Na het aftreden van Job Cohen, integere, sympathieke man die in tegenstelling tot veel van z’n soortgenoten niet kwistig met populistische oneliners strooide, maar wellicht niet hard genoeg was om de Haagse poppenkast en het mediacircus het hoofd te bieden, zijn er inmiddels vijf kandidaten in de race voor het fractievoorzitterschap van de PvdA. Wat mij betreft had Hans Spekman daar als zesde aan toegevoegd mogen worden, al valt er wel iets af te dingen op zijn voorkeur voor morsige truien en te krappe jasjes, hij is een van de weinige politici die oprecht lijkt en er vol voor gaat. Diederik Samsom, Martijn van Dam, Ronald Plasterk, Lutz Jacobi en Nebahat Albayrak, ze willen allemaal Cohen opvolgen, de een nog daadkrachtiger in woorden dan de ander, maar wie is er het meest geschikt?
Daarbij zijn het nu niet de politieke verschillen die me interesseren, sommige kandidaten wat meer links georiënteerd, andere iets liberaler, maar hóe ze op mij overkomen. Wie geloof ik, wie kan m’n aandacht vasthouden, bij wie voel ik me ongemakkelijk en aan wie erger ik me? Wat dat betreft zie ik duidelijke verschillen en dan heb ik het niet over leeftijd wat zeer betrekkelijk is, maar ondermeer over zaken als geloofwaardigheid, passie, debatvaardigheid, humor en kracht. Iemand die mensen uit alle gelederen enthousiast kan maken, niet over zich heen laat lopen, Wilders aankan à la Pechtold, een duidelijk verhaal heeft, PowNews’ Rutger af en toe zelf peentjes laat zweten, niet bang is om knopen door te hakken en geen rigide denker is zou een geschikte kandidaat kunnen zijn. Albayrak valt af omdat ik haar nogal humorloos en star vind overkomen, ik zie in haar ook geen leider.
Plasterk daarentegen vind ik te intellectueel, C-U-L-T-U-U-R staat er met grote letters op z’n voorhoofd geschreven en als hij Haags gaat praten om te laten zien dat hij slechts uit een eenvoudig milieu komt krijg ik een gevoel van plaatsvervangende schaamte. Z’n wat krakerige ijle stem heeft hij ook niet mee, bovendien doet ‘ome Ron’ veel te amicaal tegen PowNews, iets wat uiteindelijk tegen hem zal kunnen gaan werken. Jacobi, ook voor mij een onzichtbare kandidaat, het enige wat ik weet is dat ze een Friezin is met een groen hart. Van Dam lijkt me een aardige, slimme man, maar hij mist nog de assertiviteit en power om tegengas te geven zoals onlangs bleek bij Matthijs van Nieuwkerk in DWDD. Degene waarin ik het meest dat gedrevene zie, die zich niet laat ondersneeuwen, met een combinatie van intelligentie, kracht en humor is dan ook… Samsom.
Marjelle
Strange fruit Robert Wyatt
Foto’s Internet
