Tagarchief: hyperacusis

Zes maanden later

Een half jaar geleden ben ik op stel en sprong verhuisd vanuit Rotterdam naar het voor mij nog tamelijk onbekende Tilburg. De situatie was zo acuut door aanhoudende burenoverlast en vijandigheid dat ik die sprong in het diepe heb genomen in een ultieme poging om de negatieve spiraal te doorbreken. Als freelancer was het bijna onmogelijk om een makelaar te vinden die met mij in zee wilde, dus bleven er voornamelijk kneusjes over – huizen waar van alles aan mankeerde in de verkeerde wijken. Aangezien blijven geen optie was moest ik zsm andere woonruimte zien te vinden. Hoe traumatisch die periode is geweest, besefte ik nog meer na de verhuizing. Zelfs tot op de dag van vandaag krijg ik een naar gevoel als ik het oude adres voorbij zie komen. Het is een periode waar ik het liefst zo min mogelijk aan terugdenk. Op een gegeven moment durfde ik zelfs de deur nauwelijks meer uit nadat ik een keer bijna aangevallen was door een hysterische buurvrouw.

Klik op de foto voor een groter formaat*

Inmiddels woon ik zes maanden in Tilburg. Het liefste zou ik nu een himmelhoch jauchend-verhaal vertellen in de sfeer van ‘en ze leefde nog lang en gelukkig’. Helaas verlopen de dingen in werkelijkheid soms heel anders dan in je dromen. Twee dagen na de verhuizing werd ik ziek – een zware griep die naar later zou blijken m’n hele immuunsysteem zodanig had aangetast dat ik zelfs na al die maanden nu nog steeds griepsymptomen heb en ondertussen een aantal hardnekkige infecties heb opgelopen. In diezelfde periode ging ik ook finaal door m’n rug en kreeg ik last van oorsuizen en hyperacusis. Iets wat je je ergste vijanden niet toewenst. Vanaf het begin had ik het gevoel dat al die dingen die maar niet over wilden gaan weleens deels met het huis te maken zouden kunnen hebben. Een tochtig huis met enkele ramen en oude gasgeiser, dat alleen beneden wordt verwarmd door twee elektrische kacheltjes die stroom slurpen.

Boven een ongeïsoleerde slaapzolder die in de zomer in een onleefbare oven verandert en mij afgelopen maanden zoveel slapeloze nachten heeft bezorgd dat ik oververmoeid raakte. Bezoeken aan huisarts, fytotherapeut en extra ondersteunende middelen en kuren ten spijt, het is dweilen met de kraan open als je weerstand telkens weer ondermijnd wordt. Het oorsuizen is iets minder hard geworden, maar nog steeds elke dag aanwezig. Volgens de fytotherapeut is de buis van Eustachius opgezwollen en komt het daardoor. Inmiddels weet ik dat er zich ook een zendmast in de nabije omgeving bevindt. Bovendien is het huis vergeven van de stopcontacten, tot in de wc aan toe. Dat alle gezondheidsproblemen een negatief effect gehad hebben op mijn Brabantse  inburgering en geld verdienen, is dan ook niet verbazingwekkend. Nieuwe mensen leren kennen en nieuwe opdrachtgevers vinden, dat stond boven aan m’n lijstje, maar als je meteen al afspraken moet afzeggen wegens ziekte of moet uitleggen dat je door hyperacusis niet naar bepaalde evenementen kunt wordt dat door de meeste mensen niet gewaardeerd.
Marjelle

* Beeld Stephan Balkenhol (Kasteel Bouvigne, Breda)

Weerloos hapje

Het is nu vier maanden geleden dat ik vanuit Rotterdam naar Tilburg verhuisde, een periode waarin griep met een G hoogtij vierde en allerlei complicaties optraden. Gezond ben ik geen dag meer geweest na twee verhuizingen in een half jaar tijd waar vijf jaar van structurele geluidsoverlast aan voorafging. Recent hoorde ik dat ik een ‘dijk van een blaasontsteking’ heb en een immuunsysteem dat volledig plat ligt. Tja, vertel mij wat. Als er alleen al iemand niest in mijn  omgeving word ik onmiddellijk bestookt door agressieve bacillen en bacteriën die wel zin hebben in zo’n lekker weerloos hapje. Ook oorsuizen en hyperacusis, die een paar weken na de verhuizing m’n leven danig op z’n kop zetten, zijn nooit meer weggeweest. Al heb ik wel onlangs een week van relatieve rust meegemaakt. Sinds kort zit ik aan de blaasdruppels en weerstandverhogende middelen. Je zou bijna naar de geestverruimende grijpen, maar er moet ook freelance gewerkt worden. Het is een heel lastige markt, waarvan m’n slinkende banksaldo het ultieme bewijs vormt.


Klik op de foto voor een groter formaat

Ondanks alles probeer ik de afgelopen maanden de hoop op verbetering van met name oorsuizen en hyperacusis niet op te geven. ‘Ik wil gezond worden’, mantra ik af en toe. Vanuit de huisartsenhoek hoef je geen hulp te verwachten en KNO-artsen kijken vooral naar één ding in plaats van naar de hele mens, de goede niet te na gesproken. Alleen in een vreemde stad overvalt me soms een Rémi-gevoel. Mensen ken ik hier nog nauwelijks, omdat ik vooral aan het overleven ben en m’n inburgering op een laag pitje heb moeten zetten. Elke nacht prop ik een kussen tegen m’n oor en lig te woelen tot ik in slaap val. Hoe meer ‘lawaai’ ik zelf maak hoe minder ik het suizen en het geruis buiten hoor. Volgens m’n therapeut is ook de buis van Eustachius verstopt. Je kunt dat eenvoudig controleren met de Valsalva-methode. Soms als ik ’s avonds doodmoe op de bank zit, met pijnlijke spieren, suizende oren, de auto’s voorbij hoor razen en er niemand is die een arm om me heen slaat, vraag ik me af hoelang ik dit nog volhou. Ik ben het vechten beu. Het duurt al veel te lang.
Marjelle

Houdoe!

Het inburgeren verloopt anders dan ik had gedacht. Toen ik drie maanden geleden vanuit Rotterdam naar Tilburg verhuisde had ik grootse plannen. Helaas gooiden gezondheidsproblemen roet in het eten waardoor er van al die ideeën nog weinig in de praktijk kon worden gebracht. Ik wilde leuke, nieuwe mensen & dito plekken ontdekken, een beetje cultuur opsnuiven, hier en daar een festival bezoeken, ik had zelfs al een weekendkaart voor het International Gipsy Festival, maar moet die nu helaas verkopen vanwege tinnitus. Ook had ik zin om op de fiets (die ik dan nog wel tweedehands moest aanschaffen) tochten te maken naar De Loonse en Drunense Duinen, lange wandelingen door Moerenburg, het Leijpark en de Oisterwijkse bossen om vervolgens uit te puffen bij Boshuis Venkraai. Kortom genieten van al het moois wat Brabant te bieden heeft en de leukste plekjes op de foto zetten.

‘Blijf van m’n staart af!’

Een aantal dingen heb ik nog steeds niet kunnen doen omdat m’n lijf tegensputtert, wel ben ik verschillende keren naar Oude Warande geweest, een mooi sterrenbos waar alles wat hond is losloopt, rent en blaft en me soms met begerige blikken aankijkt. Een waar paradijs voor honden maar niet echt voor mij. Verder heb ik een paar musea van binnen en buiten gezien, zoals De Pont en het TextielMuseum, en lekker geluncht bij de Spaarbank en Bij Maud Eten & Drinken. Ook ben ik recent nog bij Safaripark Beekse Bergen beland, dat vond ik een verademing na De Oliemeulen waar een troosteloze sfeer hing. Dieren moeten niet in kleine hokjes worden opgesloten, ze moeten de ruimte hebben zoals in het safaripark het geval is. Leuk om daar rond te lopen op een doordeweekse zonnige lentedag en onder andere speelse mantelbavianen – van jonkie tot opa – te fotograferen.
Marjelle

Chillen in het klooster Marjelleblogt 02-05-2012

Foto gemaakt in de Beekse Bergen (klik op de foto voor een groter formaat)

Twee maanden later…

Inmiddels woon ik sinds februari in Tilburg maar nog steeds kan ik de balans niet opmaken. Het grootste deel van de tijd lag ik in de lappenmand of was bezig me eruit te worstelen. De griep, de meest hardnekkige die ik ooit heb gehad, heeft z’n sporen achtergelaten. Zelfs nu, twee maanden later, ben ik nog steeds verkouden, heb af en toe keelpijn en ben abnormaal moe. Maar dat alles is peanuts vergeleken met het oorsuizen en de hyperacusis waar ik sindsdien last van heb gekregen. Niet alleen suizen m’n oren voortdurend, ook de gewone geluiden klinken veel harder. Een deur die normaal dichtgaat klinkt als een slaande deur, een huis-, tuin- en keukenauto die langsrijdt lijkt het aantal decibellen van een racewagen te produceren. Vooral lage tonen krijgen een extra dreun-, zoem- of bromdimensie. In het begin, toen ik nog niet wist wat er aan de hand was, viel het me op dat mijn wasmachine na de verhuizing opeens extreem veel lawaai maakte. Was er toch iets misgegaan onderweg?

beerdonzigvoorbeeldengelen

Het apparaat maakte zo’n kabaal dat ik ‘m eigenhandig in bedwang moest houden. Inmiddels is duidelijk dat het lawaai – alsof er een helikopter opstijgt – niet uit de machine zelf komt. Na bezoeken aan de huisarts, uitgebreid bloedonderzoek waar onder andere een groot vitamine d-tekort uit kwam en heel veel lezen erover weet ik dat het een aandoening is die vaak voorkomt. Het kan veel verschillende oorzaken hebben en is afhankelijk daarvan erg lastig of niet te behandelen volgens de medische wereld, die er zoals ik uit eigen ervaring weet wel vaker finaal naast zit. Recent heb ik contact gehad met de fytoloog die ik al heel lang ken en waar ik veel vertrouwen in heb. Hij zei een aantal zinnige dingen, gaf een paar adviezen en vertelde dat het een nasleep was van de hardnekkige griep en dat het goed zou komen. Daar hou ik me nu maar aan vast en dat geeft me weer een beetje moed. Ik ben vanmiddag zelfs nog naar een schrijversborrel geweest, al was dat een flitsbezoek, veel te rumoerig. ‘Ik heb het in ieder geval geprobeerd’, dacht ik toen ik terugliep over de Heuvelrug.
Marjelle

Belgen verlossen Utrechtse dj na jaren van slopend oorsuizen AD/Utrechts Nieuwsblad 14-03-2014

Foto Witold Riedel