Tagarchief: kruikenstad

Alaaf!

Nog even snel boodschappen doen, denk ik, en loop naar beneden waar m’n fiets al trouw op me staat te wachten. Als ik de deur opendoe, dreunt de carnavalsmuziek me tegemoet. Tilburg is ondergedompeld in carnavalssferen en iedereen mag het weten. Onderweg kom ik plukjes feestgangers tegen, sommigen uitgedost in de vreemdste creaties, bij anderen herinneren alleen een paar geschminkte vlaggetjes op het gezicht nog aan carnaval. Een enkeling kijkt duf door bloeddoorlopen ogen en ziet er nu al uit alsof zijn laatste uur geslagen heeft.

carnaval man
Het is pas zondag
, echte diehards gaan door tot dinsdag. In de supermarkt lopen de meeste mensen er onverkleed bij, net als ik in m’n doordeweekse kloffie. Er stroomt geen druppel Tilburgs bloed door m’n aderen, ik woon hier pas twee jaar en kijk met nuchtere ogen naar het fenomeen carnaval. Als ik kleumende carnavalsvierders voorbij zie komen moet ik onwillekeurig denken aan het Zomercarnaval in Rotterdam, stad waar ik heel lang gewoond heb. Zomerse temperaturen, swingende klanken en dito lijven, dat is meer míjn idee van carnaval vieren. Gelukkig valt er over smaak niet te twisten. 😉
Marjelle

Tilburg, typisch kruikenstad

Foto Pixabay

Kruikenstad of luikenstad?

Een van de eerste dingen die me opviel toen ik verhuisd was naar Tilburg was de dichte aanblik van veel huizen. In Rotterdam zie je alleen na sluitingstijd rolluiken voor winkelramen, maar hier worden op veel meer plaatsen de luiken neergelaten, sommige huizen ogen halfopen, andere zitten potdicht. Het geeft een enigszins onwerkelijk gevoel. Wat speelt zich allemaal af achter die hermetisch gesloten buitenkant, of is het juist doodstil binnen omdat de bewoners even boodschappen doen zijn bij Emté of vakantie aan het vieren zijn in verre oorden. Op een bepaalde manier heeft het voor mij ook iets vertrouwds, aangezien ik lang in België heb gewoond kende ik het fenomeen.

Klik op de foto voor meer

Heeft dit met bepaalde tradities te maken of meer met praktische redenen, vraag ik me af als ik door de stad slenter. Mocht het vooral bedoeld zijn om inbrekers tegen te houden – wat ik me bij rijtjeshuizen niet goed kan voorstellen, want inbrekers forceren zich toch meestal een weg via de voordeur naar binnen – dan zou je juist in grote steden als Rotterdam ook een luikeninvasie verwachten, maar dat is niet het geval. Ik ben benieuwd wat er schuilgaat achter die Brabantse gewoonte om je huis af te sluiten voor de buitenwereld. Van mij mogen de luiken omhoog met hier een daar een uitnodigend kijkje in  de wereld van een ander. Zoals die ene vensterbank met kleurige bloemenvaas waarop in slordige letters staat ‘ik hou van bloemen en bloemen houden van mij’. Elke keer als ik langsloop kan ik een glimlach niet onderdrukken.
Marjelle

Tilburg, kruikenstad