Tagarchief: planning

‘Ja – duh!’

‘Do you speak Dutch?’ vraag ik aan de jongen naast me. Ik zit op de bijrijdersstoel van een oud busje, ingeklemd tussen twee mannen, een uit Tsjechië, de ander uit Oekraïne. We zijn op weg naar m’n nieuwe huis waar nog steeds alles wat mis kan gaan misgaat. Door eigenwijsheid, onverschilligheid van de verhuurder en de aannemer, en vooral ook door een totaal gebrek aan communicatie. Het nieuwe slot bijvoorbeeld wordt erin gezet zonder mij op tijd te waarschuwen met als gevolg dat Klusmeisje voor een dichte deur staat. De muur die meegestuct zou worden door de stukadoors is overgeslagen. De aannemer wist van niks beweerde hij aan de telefoon, later bleek er wel degelijk opdracht toe gegeven door de verhuurder.

Nu gaan zijn mannen alsnog die muur aanpakken, uitgerekend op dinsdag als de nieuwe vloerbedekking er nét in ligt… Als ik kijk naar de gele sporen die ze op de pasgeverfde muren hebben achtergelaten en de grauwe randen tussen plafonds en muren, dan verzet elke vezel in mij zich tegen de komst van dit soort rauwdouwers die met hun lompe poten op elke m² van m’n chocobruine tapijt hun gruizige stempel gaan drukken. Doordat ik in extreem korte tijd gedwongen werd de verhuizing te plannen had ik maar een beperkte kleurkeuze, alleen het direct leverbare tapijt was een optie. Morgen gaat Jan, een Tsjech die heel mooi Nederlands spreekt, met een maatje de vloerbedekking leggen in een huis waar overal nog verfblikken staan en aangebroken rollers liggers, Klusmeisje is nog steeds niet klaar, met een afvoer die niet doorloopt, een douche zonder deur en muren die bladderen. Ik had het me heel anders voorgesteld.

Inmiddels begint alle ellende, stress en slaaptekort van de afgelopen periode zijn tol te eisen. Ik ben doodmoe en laveer tussen verhuurder, aannemer, Klusmeisje, tapijtleggers, bedrijven en instanties door. Vanachter m’n bureau bedenk, plan, google, regel en coördineer ik, verzin alternatieven, van plan b met een sprongetje naar plan e, kies voor de minst arbeidsintensieve oplossing, schiet geld voor, print routes uit, geef adviezen, maar tegen zoveel fouten en gebrekkige communicatie is niet op te boksen. Gelukkig heb ik op de valreep nog wel verhuizers weten te vinden. Het kon echt niet, zeiden ze, maar toen ik aanhield bleek er de volgende dag toch nog een gaatje in de planning. Woensdag, verhuisdag. At last.
Marjelle

If there’s more than one way to do a job and one of those ways will end in disaster, then somebody will do it that way – Edward A. Murphy

Brief aan Klusmeisje

“Hallo Klusmeisje,                                                                    R’dam, 12 augustus 2013

hoe is het gegaan met verven? Hopelijk goed!
Zoals beloofd nog wat info. Hieronder een link naar Kwantum Blijdorp en het eiken laminaat voor de keuken:
– Laminaat: per pak zit er 2,92 m2 in. De keuken is 5,20 m2, dus dan heb je 2 pakken (=5,84 m2) nodig ad 13,15 euro x 2.
Totaal 2 pakken = 26,30 euro.
Klik hier
– Groene ondervloerplaten geschikt voor laminaat en tapijt (0,85 m x 0,59 m per plaat): per pak zit er 7,50 m2 in. Meer dan genoeg voor de keuken.
Totaal 1 pak =20 euro.
Klik hier
Is het ook mogelijk om dan meteen rails te kopen omdat je dan toch al in Kwantum bent (ik weet niet of de Hema deze maten heeft)? Het gaat om de slaapkamer (2,30 m breed) en de living (straatkant) (4,20 m breed).
– De rails hieronder is 2,00 m breed en kost 8 euro. Geschikt voor de slaapkamer die 2.30 m breed is (hou je 15 cm aan beide kanten over, is niet erg).
Klik hier
– En dan 2 x 2,00 m breed voor de living straatkant die 4,20 m breed is. Heb je 10 cm aan beide kanten over. Als je 2 rails naast elkaar moet ophangen, loopt die rails dan wel goed door (zodat het gordijn soepel open- en dichtgaat)?
Totaal 3 x rails 2,00 m = 24 euro.

Ik kan je het totaalbedrag ad 70,30 euro morgen voorschieten, zodat je het woensdag op weg naar Overschie kunt halen. Sorry, ik voel me wel een beetje bezwaard dat het zo moet gaan, naar je kent de situatie en het moet allemaal op een extreem korte termijn nu door die hele toestand met plafonds en nalatigheid van verhuurder. Ik probeer dus maar zoveel mogelijk te plannen vanachter m’n bureau omdat ik qua rug verder niks mag en kan. Vanmiddag langskomen was al veel te lang en vermoeiend merkte ik. Ben nu aan het bijkomen.

Even nog samengevat wat wij hebben afgesproken vanmiddag:
– Woensdag is het schilderwerk af en ga je laminaat met ondervloerplaten in de keuken leggen.
– Donderdag gaan jullie met z’n tweeën (heb je iemand gevonden?) de hele dag tapijt leggen. Ik kies misschien toch voor ribtapijt (een verschil van 8 euro per meter met het andere tapijt).
– Zaterdagochtend kom je eventueel nog een keer als het tapijt leggen nog niet klaar is.

Op basis van jouw schatting van een paar uur per kamer plus gang kom ik dan op ca. tien uur uit. Wat denk je, is dat reëel? Dat ik een indicatie heb en niet schrik op het einde.
Alvast bedankt weer.

Groeten,
Marjelle”

Helaas kon dus ook deze planning de prullenmand in toen bleek dat de verhuurder foute informatie had doorgegeven, niet alleen waren de stukadoors een dag langer bezig maar ook de aannemer weigerde alle medewerking

Het kan áltijd nog erger

Gisteren hoorde ik dan eindelijk wanneer de nieuwe plafonds die er uiterlijk 1 augustus in hadden moeten zitten, gemaakt worden. Tot dat moment was ik met handen en voeten gebonden, afhankelijk van de grillen van de verhuurder. Woensdag gebeurt het. Onmiddellijk heb ik de planning aangepast, vandaag zou ik na fysiotherapie tapijt bestellen voor morgen, klusmeisje zou die dag een paar dingen afmaken en alvast het laminaat in de keuken leggen. Donderdag zou ze dan met het tapijt in de weer gaan. Vervolgens meteen de verhuizer gebeld om een datum af te spreken wat eerder niet kon omdat de plafonds er nog niet inzaten. Zijn offerte was het voordeligst en hij had mij verzekerd dat ze ook op korte termijn konden verhuizen. Niets bleek minder waar. ‘We zitten bomvol’, zei de vrouw. Mijn hart sloeg over. Volgende week moet ik verhuizen in verband met huuropzegging. Snel bedacht ik plan b. Misschien wilde Jan wiens naam ik via een vriend had gekregen me wel verhuizen met zijn busje. Primitief, maar je moet wat. Ja, dat kon, zei hij even later, maar het moest wel per se zaterdag. In m’n gedachten ging ik razendsnel de planning na. Dat moest net kunnen, maar alleen als alles en iedereen zich aan z’n afspraken hield.

Ondertussen kreeg ik de aannemer aan de telefoon. Hij reageerde meteen agressief toen ik nietsvermoedend zei dat er morgen tapijt bezorgd zou worden. Ik kreeg allerlei dingen naar m’n hoofd over mogelijke schade, aansprakelijkheid en wat dáchten mensen wel! Hij dreigde dat hij zijn mensen onmiddellijk zou terugroepen als dat doorging en schreeuwde dat hij al de hele planning had moeten omgooien op het laatste nippertje. Met dank aan de grove nalatigheid van de verhuurder. Maar dat zei hij er niet bij, in plaats daarvan reageerde hij zich af op mij.  Van een medewerkster had ik gehoord dat de klus één dag zou duren en had daar ook m’n planning op aangepast. Toen ik dat zei werd ik voor leugenaar uitgemaakt, dat was niet wáár, dat kón niet. Dit gesprek vond overigens plaats in tram 8 op weg naar de fysiotherapeut. Anderhalve week geleden ben ik namelijk finaal door m’n rug gegaan. Ik was zo aangeslagen door alles dat ik vervolgens m’n halte miste en daarna een heel stuk moest teruglopen. Na het telefoontje drong tot me door dat de hele planning de prullenmand in kon, klusmeisje afgebeld moest worden, schilderwerk niet af was, tapijt niet gelegd voor zaterdag en er verder geen verhuizer te vinden was terwijl ik volgende week hier weg moet zijn. Tranen liepen over m’n wangen. Deze keer hielp inslikken niet.
Marjelle