M’n afspraak om kerstdag één naar Hollandsche Rading te gaan ging niet door hoorde ik een paar dagen vantevoren, T. was ziek geworden. Ik had al een bijzondere B&B in Hilversum op het oog, waar ik zelfs toen ik nog in Weesp woonde een keer naartoe wilde. (Maar die was volgeboekt.) Een andere vriendin lag met koorts in bed en kreeg als klap op de vuurpijl ook nog familie te logeren, dus dat was zeker geen optie. ‘Ik hou een dekbeddag’, dacht ik, ‘als ik de volgende ochtend m’n ogen loom weer opendoe is dat samen-knus-onder-de-ballenboomgedoe weer voorbij’, en vergat dat er ook nog een kerstdag twee komt.
I., degene met koorts en familie, had me op kerstavond nog gestimuleerd om er in ieder geval uit te gaan, de glijsneeuw in en dan voorzichtig foto’s maken. Met haar woorden in m’n hoofd wandelde ik de volgende middag naar buiten, glibberde over de stoep op weg naar m’n eerste vliegles. Met de camera in m’n inmiddels verkleumde handen probeerde ik de vogels te vangen die door de lucht zweefden, over elkaar heen buitelden en af en toe een snoekduik namen. zoom-in, zoom-uit, klik-klik-klik… ‘Ooit moet er toch een behoorlijke bijzitten’, dacht ik. (Je denkt wat af met kerst.) Inmiddels waren m’n schoenen doorweekt en voelde ik ook m’n sokken nat worden, het was tijd om weer naar huis te gaan.
Diezelfde kerstavond had ik een telefoongesprek met A. waar ik een aantal keer mee had gemaild. Hij schreef dat zijn afspraak eerste kerstdag ook niet doorging en of ik zin had om langs te komen. Toen ik hem sprak, kwam hij heel anders over dan ik hem op basis van z’n blog had ingeschat en bleek ook een paar borrels verder. (Nu hoeft dat geen probleem te zijn.) Na een paar opmerkingen die nogal bot klonken, begon bij mij de animo te zakken. Omdat hij op het punt stond met vrienden weg te gaan, stelde hij voor om de volgende middag terug te bellen. ‘Oké’, zei ik, want ondanks het wat vreemde gesprek was ik toch wel benieuwd naar zijn nuchtere ik en andere kanten.
Anderhalf uur later legde ik kerstdag één met een knorrende maag de telefoon neer, hoogste tijd om een visburger in de pan te gooien. (Ooit wil ik weer eens fonduen.) Sommige dingen bleken verkeerd overgekomen, één ding is zeker, de man aan de andere kant was allesbehalve saai. Van een afspraak is het die avond niet meer gekomen, maar als hij in Rotterdam had gewoond was ik graag een glas rode wijn met hem gaan drinken.
Marjelle
Happy Xmas John Lennon
