Een half jaar geleden ben ik op stel en sprong verhuisd vanuit Rotterdam naar het voor mij nog tamelijk onbekende Tilburg. De situatie was zo acuut door aanhoudende burenoverlast en vijandigheid dat ik die sprong in het diepe heb genomen in een ultieme poging om de negatieve spiraal te doorbreken. Als freelancer was het bijna onmogelijk om een makelaar te vinden die met mij in zee wilde, dus bleven er voornamelijk kneusjes over – huizen waar van alles aan mankeerde in de verkeerde wijken. Aangezien blijven geen optie was moest ik zsm andere woonruimte zien te vinden. Hoe traumatisch die periode is geweest, besefte ik nog meer na de verhuizing. Zelfs tot op de dag van vandaag krijg ik een naar gevoel als ik het oude adres voorbij zie komen. Het is een periode waar ik het liefst zo min mogelijk aan terugdenk. Op een gegeven moment durfde ik zelfs de deur nauwelijks meer uit nadat ik een keer bijna aangevallen was door een hysterische buurvrouw.
Klik op de foto voor een groter formaat*
Inmiddels woon ik zes maanden in Tilburg. Het liefste zou ik nu een himmelhoch jauchend-verhaal vertellen in de sfeer van ‘en ze leefde nog lang en gelukkig’. Helaas verlopen de dingen in werkelijkheid soms heel anders dan in je dromen. Twee dagen na de verhuizing werd ik ziek – een zware griep die naar later zou blijken m’n hele immuunsysteem zodanig had aangetast dat ik zelfs na al die maanden nu nog steeds griepsymptomen heb en ondertussen een aantal hardnekkige infecties heb opgelopen. In diezelfde periode ging ik ook finaal door m’n rug en kreeg ik last van oorsuizen en hyperacusis. Iets wat je je ergste vijanden niet toewenst. Vanaf het begin had ik het gevoel dat al die dingen die maar niet over wilden gaan weleens deels met het huis te maken zouden kunnen hebben. Een tochtig huis met enkele ramen en oude gasgeiser, dat alleen beneden wordt verwarmd door twee elektrische kacheltjes die stroom slurpen.
Boven een ongeïsoleerde slaapzolder die in de zomer in een onleefbare oven verandert en mij afgelopen maanden zoveel slapeloze nachten heeft bezorgd dat ik oververmoeid raakte. Bezoeken aan huisarts, fytotherapeut en extra ondersteunende middelen en kuren ten spijt, het is dweilen met de kraan open als je weerstand telkens weer ondermijnd wordt. Het oorsuizen is iets minder hard geworden, maar nog steeds elke dag aanwezig. Volgens de fytotherapeut is de buis van Eustachius opgezwollen en komt het daardoor. Inmiddels weet ik dat er zich ook een zendmast in de nabije omgeving bevindt. Bovendien is het huis vergeven van de stopcontacten, tot in de wc aan toe. Dat alle gezondheidsproblemen een negatief effect gehad hebben op mijn Brabantse inburgering en geld verdienen, is dan ook niet verbazingwekkend. Nieuwe mensen leren kennen en nieuwe opdrachtgevers vinden, dat stond boven aan m’n lijstje, maar als je meteen al afspraken moet afzeggen wegens ziekte of moet uitleggen dat je door hyperacusis niet naar bepaalde evenementen kunt wordt dat door de meeste mensen niet gewaardeerd.
Marjelle
* Beeld Stephan Balkenhol (Kasteel Bouvigne, Breda)
