Tagarchief: klussen

‘Ja – duh!’

‘Do you speak Dutch?’ vraag ik aan de jongen naast me. Ik zit op de bijrijdersstoel van een oud busje, ingeklemd tussen twee mannen, een uit Tsjechië, de ander uit Oekraïne. We zijn op weg naar m’n nieuwe huis waar nog steeds alles wat mis kan gaan misgaat. Door eigenwijsheid, onverschilligheid van de verhuurder en de aannemer, en vooral ook door een totaal gebrek aan communicatie. Het nieuwe slot bijvoorbeeld wordt erin gezet zonder mij op tijd te waarschuwen met als gevolg dat Klusmeisje voor een dichte deur staat. De muur die meegestuct zou worden door de stukadoors is overgeslagen. De aannemer wist van niks beweerde hij aan de telefoon, later bleek er wel degelijk opdracht toe gegeven door de verhuurder.

Nu gaan zijn mannen alsnog die muur aanpakken, uitgerekend op dinsdag als de nieuwe vloerbedekking er nét in ligt… Als ik kijk naar de gele sporen die ze op de pasgeverfde muren hebben achtergelaten en de grauwe randen tussen plafonds en muren, dan verzet elke vezel in mij zich tegen de komst van dit soort rauwdouwers die met hun lompe poten op elke m² van m’n chocobruine tapijt hun gruizige stempel gaan drukken. Doordat ik in extreem korte tijd gedwongen werd de verhuizing te plannen had ik maar een beperkte kleurkeuze, alleen het direct leverbare tapijt was een optie. Morgen gaat Jan, een Tsjech die heel mooi Nederlands spreekt, met een maatje de vloerbedekking leggen in een huis waar overal nog verfblikken staan en aangebroken rollers liggers, Klusmeisje is nog steeds niet klaar, met een afvoer die niet doorloopt, een douche zonder deur en muren die bladderen. Ik had het me heel anders voorgesteld.

Inmiddels begint alle ellende, stress en slaaptekort van de afgelopen periode zijn tol te eisen. Ik ben doodmoe en laveer tussen verhuurder, aannemer, Klusmeisje, tapijtleggers, bedrijven en instanties door. Vanachter m’n bureau bedenk, plan, google, regel en coördineer ik, verzin alternatieven, van plan b met een sprongetje naar plan e, kies voor de minst arbeidsintensieve oplossing, schiet geld voor, print routes uit, geef adviezen, maar tegen zoveel fouten en gebrekkige communicatie is niet op te boksen. Gelukkig heb ik op de valreep nog wel verhuizers weten te vinden. Het kon echt niet, zeiden ze, maar toen ik aanhield bleek er de volgende dag toch nog een gaatje in de planning. Woensdag, verhuisdag. At last.
Marjelle

If there’s more than one way to do a job and one of those ways will end in disaster, then somebody will do it that way – Edward A. Murphy

Brief aan Klusmeisje

“Hallo Klusmeisje,                                                                    R’dam, 12 augustus 2013

hoe is het gegaan met verven? Hopelijk goed!
Zoals beloofd nog wat info. Hieronder een link naar Kwantum Blijdorp en het eiken laminaat voor de keuken:
– Laminaat: per pak zit er 2,92 m2 in. De keuken is 5,20 m2, dus dan heb je 2 pakken (=5,84 m2) nodig ad 13,15 euro x 2.
Totaal 2 pakken = 26,30 euro.
Klik hier
– Groene ondervloerplaten geschikt voor laminaat en tapijt (0,85 m x 0,59 m per plaat): per pak zit er 7,50 m2 in. Meer dan genoeg voor de keuken.
Totaal 1 pak =20 euro.
Klik hier
Is het ook mogelijk om dan meteen rails te kopen omdat je dan toch al in Kwantum bent (ik weet niet of de Hema deze maten heeft)? Het gaat om de slaapkamer (2,30 m breed) en de living (straatkant) (4,20 m breed).
– De rails hieronder is 2,00 m breed en kost 8 euro. Geschikt voor de slaapkamer die 2.30 m breed is (hou je 15 cm aan beide kanten over, is niet erg).
Klik hier
– En dan 2 x 2,00 m breed voor de living straatkant die 4,20 m breed is. Heb je 10 cm aan beide kanten over. Als je 2 rails naast elkaar moet ophangen, loopt die rails dan wel goed door (zodat het gordijn soepel open- en dichtgaat)?
Totaal 3 x rails 2,00 m = 24 euro.

Ik kan je het totaalbedrag ad 70,30 euro morgen voorschieten, zodat je het woensdag op weg naar Overschie kunt halen. Sorry, ik voel me wel een beetje bezwaard dat het zo moet gaan, naar je kent de situatie en het moet allemaal op een extreem korte termijn nu door die hele toestand met plafonds en nalatigheid van verhuurder. Ik probeer dus maar zoveel mogelijk te plannen vanachter m’n bureau omdat ik qua rug verder niks mag en kan. Vanmiddag langskomen was al veel te lang en vermoeiend merkte ik. Ben nu aan het bijkomen.

Even nog samengevat wat wij hebben afgesproken vanmiddag:
– Woensdag is het schilderwerk af en ga je laminaat met ondervloerplaten in de keuken leggen.
– Donderdag gaan jullie met z’n tweeën (heb je iemand gevonden?) de hele dag tapijt leggen. Ik kies misschien toch voor ribtapijt (een verschil van 8 euro per meter met het andere tapijt).
– Zaterdagochtend kom je eventueel nog een keer als het tapijt leggen nog niet klaar is.

Op basis van jouw schatting van een paar uur per kamer plus gang kom ik dan op ca. tien uur uit. Wat denk je, is dat reëel? Dat ik een indicatie heb en niet schrik op het einde.
Alvast bedankt weer.

Groeten,
Marjelle”

Helaas kon dus ook deze planning de prullenmand in toen bleek dat de verhuurder foute informatie had doorgegeven, niet alleen waren de stukadoors een dag langer bezig maar ook de aannemer weigerde alle medewerking

Ik veeg er de vloer mee aan!

Op sommige momenten mis je een partner door dik-en-dun meer dan anders. Een van die momenten is als je gaat verhuizen, niet alleen komen dan in drievoud allerlei dingen op je af waar je geen verstand van hebt, moet je snelle knopen doorhakken terwijl je nog in dubio bent over dit of aan het twijfelen over dat… Ik vond het altijd heel fijn om te overleggen met m’n lief. Dat mis ik. Niet voor niks heb ik ook een paar keer intensief samengewerkt met een ex die toen nog geen ex was. Van het vertalen van boeken tot het ontwerpen van puzzelkaarten aan toe. Maar het gaat om meer dan overleg, elkaar stimuleren, lekker samen brainstormen. Nu gooi ik af en toe vertwijfeld wat tweets in de rondte, struin klusfora af op zoek naar het antwoord op vragen als ‘wat is de beste ondervloer voor 6mm-laminaat?’, ‘mag je tapijt met een foam- of juten rug ook zonder ondertapijt leggen op een planken vloer?’, et cetera.


Klik op de foto voor een groter formaat

Als er dan een antwoord komt borrelt er gelijk weer een nieuwe vraag op. Ik haat dat. Dingen moeten doen die je niet kunt, knopen moeten doorhakken zonder te weten of je het goede kiest. Inmiddels weet ik dat vinyl niet de goedkoopste oplossing is zoals ik in m’n naïviteit dacht, maar een van de duurdere, dat het simpelste laminaat inclusief ondervloer en legloon rond de 1300,00 euro kost – m’n hart maakte een sprongetje van schrik – en dat tapijt het voordeligste is maar voor knoeipotten zoals ik een dodelijke combi. Ik herinner me nog al te goed hoe blij ik ooit was met m’n splinternieuwe babyblauwe ribtapijt en er de eerste week meteen een glas rode wijn overheen ging waar ik toen in paniek Jif op spoot bij gebrek aan zout. Dus tapijt…? Laat ik er nog een nachtje over slapen.
Marjelle

Foto gemaakt in de Kunsthal

Onverwachte wending!

Nadat ik vorige keer schoorvoetend ja had gezegd tegen het appartement in het Nieuwe Westen, de flat zelf heel leuk, de buurt unheimisch, kreeg ik een aantal dagen later een onverwachte mail. ‘N.a.v. uw bericht heeft verhuurder doorgegeven dat u in aanmerking komt voor deze woning.‘ Wat een timing, dacht ik. Maar ik heb nog geen contract getekend, was het tweede wat in me opkwam. Op Twitter waren er een paar mensen die riepen ‘ga ervoor!’ en ook ik had meteen het gevoel dat ik ernaartoe moest. Gelukkig kon ik nog diezelfde middag een afspraak maken met de makelaar. Ik was voor het eerst in Overschie, de bus hobbelde voorbij flatgebouwen, langs winkels, ik zag de Hema voorbijflitsen, en stopte toen vlak voor het appartement.


Klik op de foto voor een groter formaat

Het huis was leuk maar erg basic, met een kale plankenvloer, een ouderwetse douche wat ook wel weer z’n charme had en een paar schrootjesmuren. Er moest nog veel aan gebeuren, met name schilderwerk, en dat baarde me wel zorgen aangezien ik zelf niet kan klussen door rugproblemen. Gelukkig kwam er nog wel een nieuw plafond in, want dat lag nu open. Er was geen twijfel mogelijk: het andere appartement was tien keer zo mooi en je kon er zo in, maar de sfeer en de buurt spraken me hier meer aan. Na afloop ben ik naar de oude dorpskern gewandeld, naast de grote kerk liep een riviertje met aan de overkant lome koeien in grazige weiden. Op de terugweg heb ik nog een stokbroodje gegeten op een terras vlakbij en gepraat met mensen die er al lang woonden. Maar ergens wist ik, dit huis* wordt het waarschijnlijk, eindelijk geen asociale buren meer boven m’n hoofd na jarenlange burenoverlast.
Marjelle

* Woensdag wordt het huurcontract ondertekend

Home