Tagarchief: Brabant

Alaaf!

Nog even snel boodschappen doen, denk ik, en loop naar beneden waar m’n fiets al trouw op me staat te wachten. Als ik de deur opendoe, dreunt de carnavalsmuziek me tegemoet. Tilburg is ondergedompeld in carnavalssferen en iedereen mag het weten. Onderweg kom ik plukjes feestgangers tegen, sommigen uitgedost in de vreemdste creaties, bij anderen herinneren alleen een paar geschminkte vlaggetjes op het gezicht nog aan carnaval. Een enkeling kijkt duf door bloeddoorlopen ogen en ziet er nu al uit alsof zijn laatste uur geslagen heeft.

carnaval man
Het is pas zondag
, echte diehards gaan door tot dinsdag. In de supermarkt lopen de meeste mensen er onverkleed bij, net als ik in m’n doordeweekse kloffie. Er stroomt geen druppel Tilburgs bloed door m’n aderen, ik woon hier pas twee jaar en kijk met nuchtere ogen naar het fenomeen carnaval. Als ik kleumende carnavalsvierders voorbij zie komen moet ik onwillekeurig denken aan het Zomercarnaval in Rotterdam, stad waar ik heel lang gewoond heb. Zomerse temperaturen, swingende klanken en dito lijven, dat is meer míjn idee van carnaval vieren. Gelukkig valt er over smaak niet te twisten. 😉
Marjelle

Tilburg, typisch kruikenstad

Foto Pixabay

Big cat


Klik op de leeuw voor een groter formaat

Door de bomen het bos niet meer zien

100_6530
Klik op de foto voor een groter formaat

Chillen in het klooster

Buurman laat z’n ongenoegen over de uitnodiging van de woningbouw duidelijk blijken, drumsolo’s gieren door het plafond. Ik pak de laatste spullen in, geef nog wat dorstige plantjes water en haal opgelucht adem als het tijd is om naar het station te gaan. Een paar dagen logeren in een voormalig klooster in een landelijke omgeving is precies waar ik nu behoefte aan heb. Het kost ook weinig want met m’n foto voor HotelSpecials heb ik een cadeaubon van 80,- euro gewonnen. Na een overstap op Utrecht en Eindhoven beland ik ten slotte in de trein naar Deurne, een plaats in Brabant waar ik niet eerder ben geweest. Als ik uitstap voel ik de lentezon op m’n gezicht, het ruikt hier ook anders, landelijk en puur. De man aan wie ik de weg vraag naar Willibrordhaeghe vertelt me dat hij er als voetbaltrainer met de internen heeft gewerkt toen het nog een klooster was.

‘Daar heb ik m’n eerste meisje leren kennen’, voegt hij er lachend aan toe. ‘Is ze uiteindelijk ook je vrouw geworden?’ De vraag is eruit voordat ik er erg in heb. ‘Nee, dat niet, maar m’n vrouw heeft wel dezelfde achternaam al zijn ze geen familie.’ We nemen afscheid. Kort daarna zie ik een auto luid toeterend voorbijrijden en opeens stoppen. Ik loop door totdat dezelfde man heftig gebarend uit de auto springt en roept: ‘daar is het hotel!’ Wat zijn ze aardig hier, die positieve indruk wordt nog bevestigd als ik even later de brede oprijlaan oploop en bij de balie verwelkomd word door de vriendelijke receptioniste. Mooi gebouw en dito granieten trap, er hangt een serene sfeer. Ik bestel een tonic op het terras, leun lui achterover en denk even helemaal nergens aan.
Marjelle

Oh Susannah
Neil Young