deze keer op tijd. Na een idyllisch ontbijt aan het water besluit ik toch geen paarden te gaan kijken in de Vondelstraat, maar in plaats daarvan een tussenstop te maken op Schiphol en vliegtuigen te spotten met m’n camera.
Marjelle

Gallows CocoRosie

Op ramkoers…

‘Zulk zwoel zonnig zacht zalig paasweer zien we zelden’ kopte de Volkskrant vrijdag, diezelfde dag hing ik over de reling, m’n camera bungelend om m’n nek. Ik zag Rotterdam steeds kleiner worden en ten slotte helemaal vervagen. Met de Waterbus, de leukste verbinding tussen Rotterdam en Dordrecht, meer je een uur later aan op de Merwekade. Er stond een harde wind en ik moest me af en toe met beide handen vastgrijpen om niet van het fietsendek afgeblazen te worden. Van fotograferen kwam deze keer dan ook niet veel terecht. Opeens kreeg ik een leuk scheepje in m’n vizier voorafgegaan door drie bijna identieke sloepjes. Terwijl ik een paar plaatjes schoot, gebeurde er plotseling van alles tegelijk. De tegemoetkomende rijnaak ramde de kleintjes, die alle kanten opvlogen.

De man naast me begon te roepen en te zwaaien ‘sukkels, kijk toch uit! Wat zijn jullie aan het dóen!!’ De boot koerste vervolgens af op het moederscheepje waar inmiddels iedereen in rep en roer was en schampte het in ’t voorbijgaan. Heel onwerkelijk als je plotseling zulke beelden voor je camera krijgt, het is net als in een film met jou als toeschouwer. Links van me dobberde een nu eenzaam sloepje, het scheepje zelf was inmiddels naar de kant gevaren. Verder leek er gelukkig niet veel aan de hand en de Waterbus vervolgde onverstoorbaar z’n weg. In plaats van bij het Veerhuis wat te gaan drinken was er het plan om door te fietsen naar Villa Augustus met z’n tuin, kassen en leuke terras. Mooi idyllisch plekje, alleen heb ik zelden zo’n chaotische en ongeïnspireerde bediening meegemaakt, voor de personeelschef in kwestie heb ik nog wel een paar tips.
Marjelle

Blueberry Tree Husky Rescue

[slideshow]

Grachtengordel?