‘Naked’ kwam voorbij op het opname-overzicht van m’n digitale videorecorder, ik scrolde verder langs ‘Budrus’ tot ik bij ‘Klass’ aankwam, een Estlandse film. Heb ik daar wel zin in, vroeg ik me af. In een opwelling klikte ik op OK en zag vervolgens de tekst ‘Gebaseerd op waargebeurde feiten‘ op m’n tv-scherm verschijnen. Heb je ook niet-waargebeurde feiten ging het nog even door m’n hoofd, maar algauw werd ik meegezogen door de acteurs* en het verhaal. Griezelig levensecht vertolkt, aangrijpend die eenzaamheid, het anderszijn, de wanhoop van de eenling enerzijds en de pesterijen, de onverschilligheid en de wreedheid van de groep anderzijds.
Flarden van m’n schooltijd komen naar boven, die periode tussen m’n twaalfde en m’n veertiende, een paar voorvallen staan in m’n geheugen gegrift, ook de namen herinner ik me nog, Michiel M., klein voor z’n leeftijd, intelligent, achterbaks en dommekracht Colin C., groot en sterk. De rest is vaag, m’n onderbewuste heeft het geblokkeerd. Wel weet ik nog de tranen die vloeiden bij tekenles, spullen die de lucht in vlogen, klemgezet worden en het vreselijk eenzame gevoel van bij niemand terecht kunnen. Nooit, nooit meer naar school willen. Was het zo erg? Ja. Is het hiermee te vergelijken? Nee. Dit is vele malen erger.
Deze film neemt je mee in het leven van twee zestienjarige jongens. De een, Joosep, wordt getreiterd, de ander, Kaspar, gaat hem uiteindelijk verdedigen wat hem door de leider van de klas bepaald niet in dank wordt afgenomen. Als er iets duidelijk wordt is het wel dat vernedering een van de ergste dingen is die je een ander aan kunt doen. Tegelijkertijd is het ook duidelijk dat zonder laffe meelopers dit soort leiders geen levensvatbaarheid hebben, iets wat evenzeer geldt voor mensen die stoken en voor roddelbladen als Privé. Ze zijn niets zonder een gewillig publiek dat elke leugen voor zoete koek slikt en verlangt naar meer. De vraag is wie erger is, de klootzak die alles loopt uit te lokken of het braafste jongetje van de klas dat goede cijfers haalt terwijl achter die façade een gemeen mannetje schuilt. Aan het einde van de film, ik kan me niet herinneren dat ik ooit eerder die emotie heb gevoeld, wilde ik ze ook neerknallen. Vooral díe twee.
Marjelle
* De film ontstond uit dramaworkshops met scholieren
Nothing Else Matters Metallica
Foto Internet
