Klik op de foto voor een groter formaat
Wandeling
Onze gesprekken werden langzaam
onze vragen beantwoordden we met kijken
naar de langzame wereld om ons heen
de dorpen en landerijen in de diepte
de vogels bijna verdwijnend in de hemel
we gingen zitten kijken naar deze prachtige
onverschilligheid van de wereld
naar de overbodigheid van onze vragen
Rutger Kopland
(Uit: ‘Toen ik dit zag’, 2008)
Geplaatst in Fotografie, Gedichten
Tags: Breda, foto, fotografie, gedichten, Landgoed Bouvigne, natuur, passanten, Rutger Kopland, wandeling
Klik op de foto voor een groter formaat
Geplaatst in Fotografie
Tags: 't Ginneke, Brabant, Breda, door de bomen het bos niet meer zien, foto, fotografie, Ginneken, zomers
Klik op de foto voor een groter formaat
Foto gemaakt op Landgoed Bouvigne
Beeld: ‘Baadster’ Karin Beek
Geplaatst in Fotografie
Tags: Baadster, beeld, Breda, foto, fotografie, Karin Beek, kastelendag, Landgoed Bouvigne
Klik op de foto voor een groter formaat
Foto gemaakt op Landgoed Bouvigne
Geplaatst in Fotografie
Tags: Brabantse Delta, Breda, Britt, Britt Dekker, foto, fotografie, kastelendag, Landgoed Bouvigne
Het is nu vier maanden geleden dat ik vanuit Rotterdam naar Tilburg verhuisde, een periode waarin griep met een G hoogtij vierde en allerlei complicaties optraden. Gezond ben ik geen dag meer geweest na twee verhuizingen in een half jaar tijd waar vijf jaar van structurele geluidsoverlast aan voorafging. Recent hoorde ik dat ik een ‘dijk van een blaasontsteking’ heb en een immuunsysteem dat volledig plat ligt. Tja, vertel mij wat. Als er alleen al iemand niest in mijn omgeving word ik onmiddellijk bestookt door agressieve bacillen en bacteriën die wel zin hebben in zo’n lekker weerloos hapje. Ook oorsuizen en hyperacusis, die een paar weken na de verhuizing m’n leven danig op z’n kop zetten, zijn nooit meer weggeweest. Al heb ik wel onlangs een week van relatieve rust meegemaakt. Sinds kort zit ik aan de blaasdruppels en weerstandverhogende middelen. Je zou bijna naar de geestverruimende grijpen, maar er moet ook freelance gewerkt worden. Het is een heel lastige markt, waarvan m’n slinkende banksaldo het ultieme bewijs vormt.
Klik op de foto voor een groter formaat
Ondanks alles probeer ik de afgelopen maanden de hoop op verbetering van met name oorsuizen en hyperacusis niet op te geven. ‘Ik wil gezond worden’, mantra ik af en toe. Vanuit de huisartsenhoek hoef je geen hulp te verwachten en KNO-artsen kijken vooral naar één ding in plaats van naar de hele mens, de goede niet te na gesproken. Alleen in een vreemde stad overvalt me soms een Rémi-gevoel. Mensen ken ik hier nog nauwelijks, omdat ik vooral aan het overleven ben en m’n inburgering op een laag pitje heb moeten zetten. Elke nacht prop ik een kussen tegen m’n oor en lig te woelen tot ik in slaap val. Hoe meer ‘lawaai’ ik zelf maak hoe minder ik het suizen en het geruis buiten hoor. Volgens m’n therapeut is ook de buis van Eustachius verstopt. Je kunt dat eenvoudig controleren met de Valsalva-methode. Soms als ik ’s avonds doodmoe op de bank zit, met pijnlijke spieren, suizende oren, de auto’s voorbij hoor razen en er niemand is die een arm om me heen slaat, vraag ik me af hoelang ik dit nog volhou. Ik ben het vechten beu. Het duurt al veel te lang.
Marjelle
Geplaatst in Fotografie, Tilburg
Tags: buis van Eustachius, De Moer, foto, fotografie, gezondheid, hyperacusis, oorsuizen, Schotse Hooglanders, tilburg, weerstand
Na een paar uur werken geef ik er de brui aan. Zal ik een fiets huren, op m’n dakterras uit de wind in de zon gaan zitten of… Ik spring gewoon in de trein naar Breda. Die gedachte komt opeens in me op en ik besluit er meteen gehoor aan te geven. Ik google nog snel op parken en groen en met een A4’tje vol aanwijzingen loop ik vervolgens de deur uit. Ruim een half uur later stap ik in Breda uit de trein. Op een steenworp afstand van het station ligt stadspark Valkenberg. De zon laat zich van haar beste kant zien en ik geniet van de wandeling en het lenteweer. In de verte zie ik een witglimmende ijscokar staan en nog verder weg schuimbekt een fontein. Wat is het hier weldadig groen. Op m’n gemak slenter ik door het park en kijk naar de verliefde stelletjes in het gras, spelende kinderen en families met limonadeflessen en broodjes.
Klik op de foto voor een groter formaat
Opeens besef ik dat er iets geks aan de hand is. Ik ben relaxed, hoef niet op m’n hoede te zijn. Er is geen hónd te zien, dringt het tot me door. Nergens een rottweiler die op je afstormt of een gefrustreerde pitbull die je begerig van top tot teen opneemt, in dit park heb je geen César Millán nodig die baas en hond een spoedcursus geeft. Er hangt hier een serene rust. ‘Mogen er geen honden in het park?’ vraag ik aan een voorbijgangster. Ze beaamt dat en vindt het de normaalste zaak van de wereld, maar in Rotterdam waar ik lang woonde en in Tilburg waar ik sinds kort ben zijn honden niet weg te denken uit parken. Met als dieptepunt – hoe mooi het bos ook is – de Oude Warande waar soms meer honden loslopen dan mensen. Ik hou veel van dieren, maar het zou fijn zijn als er niet alleen een veilig losloopgebied voor viervoeters is maar ook voor tweevoeters zoals in Breda.
Geplaatst in Dieren, Fotografie, Natuur
Tags: aanlijnen, Baha Men, Breda, Cesar Millan, foto, fotografie, honden, park, stadspark Valkenberg, The Dog Whisperer, Who let the dogs out
Klik op de foto voor een groter formaat
Zondag had ik me voorgesteld
in de hangmat door te brengen
tussen de stevige stammen van de bomen
dicht boven de aarde
en van de hemel ver genoeg verwijderd
om me een mens op zijn plaats te voelen.
Maar het regende.
Remco Campert
Foto gemaakt in Buitenom
Geplaatst in Fotografie, Gedichten, Tilburg
Tags: Buitenom, foto, fotografie, gedicht, hangmat, Moerenburg, Remco Campert, T-Tuin, tilburg, zondag
Klik op de foto voor een groter formaat
Aanbod
Langs deze, langs deze mij
deze mij onsympathieke
weg, schuilnamenlaan.
Wat zal ik zeggen? Ik ben
schorpioen en heb hobby’s, als
landschapsgeschiedenis enz.
Dat ik graag vis eet en veel lees
over vissen, dus waar ze van leven
en hoe wij van hen.
Verder een slank postuur,
afstand is geen bezwaar,
afstand is tijd en die neem ik
met iemand, met wijn erbij
en open haard soms ook
en graag mooi weer.
Jonger wel, jij dus, van hart,
longen enz. Ben zelf
intussen al over veel heen.
Joke van Leeuwen
(Uit: ‘Wuif de mussen uit’ Querido 2006)
Geplaatst in Fotografie, Gedichten
Tags: Aanbod, Breda, foto, fotografie, gedicht, Joke van Leeuwen, persoonlijk
Klik op de foto voor een groter formaat
Foto gemaakt op de grens van Tilburg en De Moer
Geplaatst in Dieren, Fotografie, Natuur, Tilburg
Tags: De Moer, dieren, foto, fotografie, koeien, koetjes en kalfjes, lente, natuur, tilburg
Een van de eerste dingen die me opviel toen ik verhuisd was naar Tilburg was de dichte aanblik van veel huizen. In Rotterdam zie je alleen na sluitingstijd rolluiken voor winkelramen, maar hier worden op veel meer plaatsen de luiken neergelaten, sommige huizen ogen halfopen, andere zitten potdicht. Het geeft een enigszins onwerkelijk gevoel. Wat speelt zich allemaal af achter die hermetisch gesloten buitenkant, of is het juist doodstil binnen omdat de bewoners even boodschappen doen zijn bij Emté of vakantie aan het vieren zijn in verre oorden. Op een bepaalde manier heeft het voor mij ook iets vertrouwds, aangezien ik lang in België heb gewoond kende ik het fenomeen.
Klik op de foto voor meer
Heeft dit met bepaalde tradities te maken of meer met praktische redenen, vraag ik me af als ik door de stad slenter. Mocht het vooral bedoeld zijn om inbrekers tegen te houden – wat ik me bij rijtjeshuizen niet goed kan voorstellen, want inbrekers forceren zich toch meestal een weg via de voordeur naar binnen – dan zou je juist in grote steden als Rotterdam ook een luikeninvasie verwachten, maar dat is niet het geval. Ik ben benieuwd wat er schuilgaat achter die Brabantse gewoonte om je huis af te sluiten voor de buitenwereld. Van mij mogen de luiken omhoog met hier een daar een uitnodigend kijkje in de wereld van een ander. Zoals die ene vensterbank met kleurige bloemenvaas waarop in slordige letters staat ‘ik hou van bloemen en bloemen houden van mij’. Elke keer als ik langsloop kan ik een glimlach niet onderdrukken.
Marjelle
