Tagarchief: tv-programma

Boer zoekt koe

De laatste aflevering van Boer zoekt vrouw trok met 3,9 miljoen kijkers minder publiek dan vorig jaar toen het gemiddelde nog op 4,6 miljoen lag, maar het is nog steeds een megascore. Ik ben een fan van het eerste uur, al vind ik de huidige serie tot nu toe de meest saaie. Bij Henrieke en haar mannen val ik niet alleen bijna in slaap, af en toe voel ik zelfs plaatsvervangende schaamte als er aan tafel weer hevig gekauwd wordt in een oorverdovende stilte. Met haar brede glimlach doet ze me aan Erica Terpstra denken, gelukkig is ze veel minder overdreven dan eerstgenoemde. Aardige meid, die ik met alle liefde een paar leukere boeren had gegund dan de wat wezenloze Bert die beter met koeien overweg kan dan met vrouwen en Rick-Jan waarvan ik steeds de naam vergeet. Dan is er nog Henk met z’n twee vrouwen, hij lijkt meer naar de nogal gereserveerde Yoni te trekken dan naar de aardige Fiona. Ook de eerste homoboer is van de partij. Willem heeft als enige een gemengd biologisch-dynamische zorgboerderij, een keuze die me erg aanspreekt met meer vrijheid voor de dieren. Als ik Jurjen, een van zijn mannen, hoor en m’n ogen dichtdoe zie ik Pim Fortuyn levensgroot voor me.

Klik op de foto voor een grotere koe

Sympathiek vind ik Jurjen en Klaas wel, ze hebben iets vertrouwds. Ik zou liever met een van hen een glas wijn gaan drinken dan met een van de boeren. En toen was er Aad, er is veel over hem geschreven, hij kreeg bakken vol kritiek over zich heen. Na een nogal moeizame start waarin vooral z’n betweterige kant naar boven kwam, begint hij nu zowaar op te bloeien. Jeannet maakt dingen in hem los die je op het eerste en tweede gezicht niet voor mogelijk had gehouden. Dan is er nog Martin natuurlijk, aardige vriendelijke man, maar veel meer ook niet tot nu toe. Hij was waarschijnlijk voor Swaen gegaan, die met het toch nog onverwachte overlijden van haar schoonmoeder opeens heel andere dingen aan haar hoofd heeft dan wat onwennige vlinders in haar buik. En zo zit ik dus elke zondag om 20.20 uur achter mijn postzegelformaat-tv. Waarom? Misschien omdat dit programma zo gewoon is, geen glamour en glitter, snelle shots, instantbevrediging of moord en doodslag, alleen een paar mensen die erachter proberen te komen of er een vonk is, of ze íets in elkaar herkennen. Dit alles onder het toeziend oog van de camera en een paar miljoen kijkers, dat dan weer wel.
Marjelle

Geen beelden BZV in DWDD? Typisch een storm in een glas water Nrc 16-10-2012
Erica Terpstra (e.a.) in Koefnoen 13-10-2012

Slumdog Millionaire (15)

Prem Kumar ‘A few hours ago, you were giving chai for the phone walahs. And now you’re richer than they will ever be. What a player!’

Prem Kumar ‘So are you ready for the final question for 20 million rupees?’
Jamal Malik ‘No, but maybe it is written, no?’
Prem Kumar ‘Maybe…’

Muziek
Jai Ho Sukhwinder Singh

O… Saya A.R. Rahman & Maya Arulpragasam

The boys on a train filmfragment uit Slumdog Millionaire
Scène die uiteindelijk niet in de film is terechtgekomen

Eerder verschenen in deze film****serie:
(1) – The Hours
(2) – U Turn
(3) – Dogville
(4) – The Shawshank Redemption
(5) – Festen
(6) – Fucking
Åmål
(7) – Raise the Red Lantern
(8) – Annie Hall
(9) – Le mari de la coiffeuse
(10) – Dancer in the Dark
(11) – A Few Good Men
(12) – The Deer Hunter
(13) – One Flew Over the Cuckoo’s Nest
(14) – Nothing Personal

Hello goodbye!

Hello Evanescence

Hello Goodbye

eXtreem!

Terwijl de adrenaline nog nasmeult, ik heb een hekel aan onrecht, beland ik midden in een pinguïnkolonie op Antarctica. Zoveel ongerepte schoonheid, wat een schril contrast met de mentaliteit die sommige fora- en blogbezoekers kenmerkt. ‘Ik laat m’n avond toch niet vergallen door virtuele onbekenden’, spreek ik mezelf streng toe, ‘terwijl er zoveel moois te zien is’. Enigszins geagiteerd nog kijk ik verder naar de adembenemende documentaire March of the penguins over het wel en wee van keizerpinguïns tijdens hun honderden kilometerslange barre tocht over de zuidpool op weg naar hun traditionele broedplaats. Minpunt vind ik Urbanus als komisch bedoelde voiceover, hij babbelt door de mooiste beelden heen en doet daarmee afbreuk aan de film.

“Elk jaar gaan ze op reis, op zoek naar een partner. Twintig dagen en nachten trekt de keizerspinguïn door een landschap waarin geen enkel ander wezen kan overleven. Daar in de bittere kou overwint de warme liefde.”


Het blijft koud vanavond, nadat ik afscheid heb genomen van de pinguïns en hun pluizige kuikens kom ik in Terzake in metersdikke stuifsneeuw terecht. In de documentaire Steep wordt een beeld gegeven van ‘extreme skiing’ ver van de drukbevolkte pistes. Bill Briggs is ermee begonnen in 1971, in zijn skisporen volgden een aantal thrillseekers die in de docu vertellen over hun passie en de gevaren ervan.
Al past een zinderend woestijnlandschap met appaloosa’s veel meer bij me, toch begin ik steeds meer te begrijpen welke aantrekkingskracht de uitgestrekte ijsvlaktes op mensen kunnen hebben. Het moet een machtig gevoel zijn om helemaal alleen boven op een steile ijstop te staan met een eindeloze sneeuwdeken aan je voeten en vervolgens over de ijzige flanken weg te schieten… Dat geeft ook een adrenalinestoot, gelukkig een heel andere dan in het begin.
Marjelle

Nothing else matters Metallica

Foto’s ‘March of the penguins’ en ‘Steep’: Internet